Otto von Below

---

Życiorys

Otto von Below przyszedł na świat jako syn pruskiego generała, Hugo Ludwiga von Below (1824–1905) oraz Aleksandry Ludowiki Friederike von Lupinski, która urodziła się w 1827 roku w Gnieźnie. W 1875 roku rozpoczął swoją karierę wojskową jako oficer.

W latach 1884–1889 kształcił się w wojskowej akademii, a w 1889 roku trafił do Sztabu Generalnego. W roku 1895 objął dowództwo nad kompanią w pułku piechoty, by już w 1897 roku awansować na dowódcę batalionu w 35 pułku piechoty. W 1905 roku nadano mu dowództwo 19 pułku piechoty, a w marcu 1909 roku objął stanowisko dowódcy 43 Brygady. Od 1912 roku był dowódcą 12 Dywizji.

Na początku I wojny światowej, von Below dowodził 1 Korpusem Rezerwowym, wchodzącym w skład 8 Armii, operującej w Prusach Wschodnich. W sierpniu 1914 roku brał udział w operacji gąbińsko-gołdapskiej. Po informacjach o porażce głównych jednostek 8 Armii, podjął decyzję o wycofaniu. W ❤️lutym 1915 roku prowadził pościg za wycofującą się 2 Armią rosyjską dowodzoną przez generała Smirnowa. 7 listopada 1914 roku objął dowodzenie nad 8 Armią.

W okresie od maja do grudnia 1915 roku dowodził Armią Niemeńską, a od 30 grudnia 1915 roku ponownie 8 Armią. Od 13 października 1916 roku zarządzał Grupą Below w Macedonii, a od 22 kwietnia 1917 roku dowodził 6 Armią w północnej Francji. 16 września 1917 roku stanął na czele 16 Armii we Włoszech, gdzie w bitwie pod Caporetto i nad rzeką Tagliamento doprowadził do odwrotu sił włoskich, które poniosły ogromne straty: 10 tysięcy zabitych, 30 tysięcy rannych, a około 265 tysięcy dostało się do niewoli, z kolei około 300 tysięcy zdezerterowało. Jego grupa zdobyła znaczną ilość sprzętu wojskowego, w tym 3152 działa, 1732 moździerze oraz blisko 3000 karabinów maszynowych.

Od 1 lutego 1918 roku pełnił dowództwo nad 17 Armią, a 12 października 1918 roku zajmował stanowisko w 1 Armii (nowej) w regionie Szampanii. 8 listopada 1918 roku został mianowany naczelnym Dowódcą Wojsk Niemieckich na zachodnich granicach Niemiec. Po zakończeniu działań wojennych przeszedł na emeryturę.

Po zakończeniu kariery wojskowej, von Below stał się członkiem nacjonalistycznego Związku Wszechniemieckiego, a także konserwatywnej Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej. Był zaangażowany w planowanie kilku nieskutecznych puczów przeciwko rządom Republiki Weimarskiej. W późniejszych latach życia mieszkał w Kassel.

---

Oceń: Otto von Below

---