Karol Nawrocki

---

Życiorys

Karol Nawrocki rozpoczął swoją edukację w Szkole Podstawowej nr 58 w Gdańsku, gdzie uczył się do 1998 roku. Następnie podjął naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym w swoim rodzinnym mieście, gdzie uzyskał świadectwo maturalne w 2002 roku. W 2003 roku ukończył Policealne Studium Biznesu i Administracji w Gdańsku, zdobywając tytuł specjalisty ds. zarządzania personelem. W tym samym roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Gdańskim, które zakończył w 2008 roku, uzyskując tytuł magistra.

W trakcie czwartego roku studiów zdobywał doświadczenie zawodowe jako ochroniarz w Hotelu Grand w Sopocie. W 2013 roku, na podstawie pracy doktorskiej zatytułowanej „Opór społeczny wobec władzy komunistycznej w województwie elbląskim 1976–1989”, obronił doktorat z nauk humanistycznych na Uniwersytecie Gdańskim, a jego promotorem był Grzegorz Berendt. Dopiero w 2023 roku ukończył studia podyplomowe z zakresu International MBA in Strategy, Programme and Project Management na Politechnice Gdańskiej.

Do 2017 roku pracował w Instytucie Pamięci Narodowej (IPN). Później, w latach 2017–2021, był dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. W czerwcu 2021 roku powrócił do IPN na stanowisko wiceprezesa. 27 kwietnia 2021 roku Kolegium IPN rekomendowało jego kandydaturę na prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. Z kolei 28 maja 2021 roku Sejm wybrał go na to stanowisko, a 23 lipca tego samego roku senat zaakceptował ten wybór. Tego dnia złożył ślubowanie przed Sejmem, co oznaczało koniec jego kadencji jako dyrektora Muzeum II Wojny Światowej.

W lutym 2024 roku pojawił się na liście osób poszukiwanych przez Federację Rosyjską w związku z oskarżeniami dotyczącymi usuwania pomników upamiętniających obecność Armii Czerwonej w Polsce w latach 1944–1989.

Działalność naukowa i wystawiennicza

Nawrocki jest jednym z pionierów badań nad przestępczością zorganizowaną w Polsce, zwłaszcza w latach 80. XX wieku. Jest przewodniczącym Koalicji Pamięci Żołnierzy Niezłomnych w Gdańsku oraz członkiem Rady Dyplomacji Historycznej pod przewodnictwem Ministra Spraw Zagranicznych RP. Jako absolwent projektu Departamentu Stanu USA International Visitor Leadership Program (IVLP), uczestniczył w wielu inicjatywach narodowych, w tym w Rady Muzeum Dom Rodziny Pileckich oraz Rady Programowej Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą, do której dołączył w listopadzie 2020 roku.

Od kwietnia 2021 roku zasiada w Radzie do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej oraz jest członkiem Rady przy Muzeum Żołnierzy Wyklętych w Ostrołęce. W lutym 2022 roku został powołany do Rady Programowej i Rady Biblioteki Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi. W czerwcu 2022 roku dołączył do Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, w której działał do lipca 2024 roku, a w 2023 roku został członkiem Rady Biura „Niepodległa”.

Nawrocki jest autorem lub współautorem wielu publikacji, w tym książek i artykułów naukowych dotyczących historii opozycji antykomunistycznej, historii sportu oraz przestępczości zorganizowanej w PRL. Jego teksty można znaleźć w takich mediach jak histmag.org, „Magazyn Solidarność”, „Polityka” oraz „Do Rzeczy”. Jako ekspert programu „W świetle prawdy” w TVP3 Gdańsk, prowadził także programy związane z tematyką wojenną.

W 2013 roku był jednym z głównych inicjatorów i organizatorów powstania Alei imienia Żołnierzy Wyklętych w Gdańsku we współpracy z kibicami Lechii Gdańsk oraz Okręgiem Pomorskim Światowego Związku Żołnierzy AK. W 2015 roku zainicjował nadanie imienia bł. ks. Jerzego Popiełuszki jednej z ulic w byłej Stoczni Gdańskiej. W tym samym roku, jako członek Komitetu Budowy pomnika Danuty Siedzikówny „Inki”, brał udział w odsłonięciu tego pomnika w Gdańsku 30 sierpnia.

