Politechnika Gdańska

---

Historia

Nazwy uczelni

• 1904–1918 – Królewska Wyższa Szkoła Techniczna w Gdańsku (niem. Königliche Technische Hochschule zu Danzig) składająca się z 6 wydziałów: I Architektura, II Budownictwo, III Budowa Maszyn i Elektrotechnika, IV Budowa Okrętów i Maszyny Okrętowe, V Chemia i VI Nauki Ogólne,
• 1918–1921 – Wyższa Szkoła Techniczna w Gdańsku (niem. Technische Hochschule in Danzig),
• 1921–1939 – Wyższa Szkoła Techniczna Wolnego Miasta Gdańska (niem. Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig),
• 1939–1941 – Wyższa Szkoła Techniczna Gdańsk (niem. Technische Hochschule Danzig),
• 1941–1945 – Wyższa Szkoła Rzeszy w Gdańsku (niem. Reichshochschule Danzig),
• od 24 maja 1945 – Politechnika Gdańska.

Do 1918

W 1904 roku na mocy decyzji pruskiego Ministerstwa Spraw Duchowych, Oświatowych i Medycznych oraz przy znaczącym wsparciu Towarzystwa Przyrodniczego w Gdańsku, które jest jednym z pierwszych towarzystw naukowych na polskich ziemiach, powstała uczelnia. Jej celem było prowadzenie oraz popularyzacja badań naukowych związanych z przyrodą, a towarzystwo przekazało nowe zbiory nowo otwartej instytucji.

W latach 1904–1918 uczelnia była pod nadzorem nadprezydenta prowincji zachodniopruskiej oraz ministra ds. wyznań, oświaty i medycyny. Najstarsze obiekty dzisiejszej politechniki zbudowano na podstawie projektów architekta Alberta Carstena w latach 1900–1904. Uroczystość inauguracyjna miała miejsce 6 października 1904 roku, w której brał udział niemiecki cesarz Wilhelm II. Wówczas zapisano się 189 studentów, a wśród nich było 2 Polaków z Kongresówki oraz Poznańskiego.

Lata 1918–1939

Po zakończeniu I wojny światowej uczelnia zyskała nową nazwę, funkcjonując jako Wyższa Szkoła Techniczna w Gdańsku (niem. Technische Hochschule zu Danzig) od 1918 do 1921 roku, a następnie, po utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska, zmieniła nazwę na Wyższą Szkołę Techniczną Wolnego Miasta Gdańska (niem. Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig) i działała pod nadzorem wydziału ds. oświaty, nauki oraz kultury Senatu II Wolnego Miasta Gdańska.

1 sierpnia 1922 roku weszły w życie zmiany w statucie uczelni, co przyniosło reorganizację wydziałów, gdzie z sześciu powstały trzy nowe:

• Wydział I Nauk Ogólnych: Katedra Ia Humanistyczna, Katedra Ib Matematyczno-Fizyczna, Katedra Ic Chemiczna,
• Wydział II Budownictwa: Katedra IIa Architektury, Katedra IIb Inżynierii Budowlanej,
• Wydział III Inżynierii Maszynowej: Katedra IIIa Budowy Maszyn, Katedra IIIb Elektryczna, Katedra IIIc Budowy Okrętów (od 1929 Budowy Okrętów i Lotnicza).

W latach 1926/1927 oraz 1938/1939 zmieniały się nazwy, na: Wydział Budowy Maszyn, Elektrotechniki oraz Techniki Okrętowej i Lotniczej oraz Wydział Maszynowy, co obrazowało ewolucję w dziedzinie technologii.

Lata 1939–1945

W trakcie II wojny światowej, w latach 1939–1941 uczelnia nosiła nazwę Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku (niem. Technische Hochschule Danzig), a później, od 1941 do 1945, funkcjonowała jako Wyższa Szkoła Rzeszy w Gdańsku (niem. Reichshochschule Danzig), z widocznie zmniejszoną liczbą studentów i wykładowców. W wyniku zmiany zarządzania, uczelnia od 29 IV 1941 roku była podległa ministrowi Rzeszy Niemieckiej.

W styczniu 1945 r. zawieszono zajęcia i rozpoczęto proces ewakuacji zasobów oraz pracowników uczelni, a budynki wcześniej będące szkołą, przekształcono na szpital wojenny z 3000 łóżek, co podkreśla tragiczną atmosferę tych czasów.

Przekształcenie w 1945

Na podstawie dekretu Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, z dnia 24 maja 1945 roku, na wniosek Ministra Oświaty RP, uczelnia przekształciła się w polską instytucję akademicką, zachowując wszystkie prawa Politechniki z okresu Wolnego Miasta Gdańska. Uroczystość 60-lecia istnienia Politechniki Gdańskiej w 2005 roku zbiegła się z siódmą rocznicą powstania tej uczelni.

Obecnie prowadzone są dyskusje na temat spuścizny historycznej uczelni, jednak zachowanie akademickiej niezależności oraz równości pozwala spokojnie przyjmować ciągłość pomiędzy dawną i obecną Politechniką.

W 1989 roku, z inicjatywy rektora Bolesława Mazurkiewicza, instytucja przyjęła motto „Wierna ojczyźnie i morzu”, które w 2015 roku, gdy rektorem był prof. Henryk Krawczyk, zostało zmienione na „Historia mądrością – przyszłość wyzwaniem”.

Program dydaktyczny

Na Politechnice Gdańskiej wybrane laboratoria oraz kierunki studiów posiadają akredytacje potwierdzające wysoką jakość kształcenia oraz prowadzonej działalności badawczej. Oto kilka przykładów certyfikatów oraz świadectw uznania:

• Trzy certyfikaty przyznane przez Komisję Akredytacyjną Uczelni Technicznych dla kierunków: informatyka na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, biotechnologia na Wydziale Chemicznym oraz elektrotechnika na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki, które jednocześnie zyskały certyfikaty European Network for Accreditation of Engineering Education (ENAEE),
• Certyfikat CUDA Teaching Center na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, uzyskany za aktywne wspieranie edukacji w obszarze przetwarzania równoległego z wykorzystaniem technologii CUDA, przyznany przez korporację NVIDIA z siedzibą w Santa Clara, USA,
• Pierwsza na świecie akredytacja Microsoft Modern Lab dla laboratorium komputerowego na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki PG, które dysponuje nowoczesnym sprzętem wspierającym samodzielność oraz innowacyjność studentów,
• Certyfikat Cadence Certified Lab Program dla Laboratorium Układów Scalonych i Programowalnych działającego w Katedrze Systemów Mikroelektronicznych na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki PG, przyznany jako pierwszy w Polsce certyfikat inaugurujący Cadence Certified Lab Program,
• Międzynarodowy certyfikat dla Wydziału Mechanicznego, wydany przez International Institute of Welding, który uznaje ośrodek szkoleniowy „Politechnika Gdańska – Zespół spawalnictwa” za IIW Approved Training Body, co daje uprawnienia do szkolenia Międzynarodowych Inżynierów Spawalników,
• Laboratorium Badań Materiałów na Wydziale Mechanicznym legitymuje się trzema świadectwami uznania Polskiego Rejestru Statków, które dotyczą badań metali i ich właściwości, ultradźwiękowych badań oraz innych,
• Dwie pracownie na Wydziale Oceanotechniki i Okrętownictwa posiadają Certyfikaty Polskiego Rejestru Statków związane z badaniami naukowymi, analitycznymi i laboratoryjnymi w obszarze oceanotechniki oraz badań fizyko-chemicznych,
• Wydział Zarządzania i Ekonomii uzyskał instytucjonalny certyfikat przyznany przez Association of MBAs (AMBA),
• Katedra Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej na Wydziale Chemicznym otrzymała dwa certyfikaty DNV GL, towarzystwa klasyfikacyjnego statków oraz uznanego doradcy w branży morskiej.

Wydziały

Na uczelni istnieje aż osiem wydziałów, na których kształci się ponad 20 tysięcy studentów. Oferta edukacyjna obejmuje studia pierwszego, drugiego oraz trzeciego stopnia, a także programy podyplomowe, które realizowane są zarówno w trybie stacjonarnym, jak i niestacjonarnym.

• Wydział Architektury (kategoria A, 2017, KEJN),
• Wydział Chemiczny (kategoria A+, 2017, KEJN),
• Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki (kategoria A+, 2017, KEJN),
• Wydział Elektrotechniki i Automatyki (kategoria A, 2017, KEJN),
• Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej (kategoria B, 2017, KEJN),
• Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska (kategoria A, 2017, KEJN),
• Wydział Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa (kategoria A, 2017, KEJN),
• Wydział Zarządzania i Ekonomii (kategoria A, 2017, KEJN).

