Norbert Gołuński

---

Życiorys

Norbert Gołuński był polskim Kaszubem, który wywodził się z rodziny związanej z administracją sądową. Jego ojciec pełnił funkcję sekretarza Sądu Wolnego Miasta Gdańska. Nauka Norberta rozpoczęła się w szkole senackiej we Wrzeszczu, gdzie zdobywał swoje pierwsze edukacyjne doświadczenia. Następnie kontynuował swoją edukację w Gimnazjum Polskim. W 1937 roku wstąpił do gimnazjalnej morskiej drużyny harcerskiej, co z kolei pchnęło go do podjęcia nauki w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni.

W latach 1939–1941 Gołuński pływał na s/s „Robur VIII” po wodach Morza Północnego oraz uczestniczył w konwojach do Kanady i Nowego Jorku. W tym czasie podjął także roczne studia nawigacyjne na Uniwersytecie w Southampton, co znacząco poszerzyło jego kompetencje morskie. Zdecydował się na służbę w kraju, gdzie przeszedł intensywne szkolenie ze specjalizacją w wywiadzie morskim. Uczestniczył w „Oficerskim Kursie Doskonalącym Administracji Wojskowej” (kryptonim polskiej szkoły wywiadu) w Glasgow, po którym odbył praktykę w Centrali Wywiadu Morskiego.

22 kwietnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę ZWZ/AK, przyjmując pseudonim „Bombram” oraz awansując na stopień podporucznika marynarki czasu wojny, ze starszeństwem od 1 czerwca 1943 roku. W nocy z 16 na 17 września 1943 roku został zrzucony do Polski w ramach akcji „Neon 2”, na placówkę odbiorczą „Wieszak” 105. Jego towarzyszami byli: ppor. Otton Wiszniewski ps. Topola oraz kpt. mar. Bogusław Żurawski ps. Mistral.

Po aklimatyzacji do warunków okupacyjnych został przydzielony do Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego (wywiad) Komendy Głównej Armii Krajowej jako inspektor sieci wywiadowczych (d/s morskich) ekspozytury „Lombard” w Referacie „Zachód” Wydziału Wywiadu Ofensywnego „Stragan”. W obliczu wybuchu powstania warszawskiego, zajął stanowisko w komendzie podobwodu Śródmieście Południe jako oficer kontrwywiadu i bezpieczeństwa. Niestety, po klęsce powstania, trafił do niemieckiej niewoli, przebywając w obozach takich jak Lamsdorf czy Gros-Born. Udało mu się odzyskać wolność 2 maja 1945 roku, po wyzwoleniu Lubeki przez wojska angielskie.

W dniu 10 maja 1945 roku Norbert Gołuński został przerzucony do Anglii, gdzie od 14 czerwca 1945 roku pracował jako młodszy oficer oddziałowy w Obozie Marynarki Wojennej w Okehampton, znanym jako ORP „Bałtyk”. Po powrocie do Polski w lipcu 1947 roku, związał się z Polskimi Liniami Oceanicznymi, pracując tam jako kapitan żeglugi wielkiej. W 1950 roku został usunięty z pracy w PLO, a po ujawnieniu swojego statusu, został oskarżony o bycie angielskim szpiegiem, co miało negatywny wpływ na jego karierę w marynarce.

Po kilkuletniej nieobecności w zawodzie, Gołuński wrócił do pływania w 1956 roku. W końcu w 1980 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę. Był aktywnym członkiem sopockiego koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, a także zaangażowanym członkiem Kręgu Harcerzy Wolnego Miasta Gdańska. Jego ostatnia droga została uświetniona ceremonią wojskową, a pogrzeb miał miejsce 27 kwietnia 2000 roku na cmentarzu katolickim w Sopocie, gdzie spoczywa z honorem w towarzystwie kombatanckich sztandarów.

Odznaczenia

Norbert Gołuński jest postacią wyróżniającą się nie tylko swoją działalnością, ale również licznymi odznaczeniami, które zdobył w uznaniu jego zasług. Wśród nich można wymienić:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 1946 albo 1948 nr 13495,
• Krzyż Walecznych – 15 sierpnia 1946,
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – 2 października 1944,
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” – Rozeta z Mieczami.

Życie rodzinne

Norbert Gołuński przyszłym mężem był Łucją Zych, którą poślubił w Niemczech w 1947 roku. Jego ojcem był Sylwester, pełniący funkcję sekretarza w Sądzie Wolnego Miasta Gdańska, a matką Łucja, z domu Ceynowa. Para doczekała się syna Michała, który urodził się w 1948 roku.

---

Oceń: Norbert Gołuński

---