Redita Napoleońska w Gdańsku


Redita Napoleońska, często mylnie nazywana Redutą Napoleońską, to cenny zabytek architektury, który ma swoje miejsce na terenie Fortu Grodzisko w Gdańsku. Jej budowa miała miejsce w okresie, gdy Gdańsk był Wolnym Miastem, a konkretne prace budowlane trwały w latach 1811-1812.

Fort ten, będący przykładem militarnych umocnień z tego okresu, przyciąga uwagę zarówno historyków, jak i turystów. Warto zauważyć, że redita ta posiada nie tylko walory estetyczne, ale także bogatą historię, która jest ściśle związana z burzliwymi czasami w Europie.

Historia

Redita Napoleońska powstała w czasach napoleońskich, w ramach fortifikacji systemu obronnego Grodziska. Ideą jej stworzenia zajął się generał François Nicolas Benoît Haxo, który podjął decyzję o wzniesieniu – w miejsce zniszczonego Szańca Bousmard’a – ziemnej, pięciobocznej Lunety Senarmont’a oraz Redity Napoleońskiej, która pełniła funkcję kazamatowej baterii artyleryjskiej i stanowiła ostatni bastion oporu.

Charakterystyczne dla Redity Napoleońskiej były kazamaty Haxo, które mieściły w sobie artylerię, posiadając strzelnice w cienkich ścianach frontowych. W czasach pokoju kazamaty te pełniły rolę zwykłych pomieszczeń użytkowych, pokrytych od góry dodatkowym nasypem ziemnym. W trakcie działań wojennych, budowla była gliniana z zewnątrz, a strzelnice armat przystosowywano do użycia poprzez długie tunelowe korytarze oszalowane drewnem.

Redita miała kształt nieregularnego pięcioboku. Ostrzał artyleryjski kierowany był w stronę Biskupiej Górki na południu, Bramy Oliwskiej na północy oraz na wschodnie zbocza Suchanina. Nad kazamatami artyleryjskimi usytuowany był wał dla piechoty oraz lekkiej artylerii. Fosa otaczająca te umocnienia była broniona przez pojedyncze artyleryjskie kazamaty, które były ze sobą połączone galerią strzelecką, a z Reditą miały dwa przejścia prowadzące pod dnem fosy.

Innowacyjnym rozwiązaniem, które zrealizowano w tej budowli, była szeroka droga, prowadząca z dziedzińca Redity do stóp Grodziska od strony miasta. Następnie droga ta rozciągała się aż po miejskie fortyfikacje, stworzoną jako ukryty odcinek w wykopie. To unikalne rozwiązanie zostało skopiowane przez Prusaków na Biskupiej Górce około 1830 roku.

W rzeczywistości Redita nie miała znaczenia militarnego podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie w 1813 roku. W czasie II wojny światowej, na szczycie Redity dobudowano wieżyczkę dla obrony przeciwlotniczej. Dziś Redita Napoleońska stanowi część szlaku historii pozostawionej przez francuską okupację Gdańska.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 07.01.2018 r.]
  2. MaciejM. Snarski MaciejM., [Did you know] [online] [dostęp 28.12.2020 r.]
  3. Redita napoleońska. hewelianum.pl. [dostęp 01.12.2015 r.]
  4. Rejestr zabytków nieruchomych. kobidz.pl.

Oceń: Redita Napoleońska w Gdańsku

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:8