Jednostki ogólnouczelniane i międzywydziałowe

Na Politechnice Gdańskiej istnieje wiele jednostek ogólnouczelnianych oraz międzywydziałowych, które wspierają studentów w ich edukacji i rozwijaniu umiejętności. Oto niektóre z nich:

• Biblioteka,
• Centrum Języków Obcych,
• Centrum Nauczania Matematyki i Kształcenia na Odległość,
• Centrum Sportu Akademickiego,
• Hotel Eureka w Sopocie.

Kampusy i budynki uczelniane

Politechnika Gdańska jest usytuowana w sercu gdańskiego Wrzeszcza, rejonie doskonale skomunikowanym z innymi obszarami Trójmiasta. W obrębie kampusu znajdują się liczne budynki, w tym obiekty dydaktyczne, administracyjne oraz domy studenckie, które rozmieszczone są wokół ulic Traugutta, do Studzienki, Fiszera oraz al. Zwycięstwa. Główna siedziba uczelni, Gmach Główny, znajduje się przy ul. Narutowicza 11/12.

Na etapie projektowania budowli przez pierwszych architektów, przewidywano, że pomieści ona 600 studentów, jednak z perspektywą na rozszerzenie tej liczby do 1000. Kamień węgielny pod powstanie Politechniki Gdańskiej został wmurowany 7 czerwca 1900 roku. W ciągu następnych czterech lat, na obszarze 6,4 ha, zbudowano gmachy o łącznej kubaturze przekraczającej 200 tys. m³.

Monumentalny Gmach Główny, który jest jednym z symboli uczelni, został zaprojektowany na początku XX wieku w stylu neorenesansu niderlandzkiego przez znanego architekta i późniejszego profesora uczelni, Alberta Carstena. Pod jego nadzorem wzniesiono także Laboratorium Maszynowe, a także budynki wydziałów Chemicznego oraz Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Niestety, II wojna światowa przyniosła znaczne zniszczenia, które uczelnia odczuwała, gdyż 60% kubatury Gmachu Głównego oraz 70% jego pokrycia dachowego uległo spaleniu. W wyniku bombardowań wieża zegarowa przetrwała jedynie w wersji stalowej konstrukcji.

Oszacowano, że zniszczenia spowodowane wojną dotyczyły około 16% całej uczelni. Odbudowa rozpoczęła się od mniej zniszczonych obiektów, takich jak Laboratorium Wytrzymałościowe oraz gmach Wydziału Chemicznego. Najwięcej czasu wymagała odbudowa Gmachu Głównego, w którym niezbędne było wzmocnienie konstrukcji centralnej. Budynek uzyskał nową aranżację wnętrz, a w jego obrębie powstały takie pomieszczenia jak Biblioteka Główna, Rektorat oraz Kwestura.

W miarę rozwoju uczelni dochodziło do jej rozbudowy. W 1948 roku w zmodernizowanym budynku loży masońskiej przy ul. Własna Strzecha 18a utworzono Laboratorium Wysokich Napięć i Przyrządów Rozdzielczych. Lata pięćdziesiąte to czas, w którym kubatura uczelnianych budynków wzrosła o 65%. Wówczas zbudowano pawilon Radiotechniki, budynek B Wydziału Chemicznego, halę doświadczalną dla Wydziału Budownictwa Wodnego (1953), Laboratorium Technologii Materiałów Maszynowych oraz nowe gmachy dla wydziałów: Budownictwa Wodnego, Wydziału Budowy Okrętów i Mechanicznego.

W roku 1962 powstał Akademicki Ośrodek Sportowy PG, który po modernizacji i rozbudowie (2010–2012) przekształcił się w nowoczesne Centrum Sportu Akademickiego. Oferuje ono teraz kompleks basenów, wioślarnię, halę sportową, halę tenisową oraz boisko do piłki nożnej posiadające certyfikat FIFA. W 1969 roku ukończono budowę gmachu Wydziału Elektroniki, a w tym samym roku również dobudowano skrzydło „B” do Gmachu Głównego. W latach70. przybyły m.in.: budynek C Wydziału Chemicznego, gmach Instytutu Okrętowego oraz obiekt dla Wydziału Elektrycznego przy ul. Sobieskiego 7, a także budynek Zespołu Opieki Zdrowotnej i Ośrodek Wypoczynkowy w Czarlinie.

Wraz ze wzrastającą liczba studentów oficjalnie rozpoczęto budowę domów studenckich. Do roku akademickiego 1960/1961 powstało już 7 akademików, a w latach 1970–1986 wzniesiono kolejne trzy. Aktualnie osiedle studenckie dysponuje 12 domami. W 1999 roku oddano do użytku nowoczesne Audytorium Novum, a trzy lata później nowy budynek Wydziału Zarządzania i Ekonomii. W 2008 roku przekazano do użytku czterokondygnacyjny gmach Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki o powierzchni 12 tys. m², gdzie trzecie piętro zajmuje Centrum Informatyczne Trójmiejskiej Akademickiej Sieci Komputerowej.

Centrum Nanotechnologii, które powstało w ostatnich latach, jest jedną z największych inwestycji uczelni. Obiekt posiada 25 specjalistycznych laboratoriów dydaktyczno-badawczych. Po 67-letniej przerwie, 13 maja 2012 roku odbudowa wieży zegarowej, która wróciła na Gmach Główny, zakończyła się sukcesem. nową konstrukcję, mającą 18 metrów wysokości i ważącą 15 ton, zdobi złota rzeźba Alegorii Nauki, przedstawiająca postać kobiecą trzymającą książkę i kaganek. Cała rzeźba została pokryta 1250 płatkami złota, a koszt rekonstrukcji wyniósł około 1,1 mln zł.

Rozbiórka hali naukowo-dydaktycznej Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska, znanej jako „Hala Hydro”, rozpoczęła się 4 sierpnia 2020 roku. Po jej rozbiórce i likwidacji pawilonu z laboratorium geotechnicznym, miejsce zajmie nowe Centrum Ekoinnowacji, które będzie się skupiać na badaniach dotyczących ekologicznych rozwiązań. Przetarg na budowę centrum został ogłoszony w roku 2021. Jest to projekt, na który zaplanowano wartość powyżej 200 mln zł i którego realizacja ma zakończyć się w pierwszym kwartale 2023 roku w obrębie nowego ośrodka informatycznego o nazwie Centrum Kompetencji STOS (Smart and Transdisciplinary knOwledge Services) przy ul. Traugutta.

W końcu 2021 roku Politechnika Gdańska, za kwotę 24 mln zł, nabyła budynek przy ul. Sobieskiego 18 od Uniwersytetu Gdańskiego. Budowla ta była zwolniona w 2013 roku przez Wydział Chemii.

Rozwój kampusu Politechniki Gdańskiej, obejmującego kilkanaście nowoczesnych i zabytkowych budynków, postępuje w szybkim tempie. Obstawanie przy obecnych trendach w zakresie przekształcania przestrzeni zapewnia, że uczelnia dysponuje obecnie terenami o powierzchni niemal 77 hektarów. Znajduje się tam ponad 1200 pracowników naukowych oraz blisko 27 tysięcy studentów.

Zabytkowe miejsca

Na terenie kampusu znajdują się liczne obiekty o dużym znaczeniu historycznym. Gmach Główny powstał w latach 1900–1904, zaprojektowany przez Hermanna Eggertta i Alberta Carstena, równocześnie z budynkami Instytutu Elektrotechnicznego, Laboratorium Maszynowego oraz Wydziału Chemicznego. Wszystkie te budowle są w stylu renesansu północnego z dodatkami secesji. Frontowa część Gmachu jest bogato zdobiona kamiennymi rzeźbami, które symbolizują przeznaczenie budynku. Wizerunek głowy Meduzy nad centralnym wejściem ma chronić gmach przed intruzami, a także personifikuje energię. Rzeźby umieszczone nad wschodnią bramą boczną przedstawiają latarnię morską oraz wieżę Kościoła Mariackiego, nad zachodnią bramą widnieją: uszkodzony symbol parowozu oraz dziób statku.

Nad oknami wysokiego parteru możemy zobaczyć podobizny pruskich uczonych oraz pionierów techniki z XIX wieku: architekta Karla Friedricha Schinkla, fizyka Gotthilfa H.L. Hagena, producenta parowozów Johanna F.A. Borsiga oraz budowniczego okrętów Ferdinanda Schichaua. Rynny odwadniające dach ozdobiono czterema miedzianymi rzygaczami przedstawiającymi mężczyzn trzymających stwory wodne.