W 2016 roku, jako pełnomocnik prezesa IPN, organizował pogrzeb Danuty Siedzikówny oraz Feliksa Selmanowicza. W 2018 roku współprzewodniczył Komitetowi Społecznemu, który doprowadził do powstania Pomnika Żołnierzy Wyklętych w Gdańsku, który odsłonił razem z kombatantami 4 sierpnia 2018 roku. W 2019 roku był Pełnomocnikiem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ds. obchodów 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej oraz zainicjował międzynarodowy projekt wystawienniczy „Fighting and Suffering”, który prezentował historię Polski podczas II wojny światowej w ponad 160 miejscach na świecie.

Działalność sportowa

W młodości Nawrocki był aktywnym sportowcem, grając w zespołach piłkarskich takich jak Ex Siedlce oraz KKS Gedania w latach 1997–2000. Przez okres 2000–2004 reprezentował drużynę bokserską RKS Stoczniowiec, w której to w 2004 roku zdobył pierwszą lokatę w Strefowym Turnieju pięściarskim o Puchar Polski dla juniorów w wadze 91 kg. Po tym, był zawodnikiem i kapitanem drużyny piłkarskiej Ex Siedlce Gdańsk, a w 2010 roku zakładał sekcję sportów walk Ex Siedlce Gdańsk.

Działalność polityczna

W dniu 24 listopada 2024 roku Prawo i Sprawiedliwość zaprezentowało Karola Nawrockiego jako kandydata na urząd prezydenta RP. 30 listopada tego samego roku Rada Polityczna PiS wyraziła swoje poparcie dla jego kandydatury w nadchodzących wyborach.

Życie prywatne

Karol Nawrocki to jeden z członków rodziny, której korzenie sięgają Ryszarda i Elżbiety. Jego związek z żoną, Martą Nawrocką, datuje się na lata, kiedy to Marta (ur. 1986) podejmuje pracę w Krajowej Administracji Skarbowej.

Nawrocki jest dumnym ojcem dwójki dzieci: syna Antoniego oraz córki Katarzyny. Co więcej, w jego życiu znajduje się również Daniel, który jest synem Marty z jej wcześniejszego związku (ur. 2003). Daniel, ambitny młody człowiek, wziął udział w wyborach samorządowych w 2024 roku, startując do Rady Miasta Gdańska jako kandydat z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, choć nie odniósł sukcesu.

Jednakże, jego związki z lokalną polityką nie kończą się na tej kandydaturze. W tym samym roku Daniel Nawrocki zyskał uznanie, zostając radnym dzielnicy Siedlce w Gdańsku, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy społeczności lokalnej.

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

Karol Nawrocki zdobył wiele odznaczeń i nagród w uznaniu za swoje zasługi w dokumentowaniu historii Polski oraz za działania na rzecz jej pamięci. W 2016 roku został uhonorowany Brązowym Krzyżem Zasługi, przyznawanym na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, „za zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski”. Rok później, w 2021, otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi w tym samym celu.

Wśród wyróżnień resortowych, Nawrocki został nagrodzony Medalem „Pro Patria” w 2018 roku „za szczególne zasługi w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej” oraz Odznaką Honorową „Bene Merito” w 2020. Dodatkowo w 2021 roku przyznano mu Srebrną Odznakę „Za zasługi w pracy penitencjarnej”, a w 2022 roku Medal Trzydziestolecia Powołania Straży Granicznej. W 2023 roku zdobył zarówno Medal „Pro Bono Poloniae”, jak i Złoty Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” oraz Odznakę Honorową za Zasługi dla Polonii i Polaków za Granicą.

Nawrocki nie tylko zyskał odznaczenia państwowe, ale również medale okolicznościowe. W 2019 roku otrzymał Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości. W sferze lokalnych i prywatnych wyróżnień zdobył między innymi Medal „Zasłużony dla miasta Elbląga” w 2015 roku oraz Medal „Pamiętaj Polsko o Tych Synach Swoich” od Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w 2016.

