Richard Roepell

Roepell był synem zamożnego adwokata z Gdańska, co pozwoliło mu na edukację w komfortowych warunkach. W pierwszych latach życia uczył się w domu, a następnie kontynuował naukę w szkole średniej w Królewcu. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął studia z zakresu historii na uniwersytetach w Halle oraz Berlinie.

Uzyskał stopień doktorski w 1834 roku na uniwersytecie w Halle, a następnie habilitował się na tym samym uniwersytecie. Od 1835 do 1841 roku pracował jako wykładowca w Halle, gdzie rozwijał swoją pasję do badań historycznych.

W 1836 roku Roepell rozpoczął prace nad dziełem poświęconym historii Polski, które miało być częścią zbiorowego opracowania pt. Geschichte der europäischen Staaten. Badania w tej dziedzinie skłoniły go do podróży do Gdańska, Gniezna i Poznania, gdzie korzystał z pomocy Mrongowiusza, by lepiej zrozumieć język polski. Jego praca, Geschichte Polens, obejmująca dzieje Polski do 1300 roku, była 39. częścią tego dzieła i przyczyniła się do uzyskania katedry historii we Wrocławiu, gdzie Roepell pozostał do końca swoich dni.

W ciągu swojej kariery akademickiej, Roepell nie tylko prowadził wykłady i badania, ale także angażował się w organizację życia naukowego we Wrocławiu, a jego talent organizacyjny sprawił, że dwukrotnie pełnił funkcję rektora. W latach 60. XIX wieku aktywnie uczestniczył również w działalności politycznej, będąc posłem w różnych sejmikach pruskich oraz w sejmie śląskim, a także pełniąc funkcję radnego miejskiego we Wrocławiu.

Roepell przez całe życie pozostawał blisko związany z kulturą polską. W 1840 roku ożenił się z Luizą Henriettą Magdaleną Geysmer, warszawianką, której wpływ na jego zainteresowania dotyczące spraw polskich był nieoceniony. Współpracował z wieloma polskimi uczonymi i pomagał polskim studentom na wrocławskim uniwersytecie. Działał na rzecz spraw polskich również w pruskim sejmie, zyskując reputację jako jedyny niemiecki poseł wspierający polskie dążenia niepodległościowe w 1863 roku.

Od 1860 do 1893 roku był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój nauki oraz wspólnoty akademickiej w Polsce.