Cornelis van Almonde


Cornelis van Almonde, znany również jako Cornelius von Almonde, był postacią, która miała znaczący wpływ na życie gospodarcze oraz społeczne Gdańska w XVIII i XIX wieku. Urodził się w Gdańsku w roku 1762 i przez całe swoje życie związany był z tym miastem, gdzie w ostatnich latach swojego życia zmarł 6 listopada 1844 roku.

Jako gdański kupiec oraz holenderski urzędnik konsularny, Cornelis van Almonde odegrał ważną rolę w rozwijającej się społeczności handlowej tego portowego miasta. Jego doświadczenie i działania przyczyniły się do wzrostu wymiany towarowej, a także nawiązywania kontaktów międzynarodowych.

Ciekawym aspektem jego życia jest to, że był mennonitą, który przeszedł na kalwinizm, co ukazuje jego złożoną tożsamość religijną oraz wpływ różnych tradycji na jego działalność życiową.

Życiorys

Rodzina Cornelisa van Almonde przybyła na ziemie polskie w XVII wieku z Holandii. Jego ojcem był również Cornelius, żyjący w latach 1719–1792, a dziadek nosił to samo imię, żyjąc w latach 1682-1760.

Cornelis van Almonde zdobył uznanie jako kupiec, specjalizując się w handlu zbożem. W latach 1815-1828 był współwłaścicielem jednej z największych miejscowych firm handlowych – Almonde und Behrend, która zajmowała się również sprzedażą suknów, jedwabiu oraz wielbłądziej wełny. Centrum ich działalności mieściło się przy ul. Ogarna.

Właściciel był również znaczącym posiadaczem nieruchomości w Gdańsku. W jego portfolio znajdowała się kamienica przy ul. Długa (Langgasse 19), dom letniskowy w Wrzeszczu, zlokalizowany przy obecnej ul. Miszewskiego, oraz kamienica przy Hundegasse 66. Posiadał również spichlerz „Król Dawid” (König David) na Wyspie Spichrzów, a także inne tereny w okolicach Gdańska, takie jak wieś Piecki (Pietzkendorf) oraz osada Arciszewo (Artschau) położona nieopodal Straszyna.

Pełnił również funkcję konsula Holandii w Gdańsku w latach 1810-1844. Początkowo mieszkał w kamienicy przy Targ Rakowy. W późniejszych latach zajmował pałacyk mieszczący się przy Langgarten 47 (aktualnie ul. Długie Ogrody), w którym najpierw był dzierżawcą (od 1803), a następnie jego właścicielem (od 1808). W tym miejscu, w 1807 roku, gościł samego Napoleona Bonaparte.

Cornelis van Almonde angażował się także w działalność charytatywną, zasiadając na stanowisku prezesa zarządu szpitali św. Ducha oraz św. Elżbiety w Gdańsku od 1797 roku.

Przypisy

  1. a b c Andrzej Januszajtis: Jeszcze o holenderskich konsulach, Gazeta Trójmiasto, 17.05.2013 r.
  2. a b c Biogram w Gedanopedii

Oceń: Cornelis van Almonde

Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:9