Franz Adolf Namszanowski, znany również jako Namszewski, urodził się 12 sierpnia 1820 roku w Gdańsku. Był to człowiek wybitny, który swoją działalność związał z Kościołem katolickim.
Namszanowski zasłynął jako niemiecki duchowny katolicki, który pełnił ważną rolę jako wikariusz apostolski armii pruskiej. W dalszym etapie swojej kariery, starał się wpływać na życie duchowe i społeczne swoich czasów, a także na rozwój duchowieństwa w regionie Warmii.
Ostatecznie, zmarł 22 marca 1900 roku we Fromborku, pozostawiając po sobie trwałe ślady w historii Kościoła i regionu, w którym pracował.
Życiorys
Franz Adolf Namszanowski przyszedł na świat w rodzinie polskiego pochodzenia w Gdańsku, będąc synem fryzjera Franciszka oraz Anny Marii Kumm. Pierwsze kroki w edukacji stawiał w Gdańsku, a następnie kontynuował ją w jezuickim gimnazjum w Chełmnie. Ukończył matura 12 sierpnia 1842 roku, po czym rozpoczął studia teologiczne we Wrocławiu i Braniewie w 1844 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 1 czerwca 1846 w Fromborku. Ze względu na doskonałą znajomość języka polskiego, Namszanowski został skierowany do pracy w parafiach diecezji warmińskiej, gdzie większość ludności stanowili Polacy. Był wikariuszem w takich miejscowościach jak Stary Targ, Bartąg oraz Biskupiec.
Od 1851 roku uczył religii w gimnazjum olsztyneckim, pełniąc dodatkowo rolę katechety, nawet po objęciu stanowiska proboszcza w Gryźlinach w 1852 roku. W roku 1854 objął posadę proboszcza w Ramsowie. W 1861 roku przeniósł się do Królewca, gdzie został dziekanem sambijskim. Jego działalność obejmowała również duszpasterstwo studenckie oraz wojskowe, w którym współpracował z ks. Eduardem Herrmannem, mającym stać się biskupem pomocniczym warmińskim.
24 lutego 1866 roku Namszanowski został mianowany generalnym duszpasterzem armii pruskiej. W czerwcu 1868 przyjął rangę wikariusza apostolskiego z biskupią stolicą tytularną Agathopolis. Sakrę biskupią przyjął 11 października 1868 roku w Fromborku z rąk biskupa warmińskiego Filipa Krementza. Jego rezydencja znajdowała się w Berlinie.
Początkowo był sceptycznie nastawiony do dogmatu o nieomylności papieskiej, jednak po jego przyjęciu przez Sobór watykański I przyjął bardziej ugodowe stanowisko. Jego działalność przeciwko starokatolikom naraziła go na nieprzychylność władz pruskich, co doprowadziło do zniesienia duszpasterstwa wojskowego. W czerwcu 1873 roku przeszedł na emeryturę i osiedlił się w Oliwie. W 1896 roku został kanonikiem kapituły warmińskiej i przeniósł się do Fromborka, gdzie wspierał ordynariusza Andreasa Thiela w jego pracy duszpasterskiej. 25 października 1897 roku dokonał konsekracji kościoła w Dywitach, podolsztyńskiej miejscowości.
Namszanowski na zawsze pozostał w pamięci mieszkańców Warmii jako osoba życzliwa Polakom, która wygłaszała kazania w języku polskim i często odbiegała od rządowej polityki w swoich wystąpieniach.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Stanisław Kolka | Elias Constantius von Trewen Schröder | Zbigniew Zieliński (duchowny) | Jarosław Wąsowicz | Józef Stanisław Sapieha | Radosław Zmitrowicz | Piotr Przyborek | Franciszek Cybula | Paul Arndt (duchowny ewangelicko-reformowany) | Leon Połomski | Tomasz Abramowicz | Włodzimierz Bednarski (działacz religijny) | Grzegorz Rafiński | Michał Ignacy Wieczorkowski | Wojciech Pikor | Stanisław Kostka Rosołkiewicz | Zygmunt Pawłowicz | Anton Paschke | Mirosław Adamczyk | Halina RadaczOceń: Franz Adolf Namszanowski