Dwór Bractwa św. Jerzego w Gdańsku

---

Historia

Na początku działalności Bractwo św. Jerzego gromadziło się w Dworze Artusa. Wkrótce jednak zyskało własną siedzibę, która została ulokowana w pobliżu Złotej Bramy. Budowla ta, wzniesiona w stylu flamandzkim, miała unikalny charakter architektoniczny.

Na poziomie przyziemia urządzono strzelnicę dla łuczników oraz pomieszczenia przeznaczone do przechowywania niezbędnego sprzętu łuczniczego. Z kolei na pierwszym piętrze znajdowała się duża sala, wykorzystywana do zebrań członków bractwa, organizacji różnorodnych biesiad, a także przedstawień teatralnych.

W roku 1566 szczyt kopuły wieńczącej budynek ozdobiono stylową figurą św. Jerzego w akcie zabijania smoka. Na koniec XVI wieku budowla przeszła znaczne zmiany, między innymi zwiększono rozmiar ostrołukowych okien, co dodało jej smukłości oraz lekkości.

Po rozwiązaniu bractwa w 1798 roku, obiekt został przekazany miastu. Parter budynku został zaadaptowany na odwach, podczas gdy na pierwszym piętrze powstała szkoła sztuk pięknych. W końcu XIX wieku udało się przywrócić pierwotny wygląd budowli, co docenić można po jej wielowiekowej historii.

Po zniszczeniach niosących za sobą skutki II wojny światowej, kiedy to dach został zrujnowany, a wnętrza spłonęły, budynek został odbudowany w latach 1950-1953. Należy dodać, że figura św. Jerzego, która wieńczyła dach, ocalała, ponieważ została ewakuowana z miasta i umieszczona w elektrowni wodnej w Bielkowie.

Dziś w tej znakomitej budowli ma swoją siedzibę Oddział Wybrzeże Stowarzyszenia Architektów Polskich, co świadczy o jej trwałej obecności w architekturze Gdańska.

---

Oceń: Dwór Bractwa św. Jerzego w Gdańsku

---