Włodzimierz Steyer (żołnierz AK)

---

Dzieciństwo

Włodzimierz Steyer był synem kontradmirała Włodzimierza Steyera oraz Janiny z Boczkowskich. Posiadał także brata, Donalda Steyera, który zdobył uznanie jako profesor Uniwersytetu Gdańskiego.

W okresie swojego dzieciństwa, Włodzimierz przez półtora roku mieszkał we Francji, gdzie jego ojciec kształcił się w Wyższej Szkole Wojennej w Tulonie. Po powrocie do Polski osiedlił się w Gdyni.

W Gdyni uczęszczał do tamtejszego Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej nr 803, a jego pasje harcerskie rozwijały się w ramach 2. Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki oraz 77. Pomorskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego.

II wojna światowa

Po inwazji Niemców na Gdańsk, Włodzimierz Steyer opuścił miasto, podróżując do Torunia razem z matką oraz młodszym bratem. Jego zaangażowanie w działalność opozycyjną rozpoczęło się w 1940 roku, kiedy to dołączył do organizacji Grunwald. W 1942 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie krótko należał do Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie wstąpił do pułku piechoty „Garłuch”. Ukończył Szkołę Podoficerską Minerską, co wzbogaciło jego umiejętności wojskowe.

Steyer podjął również naukę w tajnej Szkole Wawelberga, gdzie spotkał wielu żołnierzy batalionu „Zośka”. Od jesieni 1943 roku stał się częścią tego znakomitego oddziału. Wiosną 1944 roku jego losy przybrały dramatyczny obrót – został aresztowany przez Gestapo w towarzystwie Henryka Kończykowskiego, oskarżony o kolportaż tajnej prasy.

Przetrzymywany w Brwinowie, po pewnym czasie trafił do Warszawy, gdzie więziono go na Pawiaku. Zaledwie kilka dni przed końcem maja 1944 roku, Steyer został wysłany do obozu w Stutthofie. Z tego miejsca udało mu się uciec po sześciu miesiącach, kierując się w stronę Nowego Dworu Gdańskiego. W styczniu 1945 roku dotarł z powrotem do Warszawy, zatrzymując się u Henryka Kończykowskiego w Podkowie Leśnej. Niestety, jego wolność nie trwała długo, gdyż 25 stycznia został aresztowany razem z Kończykowskim przez NKWD. Po trzech tygodniach uwięzienia, Włodzimierz został jednak wypuszczony na wolność.

Druga konspiracja i aresztowanie

Włodzimierz Steyer był utalentowanym młodym człowiekiem, który zdał maturę w Liceum im. Tadeusza Reytana i kontynuował naukę, podejmując studia na Politechnice Warszawskiej, gdzie uczęszczał na Wydział Elektryczny.

W późniejszym czasie, stał się uczestnikiem drugiej konspiracji, przynależąc do grupy związanej z Janem Rodowiczem ps. „Anoda”. Jego zaangażowanie w działalność opozycyjną przyciągnęło uwagę władz, co ostatecznie doprowadziło do jego aresztowania. W styczniu 1949 roku, funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa zatrzymali go, a Steyer został osadzony w więzieniu mokotowskim.

W czasie pobytu w celi, znajdował się w towarzystwie takich ludzi jak Kazimierz Kobylański oraz Henryk Leliwa-Roycewicz. Steyer został oskarżony o przestępstwo z art. 86 § 2 kkWP, odnoszące się do próby obalenia siłą ustroju Polski Ludowej, a także o związek z zabójstwem Kazimierza Jackowskiego.

Ostatecznie, 25 listopada 1949 roku, Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go na karę piętnastu lat pozbawienia wolności. W trakcie odbywania kary, Steyer przebywał kolejno w różnych miejscach, w tym w więzieniu we Wronkach oraz w zakładzie karnym w Płocku, aż do swojej ponownej incarceracji w mokotowskim. Po pewnym czasie, jego wyrok został zredukowany do 10 lat pozbawienia wolności na skutek apelacji.

Odzyskanie wolności

Włodzimierz Steyer odzyskał wolność 2 maja 1956 roku. Po roku został zrehabilitowany i uniewinniony od postawionych mu zarzutów. W kolejnych latach aktywnie działał w Akademickim Związku Sportowym, co było dla niego ważnym etapem w życiu po trudnych doświadczeniach okresu stalinowskiego.

Przez sześć lat mieszkał i pracował w Tunezji, co pozwoliło mu na zdobycie nowych doświadczeń zawodowych oraz osobistych. Po powrocie do Polski, jego kariera zawodowa skoncentrowała się w firmach takich jak Elektromontaż Warszawa, Instytut Elektrotechniki oraz Centrala Handlu Zagranicznego Budownictwa Budimex, gdzie kontynuował swoją działalność zawodową.

W 1994 roku występował jako świadek w procesie dotyczącym funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, co wskazuje na jego odwagę w obliczu trudnej przeszłości. Włodzimierz Steyer zmarł i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 61B-6-27, pozostawiając po sobie ślad w historii Polski.

Odznaczenia

W dorobku Włodzimierza Steyera znajdziemy liczne wyróżnienia, które odzwierciedlają jego zaangażowanie i poświęcenie w służbie dla kraju. Oto lista jego odznaczeń:

• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2004 roku,
• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 2000 roku,
• złoty krzyż zasługi,
• krzyż Armii Krajowej,
• krzyż partyzancki,
• krzyż Oświęcimski,
• krzyż „Za Zasługi dla ZHP”,
• odznaka przyjaciela szkoły podstawowej im. Batalionu „Zośka” w Celestynowie, przyznana w 2008 roku.

---

Oceń: Włodzimierz Steyer (żołnierz AK)

---