Hermann Balck

Wojsko i służby mundurowe

Hermann Balck, który urodził się 7 grudnia 1893 roku w Gdańsku, a konkretnie w Wrzeszczu, był znaną postacią w niemieckiej militarnie historii. Zmarł 29 listopada 1982 roku w Asperg.

Warto zauważyć, że Balck pełnił istotną rolę jako generał wojsk pancernych i walczył podczas obu wojen światowych. Jego strategia oraz dowodzenie miały znaczący wpływ na działania wojenne w tamtym okresie.

Życiorys

Hermann Balck rozpoczął swoją drogę wojskową 10 kwietnia 1913 roku, kiedy to wstąpił do armii, przynależąc do 10. batalionu strzelców w Goslar. W trakcie I wojny światowej miał okazję dowodzić kompanią karabinów maszynowych. Po zakończeniu konfliktu, jego jednostka została włączona do Reichswehry, co umożliwiło mu dalszy rozwój kariery wojskowej.

W okresie międzywojennym Balck kontynuował swoje wojsko-służbowe powołanie, a 1 lutego 1938 roku otrzymał awans na podpułkownika. W tym samym roku, w listopadzie, został przeniesiony do inspektoratu wojsk szybkich (Inspektion der Schnellen Truppen).

Po wybuchu II wojny światowej, w październiku 1939 roku, objął dowodzenie nad 1 Pułkiem Strzelców. Jego jednostka wzięła udział w kampanii francuskiej, walcząc w istotnych bitwach nad Mozą, pod Sedanem oraz Dunkierką. W czerwcu 1940 roku został uhonorowany Krzyżem Rycerskim, co świadczyło o jego odwadze i umiejętnościach dowódczych.

Na koniec roku, będąc już pułkownikiem, Balck stanął na czele 3 Pułku Pancernego, z którym walczył na froncie greckim. W maju 1941 roku dowodził 2 Brygadą Pancerną, co jeszcze bardziej wzmocniło jego wojskowy autorytet.

1 listopada 1941 roku Balck został mianowany generałem wojsk szybkich. Pół roku później objął dowództwo nad 11 Dywizją Pancerną, która działała w ramach Grupy Armii Południe. W sierpniu 1942 roku awansował do stopnia generała majora, a 1 stycznia 1943 roku stał się generałem porucznikiem. W tym okresie uhonorowano go także Liściem Dębu i Mieczami do Krzyża Rycerskiego.

W marcu 1943 roku, mimo przeniesienia do rezerwy, Balck przejął dowództwo nad Dywizją Großdeutschland. We wrześniu 1943 roku stanął na czele XIV Korpusu Pancernym podczas operacji pod Salerno.

Na początku listopada 1943 roku, Balck został mianowany generałem wojsk pancernych i udał się na front wschodni, gdzie objął XXXXVIII Korpus Pancerny. Latem tego samego roku dowodził 4 Armią Pancerną, a w tym czasie został odznaczony Brylantami do Krzyża Rycerskiego.

Na początku września 1943 roku, po konsolidacji swych oddziałów, został dowódcą Grupy Armii G na zachodzie. Gdy część jego jednostek została zmuszona do odwrotu, przeniesiono go do Budapesztu, gdzie objął dowodzenie nad 6 Armią. Armie te, w tym 1 i 3 Armie węgierskie, były znane jako Grupa Armijna Balck.

Po zakończeniu działań wojennych, armii Balcka udało się wycofać do Styrii, gdzie oddała się w ręce Amerykanów. Po wojnie, w 1948 roku, Balck został skazany na trzy lata więzienia, z których odsiedział połowę.

Odznaczenia

Hermann Balck, znany ze swojej wybitnej kariery wojskowej, został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego odwadze i poświęceniu na polu bitwy. Wśród tych wyróżnień znajduje się:

  • Order Hohenzollernów z mieczami,
  • Bawarski wojskowy Krzyż Zasługi z mieczami,
  • Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy,
  • Bułgarski medal Dzielnego Żołnierza III klasy z mieczami,
  • Złota Odznaka za Rany,
  • Odznaka pancerna w srebrze,
  • Krzyż Żelazny II i I klasy,
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami,
  • Krzyż Rycerski (3 czerwca 1940),
  • 155. Liście Dębu (20 grudnia 1942),
  • 25. Miecze (4 marca 1943),
  • 19. Brylanty (31 sierpnia 1944).

Te odznaczenia nie tylko podkreślają jego wysiłki w służbie wojskowej, ale również są dowodem na jego znaczące osiągnięcia w trudnych czasach konfliktów zbrojnych.

Oceń: Hermann Balck

★★★★★
Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:5