Jakob Kabrun

---

Życiorys

Jakob Kabrun przyszedł na świat jako potomek Jakoba Kabruna, prowadzącego rafinerię cukru trzcinowego oraz zajmującego się eksportem zboża i drewna. Po bankructwie firmy jego ojca młody Jakob w 1780 roku związał swoją karierę zawodową z angielskim przedsiębiorstwem William Josua und James Kenworthy, które miało siedzibę w Gdańsku i zajmowało się hurtowym handlem zbożem.

W ramach swoich obowiązków służbowych, w latach 1785–1786 odbywał podróże handlowe do Holandii oraz Anglii. Sukcesy jego działań zaowocowały tym, że w 1790 roku został współwłaścicielem firmy, a dekadę później, w 1800 roku, stał się jej jedynym właścicielem. W 1803 roku sprowadził do Gdańska tkaczy adamaszku z Niemiec, co potwierdza jego zmysł do inwestycji i zrozumienia rynku tekstylnego.

Kabrun był również proudownikiem dwóch statków handlowych: „Britannia” (o ładowności 330 łasztów) oraz „Caledonia” (o ładowności 320 łasztów), co umożliwiało mu rozwijanie działalności na rynkach międzynarodowych, aż po Buenos Aires. Jego umiejętności operacyjne w handlu i strategii biznesowej doprowadziły go do znacznego pomnożenia majątku, czyniąc go jednym z najzamożniejszych mieszkańców Gdańska.

Jakob mieszkał w eleganckiej kamienicy zlokalizowanej przy ulicy Długiej 9 oraz posiadał letnią rezydencję w Młyniskach. Był pasjonatem sztuki i zgromadził kolekcję obrazów oraz sztychów, przede wszystkim z XVII i XVIII wieku. W 1799 roku był inicjatorem oraz współfinansującym budowę nowego gmachu Teatru Miejskiego, co świadczy o jego znaczeniu w gdańskim życiu kulturalnym.

Kabrun aktywnie uczestniczył w życiu politycznym miasta jako członek delegacji gdańskiego kupiectwa, biorącej udział w negocjacjach z Napoleonem Bonaparte 1 czerwca 1807 roku. W latach 1809-1810 pełnił funkcję rezydenta Saksonii oraz Księstwa Warszawskiego w Gdańsku. W trakcie oblężenia Gdańska w 1813 roku przebywał w Elblągu, gdzie musiał stawić czoła wielu trudnościom finansowym oraz utracie mienia w wyniku pożaru spichrzy, wywołanego przez rosyjski ostrzał miasta i kontynentalną blokadę, która wstrzymała eksport zboża do Anglii.

Rodzina

Rodzina Jakoba Kabruna wywodziła się z szkockiego rodu Cockburnów, który od końca XVI wieku osiedlił się w Gdańsku. W swoim życiu osobistym, Jakob dwukrotnie wchodził w związek małżeński. Jego żonami były:

• Maria von Almonde – od 1791 do 1794 roku,
• Henrietta Lawinia Wagenfeldt – od 1798 do 1803 roku.

Każda z tych małżonek urodziła po dwoje dzieci, jednak, niestety, żadne z nich nie przeżyło. Oprócz tego, Jakob miał naturalnych synów, Carola i Augusta, którzy przyjęli nazwisko swego ojca. Otrzymali również wsparcie finansowe, a ich życie oraz działalność toczyły się poza Gdańskiem.

Jakob Kabrun zmarł w swojej podmiejskiej rezydencji i spoczął 31 października 1814 roku na (obecnie nieistniejącym) cmentarzu kościoła Zbawiciela (Salvator) na gdańskim Zaroślaku.

Interesującym faktem jest, że Jakob Kabrun został patronem dzwonu gis2 w carillonie Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku.

Kolekcja

Jakob Kabrun był osobą, która wyjątkowo pasjonowała się kolekcjonowaniem dzieł sztuki oraz literatury. Jego zbiory obejmowały prace wielu znakomitych artystów, wśród których warto wymienić:

• Cornelis Bloemaert,
• Abraham Blooteling,
• Daniel Chodowiecki,
• Paul Pontius,
• Rembrandt,
• Aegidius Sadeler,
• Lucas Vorsterman.

Jakob postanowił ofiarować wszystkie swoje cenne zbiory miastu Gdańsk. Zgodnie z inwentarzem sporządzonym w 1856 roku, w skład jego kolekcji wchodziło m.in. 349 obrazów, 1950 akwarel i rysunków oraz 10 883 miedzioryty. Te dzieła stanowiły znaczącą część zbiorów Muzeum Miejskiego w Gdańsku, które zostało otwarte w 1873 roku.

Dodatkowo kolekcja Jakoba wzbogaciła Bibliotekę Gdańską o cenne książki i mapy. Co więcej, Kabrun ofiarował miastu 100 000 talarów w obligacjach I Wolnego Miasta Gdańska, co miało na celu utworzenie i zapewnienie utrzymania Akademii Handlowej.

---

Oceń: Jakob Kabrun

---