Konstanty Przebendowski, urodzony 25 grudnia 1776 roku w Gdańsku, to postać, która odegrała istotną rolę w historii Armii Królestwa Polskiego. Przez całe swoje życie był zaangażowany w działalność wojskową, co pozwoliło mu zdobyć tytuł generała brygady.
Jego aktywność wojskowa oraz wpływ na wydarzenia tamtego okresu są nieocenione. Zmarł w dniu 1 października 1831 roku, leaving behind a legacy that continues to be remembered in polskich kręgach historycznych.
Życiorys
Konstanty Przebendowski był osobą o bogatej historii, będąc wnukiem gen. Józefa Przebendowskiego. Na początku swojej kariery wojskowej był chorążym w targowickiej jednostce Regimentu Pieszego, który nosił imię Konfederacji Wolnych.
W 1794 roku brał aktywny udział w powstaniu kościuszkowskim, wykazując się znacznym męstwem. Dzięki swoim zasługom, awansował na porucznika w 17 regimencie piechoty. Po roku 1797 związał swoje dalsze losy z Legionami Polskimi we Włoszech, gdzie uczestniczył w wielu kampaniach, a w 1799 roku jako adiutant Władysława Jabłonowskiego wziął udział w ekspedycji na San Domingo.
W 1803 roku przeszedł do służby francuskiej, gdzie w stopniu szefa szwadronu sprawował funkcję adiutanta gen. Rochambeau. Jako oficer gen. Marmonta uczestniczył w kampaniach w Dalmacji w latach 1805–1807. Wkrótce potem, w stopniu majora, przeniósł się do Księstwa Warszawskiego, gdzie od 1808 roku pełnił rolę pułkownika oraz dowódcy 1 pułku strzelców konnych.
Walczył z powodzeniem w kampaniach austriackich w 1809 roku oraz moskiewskich w 1812 roku. W tym ostatnim roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. Niestety, przez własną nieostrożność, został wzięty do niewoli rosyjskiej pod Mołodecznem.
Po 1815 roku, Przebendowski kontynuował służbę w armii Królestwa Polskiego. Na początku był szefem sztabu Dywizji Jazdy, a później dowodził Brygadą Strzelców Konnych. Jego kariera wojskowa zakończyła się awansem do stopnia generała w 1815 roku.
Pomimo swojej bogatej przeszłości, Przebendowski nie brał udziału w walkach powstania listopadowego. Został usunięty z armii czynnej przez gen. Józefa Chłopickiego, który zlecił mu organizację sił zbrojnych w województwie mazowieckim oraz kaliskim. Z powodu choroby, Przebendowski ostatecznie wycofał się całkowicie z życia wojskowego.
Wyróżniał się również licznymi odznaczeniami, w tym Orderem Świętego Stanisława I klasy w 1829 roku, II klasy w 1820 roku oraz III klasy w 1819 roku.
Przypisy
- Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 2012, nr 18, s. 174.
- Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, Kraków 2003, s. 54.
- Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. XI, nr 3, Warszawa 1932, s. 59.
- Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny r. IX, nr 8, Warszawa, 1930, s. 167.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Kazimierz Milewski | Tadeusz Milewski (żołnierz) | Krzysztof Zgłobicki | Piotr Stocki | Daniel Różyński | Fritz von Below | Zofia Beisertówna | Andrzej Kowalski (komandor) | Włodzimierz Steyer (żołnierz AK) | Jarosław Ziemiański | Hermann Balck | Jan Klejszmit | Władysław Jabłonowski (generał) | Otto von Below | Kazimierz Samuelson | Norbert GołuńskiOceń: Konstanty Przebendowski