Paweł Zbierski

---

Wczesne lata

Paweł Zbierski urodził się i dorastał w Gdańsku, jako syn Eleonory Zbierskiej oraz Andrzeja Zbierskiego, który był znanym archeologiem. W rodzinie miał także brata, Dominika. Jego dziadek, Dominik Zbierski, pełnił funkcję senatora w okresie II Rzeczypospolitej.

Paweł ukończył III Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku, gdzie zaangażował się w działalność młodzieżowej organizacji opozycyjnej. To właśnie tam redagował gazetkę zatytułowaną „Topolówka”. Pod pseudonimem Maria Stolińska publikował artykuły w czasopiśmie „Bratniak”, które ukazywało się poza zasięgiem cenzury. W czasach szkolnych jego teksty pojawiały się także w miesięczniku „Pomerania”. W maju 1980 roku pomyślnie zdał maturę.

W swojej edukacji dziennikarskiej rozwijał się pod czujnym okiem Lecha Bądkowskiego. To on namówił Pawła do przystąpienia do Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Przed sierpniem 1980 roku brał udział w spotkaniach samokształceniowych, które organizował Aleksander Hall. Mimo że pozytywnie przeszedł egzamin na wydział humanistyczny Uniwersytetu Gdańskiego, zdecydował się wziąć urlop dziekański, aby zaangażować się jako wolontariusz w nowo powstającym NSZZ „Solidarność”. W 1981 roku, aż do wprowadzenia stanu wojennego, był aktywnym członkiem Komitetu Strajkowego na wydziale humanistycznym UG, gdzie liderem strajku był Tomasz Bedyński, a w Komitecie ogólnouczelnianym współpracował z Maciejem Płażyńskim.

Po ogłoszeniu stanu wojennego otrzymał powołanie do Ludowego Wojska Polskiego, jednak przez kilka miesięcy unikał służby wojskowej, przebywając w szpitalu (otrzymał kategorię „E”). W latach 1984-1987 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie uczestniczył m.in. w dwuletnim proseminarium z języka i literatury ukraińskiej. W trakcie studiów, Włodzimierz Mokry uświadomił mu jego ukraińskie korzenie po stronie matki. W 1987 roku obronił pracę dyplomową, której temat brzmiał Ukraina Słowackiego (promotorem była prof. Maria Żmigrodzka).

Dziennikarstwo i praca zawodowa

Paweł Zbierski jest znanym dziennikarzem i autorem, który swoją karierę zawodową rozpoczął już w czasach studiów na uniwersytecie. Współpracował z wieloma prestiżowymi tytułami prasowymi, takimi jak „Gazeta Gdańska”, „Tygodnik Powszechny”, „W Drodze” oraz „Gazeta Wyborcza”. W 1987 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Gdańskim jako asystent w Zakładzie Literatury XX wieku, gdzie prowadził zajęcia dotyczące historii literatury powszechnej oraz współczesnej literatury polskiej, pod kierunkiem prof. Małgorzaty Czermińskiej. W tym samym czasie pełnił również rolę dziennikarza w „Gazecie Gdańskiej”.

Jego działalność redakcyjna obejmowała współpracę z takimi wydawnictwami, jak dwutygodnik „Pielgrzym”, kwartalnik „Tytuł” oraz „Gazeta Gdańska”. Paweł Zbierski był również inicjatorem Biblioteki Vinzenza w wydawnictwie „Atext”. Temat wielokulturowości Polski stał się kluczowym zagadnieniem w jego publicystyce. Był współzałożycielem Towarzystwa Polsko-Ukraińskiego w Gdańsku i na łamach „Gwiazdy Morza” opublikował memoriał dotyczący polsko-ukraińskiego pojednania.

W latach 1992–1994 kierował gdańskim oddziałem „Gazety Wyborczej”, pełniąc jednocześnie funkcje dziennikarza oraz redaktora naczelnego. Po 1994 roku przeszedł do TVP Gdańsk, gdzie zajmował się realizowaniem reportaży, publicystyki oraz materiałów informacyjnych, tworząc kilkadziesiąt filmów i reportaży. W 2012 roku związał się na stałe z kwartalnikiem artystycznym „Bliza”, redagowanym przez Pawła Huelle.

W okresie Euromajdanu w Kijowie, Paweł Zbierski zaangażował się w organizowanie demonstracji w Polsce, wspierających protesty, w tym pod konsulatami Rosji i Ukrainy. Z TVP odszedł dobrowolnie w momencie, gdy prezesurę objął Jacek Kurski. W 2004 roku Zbierski opublikował książkę „Na własny rachunek. Rzecz o Lechu Bądkowskim”, a jego twórczość obejmowała także scenariusze filmowe oraz spektakl „Le Rêve (Marzenie)”, wystawiony w krakowskim teatrze „Variete” z udziałem Aleksandry Fontaine.

W latach 2017–2020 pełnił rolę dyrektora artystycznego w firmie Fontaine Media. Wspólnie z Aleksandrą Fontaine założył stowarzyszenie Nous en Europe oraz Galerię Poray. W tej chwili zamieszkał w Katalonii, a aktualnie (2024) mieszka i prowadzi swoją twórczość pisarską w urokliwym kurorcie Amelie les Bains Palada.

Wybrana filmografia

Przedstawiamy wybraną filmografię Pawła Zbierskiego, która zawiera różnorodne produkcje filmowe, dokumentalne oraz programy telewizyjne, ukazujące jego twórczość na przestrzeni lat.

• 2005: Kryptonim i Inspirator,
• 2005: NZS. – Tak się zaczęło,
• 2007: Stacja Osowa,
• 2008: Bez owijania w jedwab,
• 2008: Sarmacja jest w nas,
• 2011: Była w moim życiu Solidarność,
• 2012: Drugie życie generała,
• 2015: Gdańsk. Koniec i początek,
• 2016: Dziewczyna z walizką.

Nagrody i wyróżnienia

Paweł Zbierski jest autorem, który zdobył liczne nagrody i wyróżnienia w swojej karierze literackiej oraz publicystycznej.

• 1997 i 2005 – nagroda „Ostrego pióra”,
• 2004 – nagroda Prolibro Legendo,
• 2005 – medal Dwudziestopięciolecia Solidarności,
• 2008 – nagroda w konkursie Pik TVP za debatę „Przed Grudniem był Marzec”.

---

Oceń: Paweł Zbierski

---