Wieża zegarowa, która została zniszczona w 1945 roku, została przywrócona na dach Gmachu Głównego 13 maja 2012 roku. Jej wysokość wynosi 18 m, a masa 15 ton. Zwieńcza ją pozłacana rzeźba Alegorii Nauki. Teren budynku obejmuje także przykryte szkłem dziedzińce, zaprojektowane w 2004 roku przez Wiesława Czabańskiego oraz Z. Wilka. Dziedziniec Południowy nosi imię Jana Heweliusza od 2012 roku.

Wahadło Foucaulta, które demonstruje ruch obrotowy Ziemi, zostało zainstalowane na Dziedzińcu Południowym w 2005 roku. Zestawienie ważącego 64 kg metalowego dysku na długości 26 m ramienia pozwala na zaobserwowanie wahań, a promień lasera ułatwia cały proces. Elektromagnes umieszczony w punkcie zawieszenia podtrzymuje wahania, które mogłyby zanikać bez jego pomocy.

Dodatkowo w obrębie dziedzińca znajdują się reliefy, które przedstawiają portret Jana Heweliusza oraz projekt refleksyjnego zegara słonecznego, a także obrotową mapę nieba z sekstantem. Stalowe reliefy, stworzone przez Roberta Kaję, zostały odsłonięte w październiku 2013 roku.

Na jednym z okiennych nisz umieszczono podobiznę wielkiego fizyka, a drugi fragment pokryty jest grubą taflą szkła, która stylizuje wygląd naczyń krwionośnych oraz kryształów widocznych podczas mrozów. Na środku tej kompozycji widoczny jest termometr Fahrenheita.

Na kampusie znajdują się również historyczne liczniki gazowe, które rozpoczęły działalność równocześnie z wybudowaniem gmachów politechniki w 1904 roku. Mieściły one sieć gazową w obrębie politechniki, a obecnie zachowały się oryginalne fragmenty instalacji.

Na terenie kampusu usytuowane są socjalne budynki, w tym dwie kordegardy przy Gmachu Głównym, które symetrycznie rozmieszczone spełniają funkcje portierni oraz siedziby Działu Promocji PG. Wiele obiektów, takich jak Laboratorium Maszynowe, to niezwykle wartościowe zabytki techniki, które znaleziono podczas modernizacji uczelni.

Miejsca upamiętnienia ważnych osób

Na terenie Politechniki Gdańskiej znajdują się również obiekty i dziedzińce, które honorują ważne postacie związane z uczelnią. Wydział Elektrotechniki i Automatyki nosi imię profesora Kazimierza Kopeckiego, a także Budynek „Chemia B” otrzymał przypisanie do prof. Wacława Szybalskiego. W Dziedzińcu Południowym umieszczono imię Jana Heweliusza, zaś w Dziedzińcu Północnym honoruje Daniela Gabriela Fahrenheita.

Różne audytoria, takie jak audytorium im. prof. Edwarda Geislera, doktora Stanisława Kowalskiego oraz profesora Jacka Namieśnika, również noszą imiona sławnych osób związanych z edukacją i technologią. W budynkach znajdują się sale im. profesorów, takich jak Witold Nowacki, Adolf Polak oraz Jędrzej Śniadecki.

Tablice pamiątkowe

Na wydziałach Politechniki znajdują się liczne tablice poświęcone zasłużonym postaciom z historii uczelni. Wśród nich prof. Ignacy Adamczewski, Leon Kamieński, Stefan Minc, Tadeusz Pompowski oraz Włodzimierz Rodziewicz. Osobne tablice dedykowane są takim osobom jak prof. Wacław Balcerski oraz prof. Michał Broszko, a także prof. Bronisław Bukowski i prof. Jerzy Doerffer.

Wiele innych postaci upamiętniono poprzez tablice, w tym Edwarda Geislera, który zasłynął swoimi wkładami do rozwoju nauki i technologii, a także wspaniałego wynalazcę D.G. Fahrenheita oraz bohaterów narodowych, studentów Politechniki Gdańskiej, którzy oddali życie za ojczyznę między 1904 a 1939 rokiem.

Badania naukowe

Logo HR Excellence in Research

Politechnika Gdańska zyskała prestiżowe prawo do posługiwania się logo HR Excellence in Research, przyznawanym przez Komisję Europejską. Otrzymanie tego symbolu stanowi potwierdzenie stosowania najwyższych standardów zarówno w obszarze badań naukowych, jak i w zakresie zatrudniania wykwalifikowanej kadry. To wyróżnienie świadczy o zgodności z europejskimi normami, a także zwiększa atrakcyjność uczelni w oczach przyszłych pracowników naukowych.

Najnowsze osiągnięcia

• CyberOko – Innowacyjny interfejs, stworzony pod kierunkiem prof. Andrzeja Czyżewskiego z Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, został uznany polskim „Wynalazkiem roku 2013”. Jest on wykorzystywany w diagnostyce i terapii osób w stanie śpiączki.
• MEDEYE – System, który wspiera diagnostykę badań endoskopowych układu pokarmowego, wykorzystując kapsułkę z wbudowanym urządzeniem. Pacjent połyka kapsułkę, która monitoruje ciało przez kilka dni, a system automatycznie analizuje nagrania, wskazując lokalizacje nowotworów lub innych schorzeń przewodu pokarmowego. Informacja o zakończeniu analizy jest przesyłana lekarzowi za pomocą SMS lub maila. System został opracowany przez zespół pod przewodnictwem prof. Henryka Krawczyka, pełniącego funkcję rektora uczelni w latach 2008–2016.
• Domowy asystent osób starszych i chorych – Zestaw zaawansowanych urządzeń, które monitorują codzienną aktywność pacjenta. Dzięki sensorom asystent wykrywa nieprawidłowości i informuje opiekuna w razie potrzeby. W skład projektu wchodzą m.in. wanna nadzorująca podczas kąpieli czy monitorujące urządzenia rehabilitacyjne.
• Opatrunki na trudno gojące się rany – Nowoczesne opatrunki, które mogą przypominać gąbkę lub mieć formę hydrożelu. Przeznaczone są do leczenia ran zainfekowanych gronkowcem złocistym, charakteryzując się dużą chłonnością i właściwościami przeciwutleniającymi. Ich zastosowanie obejmuje kosmetologię i weterynarię.
• SentiOne – Narzędzie stworzone przez absolwentów Politechniki, które pozwala na monitorowanie wizerunku firm i osób w internecie. Obecnie współpracują z ponad 500 markami na rynkach europejskich, w tym z Niveą, Procter & Gamble, Polkomtelem oraz Allegro, pomagając zapobiegać kryzysom wizerunkowym poprzez identyfikację zagrożenia w sieci.

Rankingi

Politechnika Gdańska w ostatnich latach osiągnęła znaczące sukcesy w ogólnopolskich oraz międzynarodowych rankingach, co świadczy o jej wysokiej pozycji w systemie edukacji wyższej. Oto szczegółowe osiągnięcia w rankingu na przestrzeni kilku lat.

• 2022: Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej zajął zaszczytne 2 miejsce w kraju według Fundacji Edukacyjnej Perspektywy.

• 2021: Uczelnia uplasowała się na 6. pozycji w Rankingu Szkół Wyższych, a w kategorii uczelni technicznych zajęła 3. miejsce (ex aequo z Politechniką Wrocławską).
• Politechnika Gdańska znalazła się w Higher Education Impact Rankings 2021, gdzie odnotowała liczne sukcesy w obszarach Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDGs). Zajęła pierwszą pozycję w czterech z tych obszarów, osiągając przedziały 101-200 w kategoriach jak Innowacyjność, przemysł, infrastruktura oraz Działania w dziedzinie klimatu.
• W QS World University Rankings 2021, uczelnia znów zyskała miejsce w przedziale 801–1000. W tych samych zawodach osiągnęła 12,8 punktów, poprawiając wynik z 2020 r.
• W U-Multirank 2020, Politechnika Gdańska uzyskała najwyższą notę „A” w kluczowych obszarach.
• Z kolei w Światowym Rankingu Uniwersytetów GreenMetric, odnotowała 231. miejsce, utrzymując 2. lokatę w Polsce.

• 2020: Politechnika znalazła się w czołówce Times Higher Education World University Rankings, a w Rok 2019 powtórnie zajęła pierwsze miejsca w trzech kategoriach, co świadczy o ciągłej popularności uczelni.

• 2019: W rankingu resortu nauki, Politechnika Gdańska uplasowała się na 1. miejscu pod względem liczby kandydatów na studia stacjonarne pierwszego stopnia.
• PG również uzyskała 2. lokatę w rankingu GreenMetric, potwierdzając swoje zaangażowanie w zrównoważony rozwój.

