Sławomir Czarlewski

---

Życiorys

Sławomir Czarlewski jest postacią, której życie owiane jest zarówno historią osobistą, jak i wydarzeniami znaczącymi dla Polski. Urodził się w przedwojennym Gdańsku, w rodzinie, gdzie tradycje patriotyczne były kultywowane, a jego dziadek oraz wuj bronili Poczty Polskiej. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w 1974 roku, podjął studia prawnicze. Już w 1978 roku zaangażował się w działalność Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela oraz współpracował z Studenckim Komitetem Solidarności.

Jego działalność antykomunistyczna doprowadziła do skreślenia go z listy studentów Uniwersytetu Gdańskiego. W 1979 roku Czarlewski przystąpił do Ruchu Młodej Polski, a w 1980 ukończył swoje studia. Po ich zakończeniu rozpoczął pracę w wojewódzkim oddziale Państwowej Inspekcji Handlowej w Gdańsku. Na początku lat osiemdziesiątych stał się aktywnym działaczem NSZZ „Solidarność”, a jego funkcje obejmowały kierownictwo w Biurze Komisji Krajowej, odpowiedzialne za współpracę z rządem.

W 1982 roku Czarlewski przeniósł się do Francji, gdzie podjął studia podyplomowe z zakresu historii najnowszej w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W okresie od 1982 do 1984 zasiadał w kierownictwie Biura Zagranicznego „Solidarności” w Brukseli i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Koordynacyjnego we Francji. W drugiej połowie lat 80. zaangażował się w pracę Polskiej Misji Katolickiej we Francji, gdzie był redaktorem pisma „Głos Katolicki”.

W 1991 roku objął prestiżową funkcję konsula generalnego RP w Lyonie, sprawując tę rolę do 1996 roku. Następnie, od 1997 do 2002, pełnił urząd ministra pełnomocnego w ambasadzie RP w Paryżu. Po powrocie do Polski był zaangażowany w projekt „Spotkania Europejskie” Stowarzyszenia Francja–Polska dla Europy, a także w działalność zarządu i dyrekcję ds. międzynarodowych spółki „Dories”. Pracował również dla Biblioteki Polskiej w Paryżu, organizując sponsoring w latach 2005–2007.

W latach 2006–2007 pełnił funkcję pełnomocnika prezydenta Gdańska ds. Europejskiego Centrum Solidarności. Jego kariera dyplomatyczna kulminowała w czerwcu 2007 roku, kiedy rozpoczął misję ambasadora RP w Belgii, z której to funkcji został odwołany 15 lutego 2012. Po tym okresie skupił się na działalności w biznesie.

W 2020 roku publicznie poparł Władysława Kosiniaka-Kamysza w wyborach prezydenckich. Jego zaangażowanie w działalność na rzecz niepodległości Polski zostało uhonorowane licznymi odznaczeniami: 27 września 2009 r. otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2022 roku odznaczenie Krzyżem Wolności i Solidarności.

Obecnie pozostaje osobą żonatą i ma syna.

---

Oceń: Sławomir Czarlewski

---