Nagrobek Bahrów


Nagrobek Bahrów, znajdujący się w bazylice Mariackiej w Gdańsku, datowany jest na lata 1614–1620. Jest to imponujące dzieło sztuki, które często przypisywane jest Abrahamowi van den Blocke’owi, uznanemu twórcy kultury manierystycznej.

Znajdując się w sercu Gdańska, nagrobek stanowi nie tylko ważny element dziedzictwa artystycznego regionu, ale również przyciąga uwagę turystów oraz historyków sztuki.

Opis dzieła

Analizując dzieło, stwierdzono, że jego autorstwo nie może być przypisane Willemu van den Blocke’owi. W związku z tym, logicznie musi być ono dziełem jego syna, Abrahama. Cała kompozycja została stworzona z wysokiej jakości marmurów oraz alabastrów, a jej kolorystyka opiera się na odcieniach brązowych, z delikatnymi akcentami złotych detali dekoracyjnych.

Nagrobek Bahrów umieszczony jest na niskim murze i zaprojektowany w taki sposób, aby był oglądany z frontu. Na podwójnym cokole znajduje się węższa tumba, która zwieńczona jest szerokim, występującym gzymsem profilowanym, wspartym na narożnikach przez wolno stojące kolumienki. Na płaskiej płycie, pomiędzy obeliskami oznaczającymi narożniki, klęczy w pozie adoracji para małżonków, obrócona do siebie twarzami.

Frontowa część tumby wypełnia imponująca tablica epitafijna. Cechy, które łączą nagrobki Kosów oraz Bahrów, obejmują zaznaczenie narożników obeliskami wspierającymi płytę oraz sposób ustawienia płyty z figuratywną plastyką na węższym odcinku cokole.

Wśród zasadniczych cech charakterystycznych dla nagrobka Bahrów należy wymienić harmonijną formę, wyważenie, oraz tektonikę postaci. Autorzy zrezygnowali z bogatej dekoracji oraz klasycznych elementów architektonicznych, przy zachowaniu kolumienek, które wspierają płytę z klęczącymi figurami. Monumentalizm tych postaci osiągnięto dzięki zastosowaniu dużych, zgeometryzowanych fałd, co nadaje całości masywność i surowość.

Oba nagrobki – Bahrów oraz Kosów – wprowadziły w sztukę polską motyw klęczących postaci, który zyskał popularność w XVII wieku. Niemniej jednak, podobieństwa ograniczają się wyłącznie do motywów, ponieważ plastyka przedstawień w późniejszych realizacjach jest zupełnie różna od oryginalnych wizji twórców van den Blocke’a, a ich rozmachem oraz skalą zdecydowanie nie dorównuje. Wiele z nagrobków to jedynie płyty reliefowe, na których półplastyczni adoranci zostali wtopieni w tło, jak np. na płycie nieznanego szlachcica od gdańskiego warsztatu.


Oceń: Nagrobek Bahrów

Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:22