• 2018: Uczelnia odnotowała I miejsce w rankingu najchętniej wybieranych uczelni przez przyszłych studentów. W tej samej edycji Rankingu Szkół Wyższych, PG uplasowała się na 9. miejscu.

• 2017: Politechnika Gdańska utrzymała miejsce w rankingu Ministerstwa Nauki oraz była zaliczana do najlepszych uczelni w kraju według międzynarodowych standardów.

Wszystkie te osiągnięcia pokazują dynamikę rozwoju uczelni oraz jej znaczenie na mapie edukacji wyższej w Polsce, a także w świecie. Politechnika Gdańska dzięki tym wynikom stawia duże kroki ku dalszemu rozwojowi i innowacjom.

Uczelnia badawcza

W roku 2019, w ramach konkursu zorganizowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Politechnika Gdańska zdobyła wyróżnienie jako druga najlepsza uczelnia w Polsce, co zaowocowało przyznaniem jej statusu uczelni badawczej. Dzięki temu, zapewnia miejsce do kształcenia oraz prowadzenia badań na najwyższym poziomie, co zostało potwierdzone przez międzynarodowy zespół ekspertów.

W ramach wspomnianego programu stworzono cztery centra naukowe:

• Centrum BioTechMed,
• Centrum EkoTech,
• Centrum Technologii Cyfrowych,
• Centrum Materiałów Przyszłości.

Centrum BioTechMed prowadzi badania nad wdrażaniem nowoczesnych technologii w dziedzinie inżynierii biomedycznej oraz biotechnologii. W ramach swoich działań zajmuje się m.in. poszukiwaniem nowych leków, wykorzystując innowacyjne metody diagnostyki i terapii. Specjaliści zaangażowani w ten projekt posiadają doświadczenie i współpracują z sektorem medycznym, co pozwala na rozwijanie rozwiązań korzystnych dla zdrowia pacjentów. Znaczącym osiągnięciem tego centrum jest CyberOko – system stworzony do komunikacji z osobami w stanie wegetatywnym. Dodatkowo, badania nad nowymi biomarkerami ludzkiej pamięci oraz nowymi metodami badania słuchu przyczyniają się do rozwoju tej dziedziny.

W Centrum EkoTech naukowcy pracują nad rozwijaniem zrównoważonego środowiska w obliczu problemów ekologicznych. Zespół ten skupia się na opracowywaniu nowych technologii do monitorowania środowiska oraz produkcji energii, co ma na celu redukcję śladu węglowego i promowanie odpowiedzialnych praktyk. Dzięki tym innowacjom można przeciwdziałać negatywnym skutkom działalności człowieka w przestrzeni miejskiej i przyrodniczej.

Natomiast Centrum Technologii Cyfrowych koncentruje się na nowoczesnych rozwiązaniach z zakresu elektroniki, automatyki i telekomunikacji. Jego celem jest poprawa jakości życia i bezpieczeństwa, a także wzrost efektywności operacyjnej przedsiębiorstw. Pracownicy centrum opracowują technologie, które umożliwią tworzenie zaawansowanych systemów i urządzeń, w tym miniaturowych układów elektronicznych dla różnych zastosowań.

Centrum Materiałów Przyszłości specjalizuje się w tworzeniu innowacyjnych materiałów, z naciskiem na te o zastosowaniu przemysłowym i medycznym, w tym nanomateriałów i nadprzewodników. Naukowcy badają nowe metody produkcji i recyklingu, by przyczynić się do rozwoju technologii magazynowania energii z odnawialnych źródeł. Ich badania prowadzą do odkryć materiałów oraz technologii, które mogą zrewolucjonizować wiele branż.

Politechnika Gdańska, w ramach współpracy z jednostkami zewnętrznymi, powołała także dwa centra badawczo-wdrożeniowe: Centrum Morskiej Energetyki Wiatrowej oraz Centrum Technologii Wodorowych. Obydwa centra pełnią kluczową rolę w koordynowaniu projektów związanych z nowoczesnymi technologiami energetycznymi.

Centrum Morskiej Energetyki Wiatrowej skupia w sobie zespół ekspertów, który obsługuje badania nad budową morskich farm wiatrowych oraz udziela wsparcia technicznego i eksperckiego. Z kolei Centrum Technologii Wodorowych rozwija innowacyjne metody związane z przetwarzaniem i wykorzystaniem wodoru, co jest kluczowe dla przyszłości energetyki.

Współpraca międzynarodowa i międzyuczelniana

Politechnika Gdańska angażuje się w liczne międzynarodowe programy wymiany, takie jak LLP Erasmus, LLP Intensive Programme, Erasmus Mundus, Jean Monnet, CEEPUS, Tempus-Phare, a także Leonardo da Vinci. Obecnie uczelnia realizuje ponad 420 umów bilateralnych w ramach programu Erasmus oraz 70 porozumień o współpracy ogólnej, a także podejmuje wiele umów dotyczących podwójnego dyplomowania z uczelniami z Danii, Francji, Niemiec, Szwecji i Włoch. Politechnika Gdańska jest aktywna w krajowych i międzynarodowych sieciach akademickich, takich jak EUA, CDIO, IRO’s Forum czy BSRUN.

W roku 2017, Politechnika Gdańska, wraz z Akademią Morską w Gdyni oraz Akademią Marynarki Wojennej w Gdyni, zainicjowała rekrutację na nowe, interdyscyplinarne studia II stopnia w zakresie Technologii Kosmicznych i Satelitarnych (TKiS). Na te studia zapraszają wydziały związane z Elektroniką, Telekomunikacją i Informatyką, a także Mechaniką. Wydziały te, w ramach studiów, oferują specjalności takie jak Technologie informacyjne i telekomunikacyjne w inżynierii kosmicznej oraz Technologie mechaniczne i mechatroniczne w inżynierii kosmicznej. Program studiów realizowany będzie w partnerstwie z Akademią Morską (Wydział Elektryczny, specjalność: Morskie systemy satelitarne i kosmiczne) oraz Akademią Marynarki Wojennej (Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich, specjalność: Aplikacje kosmiczne i satelitarne w systemach bezpieczeństwa).

Warto także wspomnieć o powstaniu Związku Uczelni w Gdańsku im. Daniela Fahrenheita (FarU) w 2020 roku, którego założenie oparto na wspólnym wniosku rektorów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Politechniki Gdańskiej oraz Uniwersytetu Gdańskiego. Senaty trzech uczelni zatwierdziły niezbędne uchwały oraz zaakceptowały Statut Związku, definiujący główne zadania, struktury oraz zasady funkcjonowania tej nowej formy organizacyjnej.

Współpraca z biznesem

Politechnika Gdańska ma na swoim koncie dziesiątki umów zawartych z różnorodnymi partnerami w przestrzeni biznesowej. Oto kilka przykładów tej owocnej współpracy:

• Pomorska Kolej Metropolitalna S.A.: realizacja geodezyjnych pomiarów inwentaryzacyjnych torów kolejowych oraz badania odbiorowe wiaduktów,
• Airbus Helicopters: wspólne programy badawcze i naukowe dotyczące technologii morskich, w tym ulepszanie systemów wspomagających loty śmigłowców nad dużymi akwenami oraz kształcenie wysoko wykwalifikowanych inżynierów,
• European Dental Implant Institute Vivadental; współpraca przy tworzeniu prototypu implantu stomatologicznego z perspektywą produkcji przemysłowej,
• Projekt ACCUS: partnerstwo 28 instytucji naukowych i firm z ośmiu krajów UE, mające na celu stworzenie najnowocześniejszej instalacji typu SmartCity w Europie, która zostanie uruchomiona w Gdańsku,
• Bohemia Interactive: powołanie Laboratorium Zarządzania Kryzysowego na Politechnice Gdańskiej, którego celem będzie prowadzenie badań w zakresie metod szkolenia i zarządzania kryzysowego,
• Sunreef Yachts: wsparcie badawcze dla w tej firmie, oraz organizacja praktyk i cyklu wykładów dla studentów,
• IBM: wspólne Centrum Badań Zaawansowanych IBM (Center for Advanced Studies), realizujące projekty związane z technologiami informatycznymi w kontekście strategii biznesowej firmy,
• Gdańskie Inwestycje Komunalne sp. z o.o.: udział w zespole konsultantów naukowych dotyczących budowy tunelu pod Martwą Wisłą,
• PERN: prace na rzecz rozwoju innowacyjnych rozwiązań logistyki naftowej i chemicznej, w tym tworzenie analiz, ekspertyz oraz technicznych opracowań,
• Polpharma: współpraca przy opracowywaniu syntezy i technologii produkcji nowoczesnych leków,
• BLIRT: prace nad innowacyjnymi lekami przeciwnowotworowymi i przeciwdrobnoustrojowymi, w tym wspólne inicjatywy w programach strategicznych NCBR typu STRATEGMED,
• MedVentures sp. z o.o. oraz Pro-Science Polska sp. z o.o.: współpraca w ramach programu STRATEGMED w projekcie dotyczącym nowych technologii farmakologicznej stymulacji regeneracji.

