Wiadrownia

---

Historia

Obszar Wiadrowni został ustanowiony w pobliżu Zamczyska i przekazany rzemieślnikom w 1540 roku przez Radę Miejską Gdańska. Rzemieślnicy ci specjalizowali się w produkcji drewnianych wiader, cebrów oraz konwi, a od 1560 roku posiadali zatwierdzony przez radę własny cech.

Początkowe zabudowania składały się głównie z warsztatów oraz szop-magazynów, podczas gdy budynki mieszkalne zaczęto wznosić od 1640 roku. W połowie XVII wieku na tym terenie wytyczono siatkę ulic. Najwcześniej zagospodarowano Große Bäckergasse, znaną jako Wielkie Piekary. Od niej odchodziły równoległe ulice: Große Gasse (Wielka – budowa rozpoczęta w 1649 roku) oraz Kleine Gasse (Mała).

Nad brzegiem Kanału Raduni powstał bulwar Wiadrownia nad Radunią, który był zabudowywany w latach 1653–1664. W tym miejscu, pomiędzy 1733 a 1739 rokiem, zbudowano Dwór Wiadrowników, znany również jako Dom Wiadrowników. Była to struktura dwukondygnacyjna, obejmująca 24 jednopokojowe mieszkania z kuchnią, podzielone po równo na kondygnację, z powierzchnią od 32 do 36 m². W XVII i XVIII wieku na Wiadrowni zaczęły pojawiać się także budynki czynszowe.

Gdy nastał rok 1945, zabudowa tej części miasta uległa zniszczeniu wskutek działań wojennych. Mimo braku istniejących budynków, tradycyjna nazwa Wiadrownia przetrwała, a wraz z nią również nazwy ulic, takich jak Stara Stocznia i Więcierze (nadal istnieją), oraz Wiadrownia (do lat 60.), Kowale, Mała, Piekary i Wielka. Fizyczne dowody na istnienie tych miejsc zniknęły całkowicie podczas budowy pętli autobusowej przy ul. Wałowej w około 1981 roku.

W 2012 roku na terenie Wiadrowni zainicjowano budowę Muzeum II Wojny Światowej. Prace budowlane poprzedzały badania archeologiczne przeprowadzone w 2011 roku, podczas których odkryto znaleziska datowane na okres od XIV wieku.

---

Oceń: Wiadrownia

---