Tomasz Arciszewski, urodzony w 1948 roku w Gdańsku, to postać znana w świecie akademickim. Pełni obecnie funkcję profesora emeritusa na George Mason University (GMU) oraz jako senior research fellow w GMU Center for the Advancement in Well-Being. Jego życie osobiste toczy się w Dolinie Shenandoah w Wirginii, gdzie mieszka z żoną, Ewą.
Jako wynalazca, Arciszewski posiada liczne patenty nie tylko w Polsce, ale także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jego dorobek obejmuje różnorodne aspekty działalności naukowej i dydaktycznej, a jego prace rozprzestrzeniły się na takie kraje jak Polska, Szwajcaria, Nairobi oraz USA. W swojej karierze wygłosił prelekcje w aż 25 krajach na trzech kontynentach, co potwierdza jego międzynarodowe uznanie. W okresie od 1987 roku brał udział w 224 wystąpieniach publicznych.
W zakresie edukacji, Arciszewski wykładał na prestiżowych uczelniach, takich jak: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, a także na uczelniach poza granicami Polski, takich jak Technische Universität Graz w Austrii, Uniwersytet Mariborski w Słowenii, Narodowe Uniwersytety Tajwańskie, Politechnika Mediolańska we Włoszech, Strathclyde University w Szkocji oraz Uniwersytet Tsinghua w Chinach.
W jego bogatej karierze ważnym aspektem była działalność w American Society of Civil Engineers, gdzie był założycielem oraz dyrektorem ASCE Global Center of Excellence in Computing. W uznaniu jego osiągnięć, w 2004 roku Arciszewski otrzymał nagrodę ASCE za Zastosowanie Komputerów w Inżynierii.
Tomasz Arciszewski jest nie tylko inżynierem, lecz również humanistą, który kultywuje tradycje swoich przodków. Jego dziadek, również Tomasz Arciszewski, był pionierem socjalnym, który w latach dwudziestych ubiegłego wieku założył Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci oraz współtworzył Warszawską Spółdzielnię Mieszkaniową.
Jako twórca i promotor nowoczesnego modelu edukacji, Arciszewski łączy w sobie tradycje renesansu oraz teorię inteligencji sukcesu. Specjalizując się w inżynierii wynalazczości, stał na czołowej pozycji w projektach naukowych, które były finansowane przez takie instytucje jak NSF i NASA. Jest autorem i współautorem niemal 180 publikacji, a jego książka Successful Education. How to Educate Creative Engineers, wydana w 2009 roku w USA, została również przetłumaczona i opublikowana w Chinach oraz w Polsce.
Życiorys
Tomasz Arciszewski, wybitny inżynier i naukowiec, w roku 1950 został wraz z rodziną przymusowo wysiedlony z Gdańska do Warszawy. Tam mieszkał aż do 1978 roku, kiedy to z żoną Ewą oraz córką Joanną wyjechał do Nigerii. Przeprowadzka do USA miała miejsce w 1983 roku; Arciszewski pierwotnie osiedlił się w Bloomfield Hills w Michigan, jednak w 1994 roku przeniósł się do Wirginii, a SPynku w Stauton. Obecnie, od 2016 roku, zamieszkuje z rodziną w malowniczej Dolinie Shenandoah, gdzie angażuje się w dalsze prace badawcze oraz studia z zakresu kreatywności, czerpiąc z osiągnięć neuropsychologii, pozytywnej psychologii oraz socjologii.
W 1965 roku Arciszewski ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie, a studia na Politechnice Warszawskiej z zakresu teorii konstrukcji zakończył z wyróżnieniem w 1970 roku. Kariera zawodowa Arciszewskiego związała się z pracą na tej uczelni aż do 1978 roku, w Zakładzie Konstrukcji Metalowych. Po obronie doktoratu w 1975 roku, Arciszewski był najmłodszym doktorem na uczelni, odbywając roczny staż projektowy w Pracowni Konstrukcji Przestrzennych Mostostalu pod przewodem profesora Jana Brodki.
W okresie pracy na Politechnice, Arciszewski koncentrował się na analizie oraz kształtowaniu stalowych konstrukcji szkieletowych budynków wysokich, współpracując z profesorem Zygmuntem Pancewiczem. Efektem jego pracy było opatentowanie innowacyjnego wynalazku. Ponadto, istotnym elementem kariery Arciszewskiego była współpraca z profesorem Mieczysławem Łubińskim, związana z inżynierską teorią systemów.
W 1973 roku, w ramach Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego, Arciszewski był współzałożycielem Sekcji Heurystyki. Spędził również znaczący czas jako sekretarz zarządu oddziału warszawskiego. W tym czasie, pod kierunkiem dr Góralskiego, uczestniczył w zespołach autorskich, które stworzyły książkę zatytułowaną „Zadanie, metoda, rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia” publikowaną przez Wydawnictwa Naukowo-Techniczne. Te publikacje zapoczątkowały rozwój nowej dyscypliny, znanej dzisiaj jako inżynieria wynalazczości.
