Ludwik Metzell

Inżynieria i technologie

Ludwik Chrystian Metzell, noszący herb Trójgwiazd, to postać, która zasługuje na szczególne miejsce w historii Polski. Urodził się 2 grudnia 1764 roku w Gdańsku, by później zostawić swój ślad w różnych dziedzinach życia publicznego oraz architektury.

Metzell był nie tylko oficerem wojsk koronnych, ale również wyróżniającym się inżynierem wojskowym i budowlanym. Jako architekt stał się reprezentantem stylu klasycystycznego, co pozwoliło mu na realizację wielu interesujących projektów budowlanych.

Jego życie zakończyło się 21 listopada 1848 roku w Warszawie, lecz dzieła, które pozostawił, nadal inspirują współczesnych i świadczą o jego wielkim talencie oraz wkładzie w rozwój polskiego dziedzictwa kulturowego.

Życiorys

Ludwik Metzell był osobą o niezwykłym pochodzeniu – nosił nazwisko męża swojej matki, Adelajdy, jednak w rzeczywistości był naturalnym synem generała artylerii koronnej, Fryderyka Alojzego Brühla. W związku z tym był on powiązany rodzinne ze Stanisławem Szczęsnych Potockim, ponieważ Maria Klementyna Potocka, żona Brühla, była jego siostrą. Pozycja jego ojca z pewnością miała wpływ na decyzję Ludwika, by w 1781 roku wstąpić do korpusu artylerii koronnej. Już w 1786 roku Metzell został wysłany do Tulczyna, gdzie miał za zadanie przygotowanie broni dla oddziału, który Szczęsny Potocki obiecał wystawić na sejmie grodzieńskim w 1784 roku.

Podczas pobytu w Tulczynie, Ludwik zasłynął jako budowniczy mostu pontonowego. Wkrótce po tym, w trakcie wojny polsko-rosyjskiej, zajął stanowisko patriotyczne. Chociaż jego wybór nie wpłynął znacząco na przyszłe relacje z Potockim, jego kariera nabierała tempa. W 1792 roku, jako porucznik w Korpusie Artylerii Koronnej, został odznaczony złotym medalem orderu Virtuti Militari za swój wkład w zwycięską bitwę pod Zieleńcami przeciwko wojskom rosyjskim. Medal ten (nr 13) później zmieniono na krzyż kawalerski. Otrzymał również szlachectwo herbowe, posługując się herbem Trójgwiazd.

Ludwik Metzell pełnił również funkcję szefa inżynierów komunikacji wodnych i lądowych przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. W okresie między 1796 a 1802 rokiem był odpowiedzialny za projektowanie i budowę parku Zofiówka w Humaniu. W latach 1816-1819 wybudował pierwszy odcinek traktu zakroczymskiego w Warszawie. Jego realizacje nie kończą się na tym, gdyż w 1821 roku w Amfiteatrze w Łazienkach Królewskich w Warszawie stworzył most wiszący o imponującej rozpiętości 45 m, który łączył widownię ze sceną.

W 1827 roku, Metzell został jednomyślnie przyjęty w poczet członków Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk. Po jego śmierci, Ludwik Metzell został pochowany w katakumbach na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w rzędzie 132-5. Jego życie i osiągnięcia na zawsze pozostają w pamięci warszawskiej społeczności.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK METZELL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 14.01.2020 r.]
  2. Śmiały 'plan Metzlla'. Ta inwestycja mogła zmienić oblicze Warszawy [online], wyborcza.biz [dostęp 25.04.2016 r.]
  3. OD ZOFIÓWKI DO НАЦІОНАЛЬНОГО ДЕНДРОЛОГІЧНОГО ПАРКА СОФІЇВKA. HISTORIA, PRZEKSZTAŁCENIA I REWALORYZACJA OGRODU PIĘKNEJ BITYNKI - PDF [online], docplayer.pl [dostęp 02.08.2018 r.]
  4. Orłowski B., Ludwik Metzell, [w:] Słownik polskich pionierów techniki, red. Orłowski B., Katowice 1984, s. 126. ISBN 83-216-0339-4
  5. Łoza S., Słownik architektów i budowniczych Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących, Warszawa 1931, s. 225.
  6. Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 86.
  7. W. Wójcicki, Cmentarz Powązkowski pod Warszawą, t. II, Warszawa 1856.

Oceń: Ludwik Metzell

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:13