Zygmunt Pawłowicz

---

Życiorys

Urodziny Zygmunta Pawłowicza miały miejsce 18 listopada 1927 roku w Gdańsku. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do Gimnazjum Polskiego, które znajdowało się w Gdańsku. Wraz z rodziną, w sierpniu 1939 roku, przeniósł się do Chełmży, gdzie w obliczu przerwy w nauce podejmował się różnych prac. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował edukację w Gimnazjum Państwowym, a następnie w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym w Chełmży. Egzamin dojrzałości zakończył sukcesem w 1947 roku, a następnie jako kleryk diecezji gdańskiej rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie.

Święceń prezbiteratu Zygmunt Pawłowicz doznał 20 września 1952 roku w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie z rąk biskupa diecezjalnego chełmińskiego Kazimierza Kowalskiego. W latach 1959–1961 studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1962 roku uzyskał licencjat z teologii fundamentalnej. Natomiast doktorat z nauk teologicznych obronił w 1976 roku na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, na podstawie dysertacji dotyczącej religijno-historycznej antropologii opracowanej według myśli ks. Franciszka Sawickiego. W 1985 roku, po złożeniu rozprawy Nauka posoborowych synodów europejskich o człowieku, uzyskał habilitację w zakresie teologii dogmatycznej.

Zygmunt Pawłowicz pełnił różne funkcje w parafiach, m.in. w parafii Świętej Rodziny w Gdańsku (1952–1953), Podwyższenia Krzyża Świętego w Gdańsku (1953), św. Mikołaja w Wielu (1953), Przemienienia Pańskiego w Nowym Dworze Gdańskim (1953), a także Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Morza w Sopocie (1953–1957 i 1960–1961), oraz katedrze Trójcy Świętej w Gdańsku (1957–1958). W okresie 1964-1966 był administratorem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Stegnie. Następnie przeniesiony do parafii św. Antoniego w Gdańsku, zajmował tam różne stanowiska, w tym wikariusza adiutora (1966–1968), administratora (1968–1969) oraz proboszcza (1969–1985).

W Gdańskiej kurii biskupiej Zygmunt Pawłowicz pełnił funkcje notariusza (1958–1964), cenzora kościelnego (1975–1984), sędziego sądu duchownego (1976–1985), wizytatora nauki religii (1976–1980) oraz wizytatora księży dziekanów (1978–1985). Był członkiem rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej. Od 1969 do 1974 roku pełnił rolę spowiednika kleryków w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku, a później od 1974 roku nauczał teologii fundamentalnej, religiologii oraz teologii dogmatycznej. W 1973 roku otrzymał tytuł kapelana honorowego Jego Świątobliwości.

Dnia 10 sierpnia 1985 roku, papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej z tytularną stolicą Tamallula. Święcenia biskupie przyjął 7 września 1985 roku w bazylice Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku, a konsekracji dokonał kardynał Józef Glemp, prymas Polski, w asyście Tadeusza Gocłowskiego oraz Mariana Przykuckiego, biskupa chełmińskiego. Jako dewiza biskupia wybrał słowa „In Christo Jesu” (W Chrystusie Jezusie). W tym samym roku został również wikariuszem generalnym diecezji, a w kurii biskupiej sprawował funkcję przewodniczącego komisji ds. katechizacji oraz komisji ds. sztuki i budownictwa sakralnego. Przewodniczył także diecezjalnej radzie duszpasterskiej oraz należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. W 2001 roku, podczas III synodu Kościoła gdańskiego, przewodniczył komisji głównej, a w 1987 roku objął stanowisko prepozyta gdańskiej kapituły katedralnej.

W dniu 24 stycznia 2005 roku, papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa pomocniczego diecezji gdańskiej. W Konferencji Episkopatu Polski Zygmunt Pawłowicz skoncentrował się na zagadnieniach związanych z sektami w Polsce, pełniąc rolę przewodniczącego Komisji ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi. Zmarł 18 marca 2010 roku w Gdańsku, a 23 marca został pochowany w krypcie biskupów gdańskich w archikatedrze oliwskiej.

---

Oceń: Zygmunt Pawłowicz

---