Wiesław Walendziak

---

Życiorys

W 1981 roku Wiesław Walendziak ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku. Po zakończeniu liceum, w 1987 roku, zdobył dyplom na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego, specjalizując się w historii. W latach 80. aktywnie uczestniczył w opozycji, będąc częścią Ruchu Młodej Polski oraz Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Trójmieście. Przez lata 1987–1989 współpracował z innymi działaczami opozycji w Spółdzielni Robót Wysokościowych.

Po zmianach politycznych w 1989 roku, objął stanowisko redaktora naczelnego tygodnika „Młoda Polska”, które pełnił do 1991 roku. Następnie, od 1991 do 1993, pracował jako redaktor w Agencji Filmowej „Profilm” oraz prowadził programy publicystyczne w Telewizji Polskiej, takie jak Bez znieczulenia i Lewiatan. Programy te przyniosły mu telewizyjne nagrody Wiktora.

W 1993 roku objął stanowisko dyrektora programowego, a później dyrektora generalnego Polsatu, a rok później został prezesem zarządu TVP, gdzie pozostawał do 1996. Jego kadencja w TVP zapoczątkowała aktywność młodych dziennikarzy katolickich, znanych jako „pampersy”, którzy prowadzili takie programy jak Puls dnia oraz Fronda.

Po odejściu z Telewizji Polskiej, Walendziak zajął się polityką, współtworząc Akcję Wyborczą Solidarność. W wyborach parlamentarnych w 1997 roku odpowiadał za kampanię medialną AWS, a sam zdobył mandat poselski. W rządzie Jerzego Buzka pełnił rolę ministrem-członkiem Rady Ministrów oraz szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, jednak w marcu 1999 roku zrezygnował z tego stanowiska i odmówił propozycji objęcia funkcji ministra kultury. Równolegle z częścią swojego środowiska tworzył Telewizję Familijną, która miała stanowić przeciwwagę dla TVP, aczkolwiek projekt nie odniósł sukcesu. W wyborach prezydenckich w 2000 roku był odpowiedzialny za kampanię medialną Mariana Krzaklewskiego.

W 2001 roku ponownie wybrano go posłem, tym razem w okręgu gdyńsko-słupskim, z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. W IV kadencji Sejmu Walendziak kierował Komisją Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. Jednak 15 marca 2004 roku zrezygnował z mandatu i z polityki. Wcześniej, w 1990 roku, był członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a następnie, w latach 90., należał do różnych formacji politycznych: Koalicji Republikańskiej oraz Partii Konserwatywnej. Po odejściu z TVP, od 1998 do 2001 roku, był wiceprezesem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, a następnie założył Przymierze Prawicy.

Po zrezygnowaniu z polityki, Walendziak skoncentrował się na działalności biznesowej. Został prezesem spółki Polski Operator Telewizyjny, utworzonej z inicjatywy Polsatu i TVN. W 2005 roku objął funkcję wiceprezesa Prokom Investments. Jako przedstawiciel tej spółki został członkiem rady nadzorczej producenta insuliny Bioton oraz zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin, gdzie pełnił rolę przewodniczącego. W 2024 roku został powołany do zarządu Polsatu.

Jest autorem wielu publikacji dotyczących historii oraz polityki, a swoje prace zamieszczał m.in. w „Bratniaku”, „Dzienniku Bałtyckim”, „Gazecie Wyborczej”, „Nowym Państwie”, „Rzeczpospolitej”, „Wprost”, „Życiu” oraz „Życiu Warszawy”. W 1990 roku został laureatem Nagrody Kisiela. W 2003 roku, wspólnie z Kazimierzem Marcinkiewiczem, założył Instytut Środkowoeuropejski, wydawcę „Międzynarodowego Przeglądu Politycznego”, redagowanego przez Konrada Szymańskiego. Od dłuższego czasu angażuje się również w działania na rzecz niepodległości Tybetu oraz obrony praw człowieka. Jako jeden z członków Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie, jego działania są istotne w kształtowaniu współczesnej polityki kulturalnej kraju.

Odznaczenia

W 2009 roku Wiesław Walendziak otrzymał odznaczenie Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. To wyróżnienie przyznano mu za jego niezwykłe osiągnięcia oraz zasługi w zakresie aktywności na rzecz niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.

W szczególności, jego działalność w obszarze przemian demokratycznych, jak również praca zawodowa oraz społeczna, miały pozytywny wpływ na dobro kraju, co zostało docenione przez władze odznaczające.

---

Oceń: Wiesław Walendziak

---