Kaspar Velkener

Urodził się w Gdańsku, a swoje pierwsze kroki w karierze kościelnej stawiał w Rzymie, gdzie w 1482 roku, podczas studiów, uzyskał papieską prowizję na godność kanonika warmińskiego. Już rok później objął prebendę we Fromborku, gdzie spędził kilka lat, do wiosny 1485, kiedy to udał się ponownie do Rzymu na dłuższy czas, aby kontynuować swoje wykształcenie.

Jego planowany, dwuletni pobyt w Rzymie znacznie się wydłużył, gdyż Velkener został mianowany szambelanem papieża Innocentego VIII. Pełniąc tę rolę, gromadził również inne prebendy — został kanonikiem we Włocławku i Chełmnie, a ponadto starał się o kolejne godności wrocławskie i lubeckie, co skutkowało długotrwałymi procesami.

W Rzymie Velkener reprezentował interesy kapituły warmińskiej oraz biskupów, którzy w owym czasie znajdowali się w konflikcie z królewskimi władzami Polski. Z powodzeniem działał na rzecz biskupa Tungena, a po jego śmierci zabiegał o potwierdzenie papieskie dla elekta kapituły Watzenrodego.

W 1493 roku, Velkener powrócił na stałe do Fromborka, gdzie zajął się opieką nad katedralnym kolegium wikariuszy. Jego życie zawodowe zakończyło się tragicznie − zmarł we Fromborku 7 maja 1499 roku, a jego ciało spoczęło w miejscowej katedrze, gdzie pozostaje częścią lokalnej historii i dziedzictwa.