W sercu Gdańska, znajduje się żółty wiadukt, znany jako Olivaer Tor Brücke. Ta wyjątkowa konstrukcja, umiejscowiona nad torami kolejowymi, jest nazywana także Wiaduktem Bramy Oliwskiej. W początkowej fazie swojego istnienia pełniła funkcję drogową, jednak z biegiem lat została przekształcona w trasę dla pieszych oraz rowerzystów.
Charakterystyczny żółty kolor wiaduktu jest efektem instalacji artystycznej z czasów PRL, co nadaje mu unikalny urok. Znajduje się on w Śródmieściu Gdańska, gdzie łączy różne części miasta, jednocześnie będąc częścią lokalnego dziedzictwa kulturowego.
Opis obiektu
Żółty Wiadukt, niezwykle istotny punkt w architekturze Gdańska, łączyWielką Aleję z ulicą Jana z Kolna, przebiegając ponad torami kolejowymi. Jego historia sięga 1907 roku, gdy powstał w miejscu dawnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej.
W budowie wiaduktu wykorzystano relikty tych fortyfikacji, które posłużyły do stworzenia schodów prowadzących z wiaduktu na ulicę Jana z Kolna. Konstrukcja wykonana z metalu składa się z dwóch stalowych kratowych łuków, które wyprodukowano w hucie Friedenshütte w Nowym Bytomiu, a następnie scalono na miejscu.
Po zakończeniu II wojny światowej, ruch kołowy przebiegał jedynie w kierunku ulicy Jana z Kolna. W 1968 roku, w odpowiedzi na elektryfikację linii kolejowej, przęsła wiaduktu zostały podwyższone. Jednakże w 2005 roku obiekt zaczął wykazywać oznaki dużego zużycia, wprowadzono więc ograniczenie nośności do 3,5 tony oraz przeprowadzono doraźne naprawy.
W obliczu pogarszające się stanu technicznego, w 2008 roku wiadukt został zamknięty dla ruchu. Po remoncie, który miał miejsce w 2012 roku, obiekt zyskał nowe życie jako kładka pieszo-rowerowa. Ruch kołowy został natomiast przekierowany na nowy wiadukt usytuowany obok, wzdłuż ulicy Popiełuszki.
Instalacja artystyczna
W okresie PRL, żółty wiadukt stanowił ważny obiekt o strategicznym znaczeniu, w związku z czym został pomalowany na stonowany, popielaty kolor, mający za zadanie maskowanie. Przełomowy moment nastąpił w 1979 roku, kiedy to absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Grzegorz Boros, zainicjował projekt artystyczny pod nazwą „Odkrycie Mostu”, który zakładał przemalowanie wiaduktu na jaskrawy, żółty kolor.
W ramach tej instalacji powstał także drugi element: tablica zawierająca tekst w trzech językach: polskim, angielskim i rosyjskim.
Odkrycie Mostu. Most zawsze służył integracji, umożliwiał łączenie ludzi oraz ich kultur. Użycie koloru jako środka artystycznego czyni ten fragment rzeczywistości obiektem artystycznym. Przywraca mostowi jego metaforyczne znaczenie. Grzegorz Boros. Studenci Miastu, Gdańsk dnia 25 VI 1979 r.
Zgodnie z intencjami autora, ta kolorowa zmiana miała być formą protestu przeciwko monotoni życia codziennego. W pierwotnych planach Boros dążył do oczyszczenia budynków Stoczni Gdańskiej z brudu, jednak władze odmówiły zgody na ten pomysł. W związku z tym artysta postanowił wykorzystać do swoich działań pobliski wiadukt.
Pierwsza wersja tablicy, informującej o znaczeniu instalacji, została niestety skradziona w latach 80. XX wieku. Dopiero w 2012 roku zainstalowano jej nową wersję, w wersji polskiej i angielskiej. W tym samym roku przed obiektem umieszczono także cokół z dźwigarem, który został wymieniony na nowy. Na tym elemencie wyeksponowano oryginalną tablicę informacyjną „zakaz fotografowania”, używaną dawniej do oznaczania wiaduktów.
Pozostałe obiekty w kategorii "Mosty i wiadukty":
Most Stągiewny | Zielony Most w Gdańsku | Wiadukt Biskupia Górka | Molo w Brzeźnie | Most 100-lecia Niepodległości Rzeczypospolitej | Kładka dla pieszych na Ołowiankę w Gdańsku | Kładka na Wyspę Spichrzów w Gdańsku | Błędnik (Gdańsk) | Most im. Jana Pawła II w Gdańsku | Most Siennicki | Śluza Kamienna | Most Krowi | Most kolejowy nad Motławą | Most Kamieniarski | Hucisko (Gdańsk)Oceń: Żółty Wiadukt w Gdańsku