W 1978 roku Arciszewski podjął pracę na University of Nigeria, gdzie pozostawał do 1982 roku. Przed opuszczeniem Nigerii zyskał szacunek społeczności akademickiej, otrzymując prestiżowy tytuł „Chief”. Wówczas, w 1980 roku, przywiózł do Nigerii pierwszy osobisty komputer HP 85A. Był to nowy początek jego badań nad programowaniem oraz automatycznym generowaniem koncepcji projektowych, co doprowadziło go do opracowania Robo-Wynalazcy, prawdopodobnie pierwszego programu stworzonym do automatycznego projektowania koncepcyjnego stalowych konstrukcji przy użyciu analizy morfologicznej i łańcuchów Markowa.
W 1983 roku Arciszewski przybył z rodziną do USA jako uchodźca. W pierwszych latach zaangażował się w działania Północnoamerykańskiego Studium Spraw Polskich, gdzie był członkiem zarządu (1988-1990) i prezesem (1990-1992). Rozpoczął pracę w Wayne State University w Detroit, kontynuując badania w dziedzinie inżynierii wynalazczości. Pozyskał granty od National Science Foundation, co przyczyniło się do innowacyjnych odkryć, takich jak opatentowane połączenie w stalowych strukturach.
W 1985 roku rozpoczął badania z profesorem Zdzisławem Pawlakiem z Politechniki Warszawskiej oraz profesorem Wojciechem Ziarko (University of Regina) w obszarze automatycznego pozyskiwania wiedzy projektowej, co zaowocowało pierwszą prezentacją wyników na międzynarodowej konferencji w Awinionie w 1986 roku. Przenosząc się w 1994 roku na George Mason University, kontynuował badania w Systems Engineering Department, angażując się w nowe tematy związane z Machine Learning.
Kolejnym kluczowym momentem była współpraca z profesorem Kennethem De Jongiem nad innowacyjnymi zastosowaniami obliczeń ewolucyjnych do projektowania systemów inżynieryjnych. Prace te, finansowane przez NASA, zaowocowały wieloma publikacjami oraz stworzeniem dwóch systemów do automatycznego projektowania, z których jeden, „Inwentor 2000”, powstał przy współpracy z Krzysztofem Murawskim, studentem z Wojskowej Akademii Technicznej.
Lata współczesne
Na początku XXI wieku Tomasz Arciszewski poświęcił uwagę psychologii poznawczej, badając jej potencjał w zakresie zrozumienia procesów związanych z projektowaniem koncepcyjnym, szczególnie w kontekście kreatywności i innowacyjności. Jego pierwsze kroki w tej dziedzinie miały miejsce we współpracy z dr Katherine Harrison, neuropsychologiem związanym z US Air Force, a następnie kontynuował tę pracę z dr Robertem Youmansem, psychologiem poznawczym, który obecnie pracuje dla Google.
Wspólnym celem tych badań było zbadanie, jak fiksacje mogą wpływać na zdolności innowacyjne w procesie projektowania. W 2011 roku badania te przekształciły się w analizy dotyczące zastosowania teorii świadomości ludzkiej, którą zaproponował Nicholas Humphrey. Analizy te miały na celu stworzenie matematycznych modeli myślenia wynalazczego. Warto zaznaczyć, że prace te były wspierane finansowo przez NSF.
W 2016 roku Arciszewski opublikował swoją najnowszą książkę, zatytułowaną Inventive Engineering, Knowledge and Skills for Creative Engineers, która stanowi fundamenty wiedzy konieczne do rozwijania umiejętności kreatywnego myślenia wśród uczniów i studentów. Publikacja ta ma na celu przekształcenie młodych ludzi z analityków w twórcze umysły zdolne do rozwiązywania problemów.
W roku 2017 Tomasz Arciszewski współredagował specjalną sekcję poświęconą General Morphological Analysis; Analysis, Forecasting and Innovation w czasopiśmie „Journal of Technological Forecasting and Social Change”. Sekcję tę opracował razem z dr Thomasem Ritcheyem, prezesem Swedish Morphological Society. Publikacja ta ujrzała światło dzienne w styczniu 2018 roku (Vol. 126, No. 1). W tym samym numerze arciszewski zamieścił także artykuł dotyczący Morphological Analysis in Inventive Engineering.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Przemysław Kupidura | Ludwik Metzell | Gabriel Fahrenheit | Marcin Gnyba | Zbigniew Maksymiuk | Dariusz Mikielewicz | Janusz Nieznański | Erich Volmar | Wiesław Czabański | Theodor Milczewski | Alf Francis | Piotr Mazur (architekt) | Wiesław Winiecki | Zdzisław Kowalczuk | Bartosz Felski | Krzysztof Wilde | Eugeniusz Jagoszewski | Andrzej Kapuścik | Hermann Friedrich Wäsemann | Tadeusz KifnerOceń: Tomasz Arciszewski (inżynier)