Kolejnymi odznaczeniami, które zyskał, były: Medal „Zło dobrem zwyciężaj” w 2016 roku za promocję wartości, którymi kierował się Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko, oraz Pierścień „Inki” za postawę patriotyczną. W 2018 roku odznaczono go Medalem „Za Zasługi dla Polaków w Kazachstanie”, a także Odznaką „Za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej”. W 2019 roku wyróżniono go tytułem Srebrnego Bohatera ON im. Powstańców Warszawskich w kategorii osoby publicznej.

Dzięki jego działaniom, w 2022 roku otrzymał Odznakę Honorową Krzyż Pamięci Szlaku Nadziei, a w 2023 Srebrny Medal „Labor Omnia Vincit” przyznany przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego oraz Odznakę Zasługi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Zamość. Zdobył również Honorową odznakę Stowarzyszenia Federacji Młodzieży Walczącej.

Nawrocki był także wielokrotnie wyróżniany w plebiscytach; w 2016 roku zdobył tytuł Osobowości roku na Pomorzu w kategorii działalności charytatywnej i społecznej oraz w 2017 roku Osobowości roku w Gdańsku w kategorii kultura w plebiscycie Dziennika Bałtyckiego.

Publikacje

Karol Nawrocki to autor, który ma na swoim koncie liczne publikacje książkowe oraz wiele artykułów naukowych i popularnonaukowych. Poniżej przedstawiono niektóre z jego istotnych dzieł:

• Karol Nawrocki: Zarys historii NSZZ „Solidarność” regionu elbląskiego (1980–1989). Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2010, seria: Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN, tom 7. ISBN 978-83-7629-139-0, OCLC 750631710, Brak numerów stron w książce,
• Karol Nawrocki: Wokół elbląskiej „Solidarności”: dokumenty. Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2011, seria: Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN, tom 15. ISBN 978-83-7629-297-7, OCLC 816303036, Brak numerów stron w książce,
• Karol Nawrocki: Sprawa kwidzyńska 1982: internowanie, pobicie, proces. Gdańsk; Kwidzyn: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2012. ISBN 978-83-62129-91-1, OCLC 812715506, Brak numerów stron w książce,
• Karol Nawrocki: Studium przypadku: opór społeczny wobec władzy komunistycznej w województwie elbląskim (1976–1989). Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2014, seria: Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN, tom 46. ISBN 978-83-7629-651-7, OCLC 899771018, Brak numerów stron w książce,
• Mariusz Kordek, Karol Nawrocki: Lechia – Juventus: więcej niż mecz. Pelplin: Wydawnictwo „Bernardinum”, 2014. ISBN 978-83-7823-475-3, OCLC 903349456, Brak numerów stron w książce,
• Piotr Chomicki, Karol Nawrocki, Wiesław Wika: Szkice z dziejów pomorskiej piłki nożnej (1903–2015). Gdańsk: Edgar Kreb Anna Manowska, 2015. ISBN 978-83-943615-0-1, OCLC 932241984, Brak numerów stron w książce.

Dodatkowo, w zakresie redakcji jego prac, można wymienić:

• Karol Nawrocki, Jarosław Wąsowicz (red.), Wielka Lechia moich marzeń: pamięci Tadeusza Duffeka „Dufa” (1968–2005) w 10. rocznicę śmierci, Gdańsk: Zakład Poligraficzny Henryk Górowski, 2015. ISBN 978-83-942922-1-8, OCLC 932206662, Brak numerów stron w książce,
• Karol Nawrocki (red.), Mapa terroru: śladami zbrodni komunistycznych w województwie gdańskim (1945–1956), Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2016 (Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN), ISBN 978-83-8098-048-8, OCLC 995626034, tom 57, Brak numerów stron w książce,
• Karol Nawrocki, Daniel Wicenty (red.), Brudne wspólnoty: przestępczość zorganizowana w PRL w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku, Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2018 (Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN), ISBN 978-83-8098-353-3, OCLC 107835634, tom 65, Brak numerów stron w książce.

---

Oceń: Karol Nawrocki

---