Henryk Hubertus Jabłoński

---

Życiorys

Henryk Hubertus Jabłoński pochodził z gdańskiej rodziny niemieckojęzycznej, która pielęgnowała tradycje muzykowania amatorskiego. Był synem Herwarta Deglera oraz Alidii Springer. W 1931 roku ukończył maturę w Szkole Św. Katarzyny. Jego pierwsze lekcje gry na fortepianie oraz skrzypcach prowadziła bliska rodzina. W 1932 roku rozpoczął studia w Polskim Konserwatorium Muzycznym Gdańskiej Macierzy Szkolnej. Wśród jego nauczycieli był m.in. Kazimierz Wiłkomirski, który nauczył go gry na wiolonczeli oraz teorii muzyki. Kontynuował naukę pod okiem Wernera Schramma i Alfreda Paetscha. W 1935 roku Jabłoński rozpoczął współpracę z rozgłośnią radiową Wolnego Miasta Gdańska jako wiolonczelista i aranżer muzyki popularnej.

W trakcie niemieckiej okupacji grał w mniejszych zespołach rozrywkowych, występując jako wiolonczelista oraz pianista w Gdańsku. Niestety, w 1945 roku podczas działań wojennych, dorobek artystyczny Jabłońskiego, liczący ponad 200 kompozycji, przepadł w płomieniach. Po zakończeniu II wojny światowej postanowił pozostać w Polsce. 30 października 1948 roku zmienił swoje dane osobowe, przyjmując nazwisko „Jabłoński”, które było panieńskim nazwiskiem jego babki Rozalii. Wkrótce podjął pracę jako wiolonczelista w gdańskiej orkiestrze symfonicznej i zajął się kierowaniem chórem studenckim przy Politechnice Gdańskiej w latach 1948-1953 oraz chórem Technikum Budowy Okrętów (1951-1954).

Od 1947 roku Jabłoński współpracował z orkiestrą Polskiego Radia pod dyrekcją S. Rachonia, pisząc muzykę popularną oraz utwory rozrywkowe. W latach pięćdziesiątych dodatkowo współdziałał z gdańską rozgłośnią radiową, tworząc aranżacje kolejnych utworów muzyki ludowej, szczególnie tych związanych z Kaszubami. W okresie od 1954 do 1980 roku pełnił funkcję wykładowcy kompozycji oraz instrumentacji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku, która obecnie znana jest jako Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki. Warto dodać, że od 1954 roku był członkiem PZPR.

W twórczości Henryka Jabłońskiego można znaleźć różnorodne utwory, takie jak koncerty: wiolonczelowy, skrzypcowy oraz fortepianowy, a także dwie symfonie. Jego muzyka obejmowała poemat symfoniczny Dolina milczenia (1980), operę Pani Helena (1973), balet Gdańska noc (1970), a także szereg dzieł kameralnych i pieśni. Jabłoński komponował także muzykę popularną, w tym melodie takich hitów jak Pierwszy siwy włos oraz Zachodni wiatr.

Od 15 lutego 1945 roku jego żoną była Charlotte Gertruda (Kornelia) Treder (1926-2013), z którą miał trzech synów: Romana, który stał się uznanym polskim wiolonczelistą, Michała Piotra (ur. 1946) oraz Ludwika, grającego na trąbce. Jabłoński zmarł w Gdańsku, a jego pogrzeb odbył się 17 października 1989 roku na cmentarzu Srebrzysko (rejon IX, kwatera POLE B-2-8). Ponadto, jego synem jest znany wiolonczelista Roman Jabłoński.

Nagrody

Henryk Hubertus Jabłoński, znany z wielu osiągnięć w dziedzinie kultury, otrzymał szereg prestiżowych nagród podczas swojej kariery, które potwierdzają jego zasługi w muzyce i sztuce.

• Nagroda Artystyczna miasta Gdańska, przyznana w 1951 roku,
• II nagroda za Sonatę na wiolonczelę solo w projekcie Związku Kompozytorów Polskich na muzykę kameralną, zdobyta w 1953 roku,
• Nagroda Wojewódzka, wyróżniająca jego wybitne osiągnięcia w upowszechnianiu kultury w 1971 roku,
• Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”, przyznana w 1975 roku,
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia, uzyskana w 1980 roku.

Upamiętnienie

W 1990 roku jedna z ulic w Chełmie, w Gdańsku, zyskała zaszczytną nazwę na cześć Henryka Hubertusa Jabłońskiego, co stanowi ważny element upamiętnienia jego postaci.

---

Oceń: Henryk Hubertus Jabłoński

---