Andrzej Kowalski, urodzony 20 marca 1946 roku w Gdańsku, jest postacią o znaczącym wpływie w polskiej polityce.
Jako działacz związkowy oraz socjalistyczny, Kowalski zyskał uznanie dzięki swoim wysiłkom na rzecz praw pracowniczych i społecznych wartości, które stały się fundamentalne w jego działalności.
Życiorys
Andrzej Kowalski, syn Franiszka i Anny, rozpoczął swoją karierę zawodową jako lakiernik. Już od 1967 roku był związany z Zakładami Zmechanizowanego Sprzętu Domowego Predom-Polar we Wrocławiu. W sierpniu 1980 roku przystąpił do NSZZ „Solidarność”, stając się aktywnym członkiem ruchu. W chwili wprowadzenia stanu wojennego był zaangażowany w działalność konspiracyjną, współpracując z Regionalnym Komitetem Solidarności (RKS).
Od 1985 roku organizował samorząd pracowniczy w swoim zakładzie, gdzie został wybrany na członka Rady Pracowniczej. Niestety, jego działalność prozwiązkowa doprowadziła do wyroku z 24 lutego 1986 roku, gdzie skazano go na 6 miesięcy pozbawienia wolności, z zawieszeniem wykonania kary na okres 2 lat za rozpowszechnianie literatury związkowej. Kowalski był również aktywnym uczestnikiem Pomarańczowej Alternatywy.
W 1987 roku był jednym z założycieli pierwszego jawnego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” na Dolnym Śląsku. W wyniku presji ze strony służb bezpieczeństwa i na wniosek Krzysztofa Zadrożnego został zwolniony dyscyplinarnie z pracy. Oficjalnym zarzutem było organizowanie wiecu, które miało miejsce 31 sierpnia 1987 roku pod siedzibą zakładu, a jego współorganizatorem był Józef Piniorem. Powrócił do pracy dopiero w 1989 roku, na podstawie ustawy o abolicji.
Rok 1987 to także okres, kiedy Kowalski stał się jednym z założycieli Polskiej Partii Socjalistycznej. Aktywnie uczestniczył w działaniach prezydium Rady Naczelnej PPS, a później również w Radzie Naczelnej PPS-Rewolucja Demokratyczna. Często padał ofiarą represji, był zatrzymywany oraz karany przez odpowiednie instytucje. Współpracował z pismami takimi jak „Nowa Lewica” oraz „Nasz Przegląd”.
Po 1990 roku Kowalski wstąpił ponownie do NSZZ „Solidarność” w Polarze i cieszy się emeryturą od 2006 roku. Obecnie pełni funkcję przewodniczącego Rady Sekretariatu Emerytów i Rencistów NSZZ „Solidarność” Region Dolny Śląsk, zasiadając jednocześnie w zarządzie Regionu oraz Radzie Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.
Przypisy
- Władze Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność”.
- Szczepan Rudka, Poza cenzurą. Wrocławska prasa bezdebitowa 1973–1989, Wrocław 2001 r., s. 365.
- Według informacji zamieszczonych na stronie IPN widnieje również wyrok skazujący w 1982 r. jednak zdaniem samego zainteresowanego – chodzi o innego Andrzeja Kowalskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Joachim Friedrich Benkendorf | Erhard Krack | Aleksander Hall | Hans Szyc | Jolanta Kwaśniewska | Paweł Adamowicz | Bogusław Kaczmarek (polityk) | Henryk Majewski (minister) | Donald Tusk | Grzegorz Raczak | Nelly Marianne Wannow | Krystyna Gozdawa-Nocoń | Ryszard Nikiel | Cornelis van Almonde | Bogdan Derwich | Karl August Groddeck | Artur Glebko | Johann Christian von Lindenowski | Michał Bąkowski | Sławomir CzarlewskiOceń: Andrzej Kowalski (polityk)