MOST Wiedzy

„Multidyscyplinarny Otwarty System Transferu Wiedzy – to innowacyjny portal, który wspiera ideę otwartego dostępu (OD, ang. open access, OA) i integruje różnorodne informacje pochodzące z wielu źródeł. Dzięki temu użytkownicy mogą łatwo znaleźć dane dotyczące zasobów oraz możliwości oferowanych przez uczelnię.

MOST Wiedzy funkcjonuje również jako inteligentna wyszukiwarka, która znacząco ułatwia przeszukiwanie obfitych zbiorów naukowych Politechniki Gdańskiej. Co więcej, każdy pracownik naukowy tej instytucji ma szansę na stworzenie swojego profilu naukowego na portalu, co pozwala na atrakcyjne i nowoczesne zaprezentowanie swojego dorobku szerszej publiczności, w tym również przedstawicielom sektora biznesowego.

Władze

Politechnika Gdańska dysponuje jasno określoną strukturą władz, co jest kluczowe dla sprawnego funkcjonowania uczelni. Zgodnie z zapisami zawartymi w Statucie, Senat pełni rolę najwyższego kolegialnego organu, który podejmuje istotne decyzje dotyczące uczelni. Na czoło jej kierownictwa wysuwa się rektor, którego zadaniem jest reprezentowanie instytucji oraz podejmowanie kluczowych decyzji.

W kadencji 2024–2028 władze uczelni obejmują:

• Rektor – prof. dr hab. inż. Krzysztof Wilde, prof. zw. PG, czł. koresp. PAN,
• Prorektor ds. rozwoju – dr hab. inż. Justyna Kucińska-Lipka, prof. uczelni,
• Prorektor ds. nauki – prof. dr hab. inż. Dariusz Mikielewicz,
• Prorektor ds. współpracy – prof. dr hab. Józef Sienkiewicz,
• Prorektor ds. kształcenia – dr hab. inż. Mariusz Kaczmarek, prof. PG,
• Prorektor ds. studenckich – dr Barbara Wikieł,
• Kanclerz – mgr inż. Mariusz Miler.

Te osoby, pełniąc swoje funkcje, odgrywają kluczową rolę w prowadzeniu Politechniki Gdańskiej w kierunku dalszego rozwoju i doskonalenia edukacji oraz badań naukowych.

Rada Politechniki Gdańskiej

Kadencja 2021–2024

W ramach tej kadencji, na czołowej pozycji w Radzie Politechniki Gdańskiej znajduje się Sławomir Halbryt, pełniący rolę przewodniczącego.

Kadencja 2019–2020

Podobnie w minionej kadencji, również przewodniczącym był Sławomir Halbryt, co wskazuje na jego znaczącą rolę w strukturach uczelni.

Rektorzy Politechniki Gdańskiej

Historia rektorów Politechniki Gdańskiej obejmuje wiele lat i wybitnych profesorów, którzy kierowali uczelnią i przyczyniali się do jej rozwoju. Oto lista rektorów, którzy piastowali ten zaszczytny urząd:

• 1904–1907 – prof. Hans von Mangoldt,
• 1907–1909 – prof. Reinhold Krohn,
• 1909–1912 – prof. Adalbert Matthaei,
• 1912–1913 – prof. August Wagener,
• 1913–1915 – prof. Alfred Wohl,
• 1915–1917 – prof. Hans Lorenz,
• 1917–1919 – prof. Friedrich Schilling,
• 1919–1923 – prof. Otto Schulze,
• 1923–1924 – prof. Gerhard de Jonge,
• 1924–1925 – prof. Julius Sommer,
• 1925–1926 – prof. John Jahn,
• 1926–1927 – prof. Otto Kloeppel,
• 1927–1928 – prof. Gerhard Schulze-Pillot,
• 1928–1929 – prof. Hermann Stremme,
• 1929–1930 – prof. Eberhard Buchwald,
• 1930–1931 – prof. Otto Lienau,
• 1931–1932 – prof. Fritz Krischen,
• 1932–1934 – prof. Otto Heuser,
• 1934–1941 – prof. Ernst Pohlhausen,
• 1941–1945 – prof. Egon Martyrer,
• 1945–1946 – prof. Stanisław Łukasiewicz,
• 1946–1949 – prof. Stanisław Turski,
• 1949–1951 – prof. Paweł Szulkin,
• 1951–1954 – prof. Robert Szewalski,
• 1954–1956 – prof. Stanisław Hückel,
• 1956–1960 – prof. Wacław Balcerski,
• 1954 i 1960–1966 – prof. Kazimierz Kopecki,
• 1966–1968 – prof. Władysław Bogucki,
• 1968–1970 – prof. Stanisław Rydlewski,
• 1970–1975 – prof. Janusz Staliński,
• 1975–1978 – prof. Tomasz Biernacki,
• 1978–1981 – prof. Marian Cichy,
• 1981–1984 – prof. Jerzy Doerffer,
• 1984–1987 – prof. Eugeniusz Dembicki,
• 1987–1990 – prof. Bolesław Mazurkiewicz,
• 1990–1996 – prof. Edmund Wittbrodt,
• 1996–2002 – prof. Aleksander Kołodziejczyk,
• 2002–2008 – prof. Janusz Rachoń,
• 2008–2016 – prof. Henryk Krawczyk,
• 2016–2019 – prof. Jacek Namieśnik,
• od 2019 – prof. Krzysztof Wilde.

Profesorowie Politechniki Gdańskiej

Na stronie uczelni Politechniki Gdańskiej dostępna jest rozbudowana lista profesorów, która jest regularnie uaktualniana na podstawie biogramów. Informacje można znaleźć na portalu mostwiedzy.pl oraz na oficjalnej stronie Politechniki Gdańskiej.

