Budzimira Wojtalewicz-Winke

---

Życie i działalność

Budzimira Wojtalewicz-Winke przyszła na świat w rodzinie Feliksa Muzyka, urodzonego w 1898 roku, który był aktywnym działaczem na rzecz Polonii w Wolnym Mieście Gdańsku. Był on również kierownikiem oraz dyrygentem polskiego chóru „Lutnia”. Jej matka nosiła imię Bolesława, z domu Leszczyńska. Budzimira miała trzy siostry: Celinę, Janinę oraz Jadwigę, która wyszła za mąż za Michałkiewicza w 1937 roku.

W wyniku agresji III Rzeszy na Polskę we wrześniu 1939 roku, jej ojciec został aresztowany przez Niemców i tragicznie zamordowany 22 marca 1940 roku w obozie KL Stutthof, co miało miejsce w Wielki Piątek. Po aresztowaniu Feliksa Muzyka, Budzimira wraz z matką musiały opuścić Gdańsk, co poprowadziło je do Warszawy. Tam Budzimira, zasilając szeregi Szarych Szeregów, włączyła się w walkę o wolność. Razem z narzeczonym Tadeuszem Milewskim, znanym pod pseudonimem „Ćwik”, uczestniczyła w powstaniu warszawskim, gdzie należała do II plutonu „Alek” w 2. kompanii „Rudy”, przynależąc do batalionu „Zośka” i Brygady Dywersyjnej „Broda 53” Zgrupowania „Radosław” AK. Niestety, Tadeusz zginął w trakcie walk, 5 sierpnia 1944 roku.

Po zakończeniu działań wojennych, Budzimira wróciła do Gdańska, gdzie poślubiła Edmunda Wojtalewicza, który żył w latach 1913–1971. W późniejszym okresie jej działalność objęła współpracę z NSZZ „Solidarność”. W 1986 roku powtórnie wyszła za mąż, tym razem za Niemca Herberta Winke, po czym osiedliła się z nim w Atzelgift. Po tragicznej śmierci męża w wypadku samochodowym, który miał miejsce 3 grudnia 2011 roku, Budzimira postanowiła wrócić na stałe do ojczyzny.

Była bohaterką powieści niemieckiego historyka Dietera Schenka, zatytułowanej Jak pogoniłam Hitlera, a także postacią w dokumencie Barbary Balińskiej oraz Krzysztofa Kalukina, pod tytułem Jedenaste Przykazanie, który ukazał się w 2008 roku. Jej oddanie tradycjom gdańskiej Polonii oraz dążenie do idei porozumienia i przyjaźni między narodami zostało docenione, czego dowodem był Medal św. Wojciecha, który otrzymała w 2008 roku.

Budzimira Wojtalewicz-Winke spoczywa na gdańskim cmentarzu Srebrzysko, gdzie znajduje się w rejonie X, kwatera IV-10-11a.

---

Oceń: Budzimira Wojtalewicz-Winke

---