Leon Połomski

---

Życiorys

Leon Połomski przyszedł na świat w rodzinie urzędnika celnego Ludwika oraz Teofili z d. Krawcowicz. Warto zaznaczyć, że jego stryj, ks. prał. Ksawery Ignacy Połomski (1833–1924), był znaczącą postacią w regionie, pełniąc funkcję proboszcza parafii farnej w Wąbrzeźnie, angażując się aktywnie w działalność narodową oraz nauczając w Seminarium Duchownym w Pelplinie. W latach 1888–1892 Leon kształcił się w progomnazjum Collegium Marianum w Pelplinie, a późniejszy etap edukacji odbył w Królewskim Symultannym Gimnazjum w Brodnicy. Warto przypomnieć, że od 1873 roku w tej placówce funkcjonowała tajna organizacja samokształceniowa, której założycielem był Marian Euzebiusz Karwat, dawny uczeń gimnazjum chełmińskiego oraz późniejszy lekarz i dyrektor szpitala w Brodnicy.

Leon Połomski stał się członkiem tego stowarzyszenia i pozostawał w nim aktywny do momentu ukończenia szkoły. Po pomyślnym zdaniu matury, wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 17 marca 1901 roku. Jego pierwsza parafia miała miejsce w Kielnie, gdzie pełnił posługę duszpasterską w parafii p.w. św. Wojciecha. Następnie był wikarym w Pucku, Grzybnie oraz administratorem w Papowie Biskupim (1907) oraz Niezabyszewie (1908–1910). W Niezabyszewie podjął się próby założenia szkoły parafialnej, niestety jego wysiłki zostały zablokowane przez władze, a on sam spotkał się z nakazem opuszczenia parafii.

Połomski kontynuował swoją działalność duszpasterską w Wielowiczu, a od 2 marca 1915 roku objął stanowisko proboszcza w Strzelnie koło Pucka. W latach 1918–1920 miał zaszczyt być członkiem Powiatowej Rady Ludowej w Pucku, a w tym okresie również angażował się w prace Towarzystwa Naukowego w Toruniu.

Pod koniec kwietnia 1927 roku został przeniesiony do Kartuz, gdzie jako proboszcz parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przeprowadził znaczną renowację świątyni oraz zakupił nowy sprzęt liturgiczny. W tym czasie założył również nowy cmentarz. Pełniąc swoje obowiązki, został prezesem lokalnego oddziału Towarzystwa Czytelni Ludowych. Jego działalność została doceniona poprzez przyznanie mu Złotego Krzyża Zasługi, który otrzymał z rąk prezydenta Ignacego Mościckiego w lutym 1930 roku.

W 1939 roku władze okupacyjne oskarżyły ks. Połomskiego o zniszczenie pomnika pruskiego chorążego w Kartuzach. Został aresztowany, jednak interwencja kartuskiego pastora Wilhelma Müllera, jego prywatnego przyjaciela, przyczyniła się do jego uwolnienia. Niestety, w czerwcu 1940 roku ponownie został aresztowany, tym razem w związku z spowiadaniem w języku polskim. Osadzono go w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof (numer obozowy: 9981), gdzie zmarł 5 sierpnia 1940 roku, dwa dni po brutalnym pobiciu przez kapo.

---

Oceń: Leon Połomski

---