• prof. Ryszard Barczyński,
• prof. Szczepan Baum,
• prof. Adrian Bekasiewicz,
• prof. Maciej Bernhardt,
• prof. Barbara Bielecka,
• prof. Stanisław Błaszkowiak,
• prof. Damian Bocheński,
• prof. Kazimierz Bogacz,
• prof. Robert Bogdanowicz,
• prof. Lucjan Bokiniec,
• prof. Andrzej Brzozowski,
• prof. Anna Brillowska-Dąbrowska,
• prof. Jan Buczkowski,
• prof. Stanisław Butnicki,
• prof. Tadeusz Chmielewski,
• prof. Jarosław Chojnacki,
• prof. Wojciech Chrzanowski,
• prof. Janusz Cieśliński,
• prof. Konstanty Cudny,
• prof. Marek Czachor,
• prof. Witold Czarnecki,
• prof. Dionizy Czekaj,
• prof. Bronisław Czerwiński,
• prof. Kazimierz Darowicki,
• prof. Janusz Datta,
• prof. Leszek Dąbrowski,
• prof. Dariusz Dereniowski,
• prof. Ryszard Dobielewski,
• prof. Piotr Dominiak,
• prof. Leon Dreher,
• prof. Zdzisław Dzedzej,
• prof. Otto Eggert,
• prof. Mariusz Figurski,
• prof. Adam Gerżabek,
• prof. Jacek Gębicki,
• prof. Krzysztof Giaro,
• prof. Jerzy Gintel,
• prof. Marcin Gnyba,
• prof. Krzysztof Goczyła,
• prof. Stanisław Góra,
• prof. Zdzisław Grabski,
• prof. Wojciech Gruszecki,
• prof. Ulrich Paul Albert Graf,
• prof. Alfons Hoffmann,
• prof. Mirosław Hrynkiewicz,
• prof. Jan Hupka,
• prof. Kazimierz Jakubiuk,
• prof. Robert Jankowski(inne języki),
• prof. Piotr Jasiński,
• prof. Christian Jungnickel,
• prof. Krzysztof Kaliński,
• prof. Leon Kamieński,
• prof. Stanisław Kaniewski,
• prof. Waldemar Kamrat,
• prof. Maksymilian Kasprowicz,
• prof. Zbigniew Kączkowski,
• prof. Eugeniusz Kenig,
• prof. Jan Kilarski,
• prof. Jan Klawiter,
• prof. Tomasz Klimczuk,
• prof. Władysław Kohman-Floriański,
• prof. Richard Kohnke,
• prof. Romuald Kolman,
• prof. Piotr Konieczka,
• prof. Zbigniew Kosma,
• prof. Adrian Kosowski,
• prof. Walther Kossel,
• prof. Bożena Kostek,
• prof. Zdzisław Kowalczuk,
• prof. Jerzy Stefan Kowalczyk,
• prof. Janusz Kowalski,
• prof. Eugeniusz Kozaczka,
• prof. Janusz Kozak,
• prof. Ireneusz Kreja,
• prof. Jacek Krenz,
• prof. Marek Kubale,
• prof. Paweł Kułakowski,
• prof. Władysław Lam,
• prof. Erich Laue,
• prof. Kazimierz Lelewicz,
• prof. Roman Lipowicz,
• prof. Karolina Lubliner-Mianowska,
• prof. Wilhelm Lührs,
• prof. Adam Łaszyn,
• prof. Adam Macierzanka,
• prof. Michał Małafiejski,
• prof. Feliks Markowski,
• prof. Andrzej Massel,
• prof. Stanisław Massel,
• prof. Aleksander Matejko,
• prof. Jacek Mąkinia,
• prof. Tadeusz Mieczyński,
• prof. Stefan Minc,
• prof. Włodzimierz Mościcki,
• prof. Leon Mroczkiewicz,
• prof. Sławomir Milewski,
• prof. Paweł Możejko,
• prof. Michał Mrozowski,
• prof. Jarosław Naleszkiewicz,
• prof. Jacek Namieśnik,
• prof. Bronisław Nartowski,
• prof. Ernst Neef,
• prof. Maciej Niedźwiecki,
• prof. Marian Niklewski,
• prof. Antoni Nowakowski,
• prof. Hanna Obarska-Pempkowiak,
• prof. Tadeusz Ocioszyński,
• prof. Mieczysław Okęcki,
• prof. Wojciech Orszulok,
• prof. Janusz Osicki,
• prof. Zdzisław Pazdro,
• prof. Marian Piątek,
• prof. Nina Baryłko-Pikielna,
• prof. Agnieszka Pladzyk,
• prof. Adolf Polak,
• prof. Żaneta Polkowska,
• prof. Tadeusz Pompowski,
• prof. Stefan Porębowicz,
• prof. Aleksander Potyrała,
• prof. Włodzimierz Prosnak,
• prof. Włodzimierz Przybylski,
• prof. Ewa Klugmann-Radziemska,
• prof. Włodzimierz Rodziewicz,
• prof. Małgorzata Rutkowska(inne języki),
• prof. Józef Rybicki,
• prof. Stanisław Rymszewicz,
• prof. Barbara Rzeszotarska,
• prof. Wojciech Sadowski,
• prof. Józef Sałaciński,
• prof. Marianna Sankiewicz-Budzyńska,
• prof. Feliks Sauter,
• prof. Jerzy Seidler,
• prof. Józef Sienkiewicz,
• prof. Marian Sienkowski,
• prof. Maciej Sieńkowski,
• prof. Janusz Smulko,
• prof. Tadeusz Sołtyk,
• prof. Cezary Specht,
• prof. Tadeusz Sulma,
• prof. Jerzy Sułocki,
• prof. Ernest Sym,
• prof. Adam Synowiecki,
• prof. Jakub Szczepański,
• prof. Stanisław Szczepański,
• prof. Wanda Szczepuła,
• prof. Małgorzata Jędrzejewska-Szczerska,
• prof. Jakub Szulwic(inne języki),
• prof. Stanisław Szymborski,
• prof. Jolanta Tarasiuk,
• prof. Eustachy Tarnawski,
• prof. Tadeusz Tarnawski,
• prof. Marek Tobiszewski,
• prof. Stanisław Marian Tychoniewicz,
• prof. Agata Kot-Wasik,
• prof. Julita Wasilczuk,
• prof. Włodzimierz Wawryk,
• prof. Max Wien,
• prof. Krzysztof Wilde,
• prof. Wiktor Wiśniowski,
• prof. Mieczysław Wolfke,
• prof. Józef Woźnicki,
• prof. Krzysztof Wróblewski,
• prof. Jerzy Wtorek,
• prof. Bożena Zabiegała,
• prof. Józef Zawadzki,
• prof. Andrzej Zieliński,
• prof. Kazimierz Zygmunt,
• prof. Arkadiusz Jarosław Żak,
• prof. Marian Żenkiewicz.

Zgodnie z regulaminem, profesorowie tytularni, którzy przeszli na emeryturę, mogą posługiwać się tytułem profesor emeritus Politechniki Gdańskiej. Tytuł honorowy profesor emeritus Politechniki Gdańskiej przysługuje szczególnie zasłużonym uczonym.

Honorowi Profesorowie Emeriti

• prof. Wiesław Anders – 2015,
• prof. Andrzej Baranowski – 2019,
• prof. Jan F. Biernat – 2015,
• prof. Marian Cichy – 2015,
• prof. Zbigniew Cywiński – 2015,
• prof. Marianna Daszkowska – 2015,
• prof. Eugeniusz Dembicki – 2015,
• prof. Bronisław Drozdowski – 2015,
• prof. Jan Godlewski – 2015,
• prof. Krzysztof Grabowski – 2015,
• prof. Wiesław Gruszkowski – 2015,
• prof. Lech Kobyliński – 2015,
• prof. Mieczysław Kochanowski – 2015,
• prof. Aleksander Kołodziejczyk – 2015,
• prof. Piotr Kowalik – 2015,
• prof. Bohdan Kozerski – 2015,
• prof. Ryszard Krystek – 2015,
• prof. Jacek Marecki – 2015,
• prof. Bolesław Mazurkiewicz – 2015,
• prof. Antoni Nowakowski – 2023,
• prof. Andrzej Osiecki – 2015,
• prof. Przemysław Pazdro – 2015,
• prof. Włodzimierz Przybylski – 2021,
• prof. Janusz Rachoń – 2017,
• prof. Wojciech Sobczak – 2021,
• prof. Leon Swędrowski – 2018,
• prof. Zbigniew Szczerba – 2015,
• prof. Czesław Szmytkowski – 2015,
• prof. Romuald Szymkiewicz – 2021,
• prof. Edmund Wittbrodt – 2022,
• prof. Kazimierz Wysiatycki – 2015,
• prof. Bohdan Zadroga – 2018,
• prof. Marian Zientalski – 2015,
• prof. Jerzy Ziółko – 2015,
• prof. Włodzimierz Zwierzykowski – 2015.

Profesorowie Emeriti

• prof. Ryszard Andruszkiewicz – 2018,
• prof. Adolf Balas – 2014,
• prof. Andrzej Baranowski – 2014,
• prof. Wojciech Bartoszek – 2021,
• prof. Barbara Becker – 2018,
• prof. Stefan Bednarczyk – 2014,
• prof. Swietłana Białłozór – 2014,
• prof. Marek Biziuk – 2018,
• prof. Franciszek Bławat – 2021,
• prof. Maria Bocheńska – 2015,
• prof. Bożysław Bogdaniuk – 2014,
• prof. Edward Borowski – 2014,
• prof. Andrzej Chimiak – 2014,
• prof. Zygfryd Domachowski – 2021,
• prof. Piotr Dominiak – 2022,
• prof. Ireneusz Durlik – 2014,
• prof. Czesław Dymarski – 2021,
• prof. Jerzy Girtler – 2021,
• prof. Yury Glazunow – 2014,
• prof. Tadeusz Godycki-Ćwirko – 2014,
• prof. Jan Góra – 2014,
• prof. Janusz Górski – 2020,
• prof. Grażyna Grelowska – 2021,
• prof. Andrzej Grono – 2014,
• prof. Ewa Grzegorzewska-Mischka – 2022,
• prof. Wacław Grzybkowski – 2015,
• prof. Kazimierz Gwizdała – 2016,
• prof. Ewa Hermanowicz – 2019,
• prof. Jerzy Hryńczuk – 2014,
• prof. prof. Jan Hupka – 2021,
• prof. Helena Janik – 2021,
• prof. Tadeusz Jankowski – 2014,
• prof. Renata Kalicka – 2017,
• prof. Marian Kamiński – 2019,
• prof. Bożenna Kawalec-Pietrenko – 2016,
• prof. Aniela Kita – 2014,
• prof. Władysław Koc – 2017,
• prof. Janusz Kolenda – 2014,
• prof. Alicja Konczakowska – 2016,
• prof. Kazimierz Kosmowski – 2022,
• prof. Zdzisław Kowalczyk – 2014,
• prof. Eugeniusz Kozaczka – 2022,
• prof. Zbigniew Krzemiński– 2021,
• prof. Sergey Leble – 2015,
• prof. Witold Lewandowski – 2018,
• prof. Zofia Libuś – 2014,
• prof. Elżbieta Luboch – 2023,
• prof. Witold Malina – 2019,
• prof. Zofia Mazerska – 2024,
• prof. Jan Mazerski – 2022,
• prof. Jerzy Mazur – 2022,
• prof. Krystyna Mędrzycka – 2014,
• prof. Franciszek Milkiewicz – 2014,
• prof. Leon Murawski – 2014,
• prof. Antoni Neyman – 2014,
• prof. Hanna Obarska-Pempkowiak – 2022,
• prof. Krystyna Olańczuk-Neyman – 2014,
• prof. Tomasz Parteka – 2021,
• prof. Zygmunt Paszota – 2018,
• prof. Jerzy Pikies – 2017,
• prof. Michał Polowczyk – 2014,
• prof. Tadeusz Połoński – 2020,
• prof. Wiesław Pudlik – 2014,
• prof. Romuald Puzyrewski – 2014,
• prof. Halina Różańska – 2014,
• prof. Dominik Rutkowski – 2014,
• prof. Maria Sadowska – 2015,
• prof. Jerzy Sawicki – 2014,
• prof. Jan Sikora – 2014,
• prof. Adam Skrzypek – 2014,
• prof. Wojciech Sobczak – 2014,
• prof. Ludwik Spiralski – 2014,
• prof. Janusz Stangret – 2023,
• prof. Maria Stawicka-Wałkowska – 2014,
• prof. Jan Stąsiek – 2022,
• prof. Andrzej Stepnowski – 2020,
• prof. Tadeusz Stolarski – 2018,
• prof. Wiesław Subotowicz – 2014,
• prof. Ziemowit Suligowski – 2018,
• prof. Józef Synowiecki – 2014,
• prof. Jan Szantyr – 2018,
• prof. Maria Szpakowska – 2022,
• prof. Czesław Szymczak – 2023,
• prof. Leopold Taraszkiewicz – 2014,
• prof. Andrzej Tubielewicz – 2014,
• prof. Michał Topolnicki – 2022,
• prof. Irmina Uruska – 2014,
• prof. Zbigniew Walczyk – 2014,
• prof. Waldemar Wardencki – 2017,
• prof. Wiesław Wojnowski – 2014,
• prof. Andrzej Wolny – 2014,
• prof. Ludmiła Zawadzka – 2018,
• prof. Andrzej Zieliński – 2023,
• prof. Jan Zielkiewicz – 2022,
• prof. Romuald Zielonko – 2014,
• prof. Mariusz Zubek – 2015,
• prof. Bogdan Zygmunt – 2017,
• prof. Adam Żurowski – 2014.

Doktorzy honoris causa

Na Politechnice Gdańskiej znajduje się z dumą lista doktorów honoris causa, która jest eksponowana na ścianie pierwszego piętra Gmachu Głównego. Tytuł ten jest przyznawany osobom, które wniosły znaczący wkład w rozwój nauki i technologii, a także w dziedzinie edukacji. Poniżej przedstawiamy uhonorowanych tym prestiżowym tytułem:

• prof. Maksymilian Tytus Huber – 1950,
• prof. Zygmunt Ciechanowski – 1957,
• prof. Witold Minkiewicz – 1960,
• prof. Aleksander Rylke – 1965,
• prof. Ewgenij W. Towstych – 1965,
• prof. Julien Kravtchenko – 1970,
• prof. Marian Osiński – 1970,
• prof. Witold Nowacki – 1971,
• prof. Janusz Groszkowski – 1975,
• prof. Kazimierz Kopecki – 1975,
• prof. Aleksander W. Wawiłow – 1975,
• prof. Michaił G. Woronkow – 1975,
• prof. Robert Szewalski – 1978,
• prof. Stanisław Turski – 1980,
• prof. Ignacy Adamczewski – 1985,
• prof. John Bernard Caldwell – 1985,
• prof. Paul Hagenmuller – 1985,
• prof. Igor Kisiel – 1985,
• prof. Franciszek Otto – 1985,
• prof. Jerzy Doerffer – 1988,
• prof. Martin Grassnick – 1989,
• prof. Dymitr Rostowcew – 1989,
• prof. Dieter Mlynski – 1991,
• prof. Witold Urbanowicz – 1991,
• prof. Damazy Tilgner – 1992,
• prof. Douglas Faulkner – 1993,
• prof. Adolf Butenandt – 1994,
• prof. Gerd Gudehus – 1995,
• prof. Fumio Nishino – 1996,
• prof. Władysław Findeisen – 1997,
• prof. Zbigniew Jedliński – 2001,
• prof. Wacław Szybalski – 2001,
• prof. Ignacy Malecki – 2002,
• prof. Lech Kobyliński – 2004,
• prof. Leon Kieres – 2004,
• prof. Bolesław Mazurkiewicz – 2008,
• prof. Michał Białko – 2008,
• prof. Jan Węglarz – 2008,
• prof. Jan Miller – 2010,
• prof. Robert J. Cava – 2014,
• prof. Janusz Mroczka – 2019,
• prof. Jan Awrejcewicz – 2019.

Wszystkie te osoby przyczyniły się do wzbogacenia dorobku Politechniki Gdańskiej, a ich osiągnięcia stanowią inspirację dla studentów i pracowników tej szacownej uczelni.

Pionierzy Politechniki Gdańskiej

Osoby, które zapisały się w historii uczelni, znane są jako pionierzy Politechniki Gdańskiej. W publikacji o tym samym tytule można znaleźć ich szkice oraz istotne informacje dotyczące ich wkładu w rozwój nauki i techniki w Polsce.

• Witold Andruszkiewicz – był pomysłodawcą oraz organizatorem polskich portów morskich, jednocześnie wykładowcą Uniwersytetu Gdańskiego i ekspertem ONZ-UNCTAD. Jego doświadczenie obejmowało także doradztwo dla premiera i ministra transportu Konga,
• Michał Broszko – nauczyciel i inżynier elektryk, który zasłynął jako twórca teorii ruchu burzliwego cieczy rzeczywistych. Pracował jako profesor zwyczajny na Politechnice Warszawskiej oraz Politechnice Gdańskiej, został członkiem tytularnym Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk,
• Romuald Adam Cebertowicz – inżynier dróg i mostów, specjalizował się w wzmacnianiu oraz uszczelnianiu gruntów. Opracował metodę znaną jako „cebertyzacja”,
• Władysław Czerny – architekt oraz urbanista, piastował stanowisko wiceprezydenta Warszawy i Gdańska. Przyczynił się do koncepcji odbudowy Głównego Miasta w Gdańsku oraz Szczecinie i był specjalistą w zakresie urbanistyki,
• Mieczysław Dębicki – inżynier mechanik, znany z konstrukcji samochodów osobowych i ciężarowych dla polskiego przemysłu motoryzacyjnego, w tym m.in. Star 20,
• Łukasz Dorosz – inżynier elektryk, który odpowiadał za projektowanie urządzeń telekomunikacyjnych oraz organizację Wydziału Łączności na Politechnice Gdańskiej,
• Władysław Florjański – inżynier budowy maszyn, konstruktor szybowców oraz modeli samolotów. Tworzył projekty młynów, tartaków, gorzelni, zapewniając również kostiumy do teatrów; był także artystą malarzem,
• Bogumił Hummel – inżynier komunikacji, projektował mosty, wiadukty oraz linie elektryczne kolejowe, gdzie stał się specjalistą z zakresu kolejnictwa,
• Julian Kamecki – chemik polski, który koncentrował się w swojej pracy na analizie korozji, analizie jakościowej oraz konduktometrii,
• Józef Kaźmierczak – inżynier budowy okrętów, konstruował statki i okręty, a jego zaawansowana znajomość teorii oraz stateczności statków przyniosła mu uznanie,
• Antoni Kozłowski – inżynier mechanik, rzeczoznawca i doradca techniczny zakładów zajmujących się produkcją silników parowych oraz spalinowych,
• Zygmunt Ledóchowski – chemik, specjalizował się w technologii leków przeciwgruźliczych i kierował zespołem, który stworzył pierwszy lek przeciwnowotworowy – Ledakrin,
• Włodzimierz Mermon – inżynier mechanik oraz profesor nadzwyczajny, specjalizował się w technologii i budowie maszyn,
• Mieczysław Michalski – był inżynierem dróg i mostów oraz profesorem nadzwyczajnym Politechniki Gdańskiej. Jego rola obejmowała projekty dotyczące sieci wodociągów i kanalizacji oraz inżynierię sanitarną,
• Henryk Niewiadomski – inżynier chemik, odpowiadał za odbudowę przemysłu tłuszczowego w Gdańsku i Gdyni po II wojnie światowej, zdobywając specjalizację w technologii oleju rzepakowego,
• Stanisław Obmiński – żołnierz z czasów I i II wojny światowej, inżynier i nauczyciel, który pełnił funkcję kierownika robót budowlanych oraz wykładowcy na Politechnice Lwowskiej i zastępcy profesora Politechniki Gdańskiej. Koncentrował się na statyce oraz konstrukcjach budowlanych,
• Karol Pomianowski – był specjalistą w dziedzinie wodociągów i kanalizacji, zaprojektował pierwszą w Polsce oczyszczalnię ścieków, która powstała w 1937 roku w rzeźni miejskiej w Gdyni. Również zaprojektował sieci wodociągowo-kanalizacyjne w Warszawie, Gdyni, Kaliszu, Otwocku, Zakopanem i był profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej,
• Włodzimierz Prochaska – architekt i projektant, był odpowiedzialny za projektowanie budynków w międzywojennej Gdyni oraz hal sportowych w Łodzi, będąc specjalistą w zakresie podstaw budownictwa oraz elementów budowlanych,
• Stanisław Przedpełski – inżynier mechanik, nauczyciel, prorektor Politechniki Gdańskiej oraz rektor Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Gdańsku,
• Stanisław Puzyna – inżynier komunikacji, profesor nadzwyczajny na Politechnice Warszawskiej oraz kontraktowy na Politechnice Gdańskiej, specjalizował się w komunikacji oraz budownictwie lądowym,
• Mieczysław Rodkiewicz – inżynier elektryk, zajmował się elektrotechniką i trakcji elektrycznej, dostępując statusu profesora nadzwyczajnego Politechniki Gdańskiej,
• Zbigniew Rozmej – inżynier chemik, który koncentrował się na chemii drewna i torfu, a także pełnił funkcję profesora zwyczajnego Politechniki Gdańskiej,
• Stanisław Rożański – inżynier architekt i urbanista, wykładowca na Wolnej Wszechnicy Polskiej oraz Politechnice Warszawskiej, otrzymując status profesora zwyczajnego Politechniki Gdańskiej oraz urzędnika,
• Tadeusz Rubczak – inżynier dróg i mostów, profesor nadzwyczajny na Politechnice Gdańskiej, projektował urządzenia oraz infrastrukturę kolejową. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej,
• Michał Sołtan – polski naukowiec i inżynier mechanik, specjalista ds. maszyn rolniczych, związany z Politechniką Gdańską, Wrocławską oraz Poznańską,
• Leon Staniewicz – inżynier elektryk, rektor oraz prorektor Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, specjalizował się w elektrotechnice oraz matematyce teoretycznej,
• Jan Szwarc – pedagog i psycholog, doktor psychologii, zastępca profesora Politechniki Gdańskiej i Akademii Medycznej w Gdańsku. Pełnił również funkcję rektora i prorektora w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku,
• Karol Taylor – inżynier budowy maszyn, konstruktor silników spalinowych i twórca pierwszego polskiego ciągnika rolniczego, uznawany był za profesora zwyczajnego oraz dziekana Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej,
• Wacław Tomaszewski – inżynier architekt, odpowiedzialny za projektowanie budynków szkolnych, biurowych oraz portowych m.in. w Gdyni. Był także twórcą dyscypliny naukowej – architektura okrętu,
• Stanisław Trzetrzewiński – naukowiec, inżynier elektryk oraz profesor nadzwyczajny Politechniki Gdańskiej. Był rzecznikiem patentowym oraz konstruktorem,
• Witold Tubielewicz – inżynier dróg i mostów, który specjalizował się w budownictwie morskim oraz portów, projektując port w Gdyni. Pracował jako pierwszy naczelny inżynier i wicedyrektor Biura Odbudowy Portów w Gdańsku,
• Franciszek Wichrzycki – inżynier dróg i mostów, specjalizujący się w budowie dróg i mostów, komunikacji. Był profesorem nadzwyczajnym na Politechnice Gdańskiej i urzędnikiem.

Absolwenci

Politechnika Gdańska wykształciła wielu utalentowanych absolwentów, którzy zdobyli uznanie w różnych dziedzinach. Wśród nich można wyróżnić:

• Zbigniew Abrahamowicz – architekt oraz urbanista, którego projektem jest Teatr Letni,
• Andrzej Armiński – znany konstruktor jachtowy i żeglarz, odpowiedzialny za projekt oraz budowę kajaka dla Aleksandra Doby,
• Franciszka Cegielska – pełniła funkcję prezydenta Gdyni w latach 1990–1998,
• Krystyna Chojnowska-Liskiewicz – inżynier budowy okrętów oraz pierwsza kobieta, która samotnie opłynęła Ziemię,
• Witold Chromiński – artysta fotograf, podróżnik, pisarz,
• Stefan Figlarowicz – artysta fotograf, członek ZPAF, kurator Gdańskiej Galerii Fotografii,
• Andrzej Gwiazda – związkowiec oraz współtwórca Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża i NSZZ „Solidarność”,
• Andrzej Januszajtis – pasjonat historii Gdańska,
• Jacek Karnowski – prezydent Sopotu,
• Jan Kozłowski – polityk oraz samorządowiec,
• Jacek Naliwajek – dziennikarz Polskiego Radia Gdańsk,
• Paweł Olechnowicz – menedżer, prezes zarządu Grupy Lotos w latach 2002–2016,
• Mieczysław Ostojski – wiceprezydent Światowej Organizacji Meteorologicznej,
• Andrzej Perepeczko – marynarz, pisarz oraz publicysta,
• Marek Piechocki – przedsiębiorca i prezes zarządu spółki LPP,
• Kazimierz Piechowski – więzień oraz uciekinier z niemieckiego obozu Auschwitz-Birkenau, żołnierz AK,
• Tadeusz Polak – historyk sztuki i konserwator zabytków związany z Gdańskiem,
• Elżbieta Rogala-Kończak – absolwentka elektroniki, samorządowiec oraz burmistrz miasta Rumi przez trzy kadencje,
• Edmund Romer – konstruktor, metrolog, organizator przemysłu precyzyjnego,
• Leszek Solski – działacz Rodzin Katyńskich,
• Stanisław Sołdek – robotnik i stoczniowiec, jego imię nosi rudowęglowiec SS „Sołdek”,
• Jacek Starościak – pierwszy prezydent Gdańska po przemianach demokratycznych (1990–1991),
• Jan Zarębski – absolwent Wydziału Chemicznego, biznesmen (Nata, Lonza) oraz pierwszy marszałek Województwa Pomorskiego.

Patroni

W Politechnice Gdańskiej znajdują się liczne odniesienia do wybitnych postaci związanych z Gdańskiem, które wpłynęły na rozwój nauki i technologii. Jednym z najważniejszych patronów jest Jan Heweliusz, który przyszedł na świat 28 stycznia 1611 roku w Gdańsku i zmarł tamże 28 stycznia 1687 roku. Był nie tylko utalentowanym astronomem i geodetą, ale również piwowarem oraz lokalnym rajcem. Spośród polskich astronomów, obok Mikołaja Kopernika, uznawany jest za najbardziej znaczącą postać. Heweliusz był konstruktorem innowacyjnych przyrządów astronomicznych, a także wynalazcą zegara wahadłowego oraz peryskopu. Jego zdolności nie kończyły się na tym – stworzył także śrubę mikrometryczną i pierwsze na świecie duże obserwatorium astronomiczne z lunetami, które znacząco wpłynęły na rozwój astronomii. Dnia 2 października 2011 roku na jednym z dziedzińców Politechniki Gdańskiej odsłonięto relief z jego portretem, wykonany przez Roberta Kai.

Kolejnym znakomitym patronem jest Gabriel Fahrenheit, który urodził się 24 maja 1688 roku w Gdańsku i zmarł 16 września 1736 roku w Hadze. Jako fizyk i inżynier, zasłynął jako twórca pierwszego termometru rtęciowego oraz skal temperatury, która zdobyła popularność w krajach anglosaskich. Był synem kupca Daniela oraz Concordii z domu Schumann. Jego dokonania w dziedzinie nauk przyrodniczych pozostają istotne do dzisiaj, a jego osiągnięcia są doceniane na całym świecie.

---

Oceń: Politechnika Gdańska

---