Tomasz Wołek

---

Życiorys

Tomasz Wołek to postać niezwykle interesująca i zasłużona dla polskiego dziennikarstwa oraz sportu. Był synem Józefa Wołka, członka Polskiej Partii Socjalistycznej, który z pewnością wpłynął na jego późniejsze zainteresowania i zaangażowanie społeczne. W II Liceum Ogólnokształcącym im. dr. Władysława Pniewskiego w Gdańsku zdobywał wiedzę, która okazała się fundamentem do dalszej kariery. W 1972 roku uzyskał dyplom z historii na Uniwersytecie Gdańskim.

Już w 1968 roku brał czynny udział w wiecach studenckich podczas wydarzeń marcowych. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole średniej, a także jako rzecznik prasowy Lechii Gdańsk oraz Arki Gdynia. Jako dziennikarz sportowy miał okazję współpracować z „Piłką Nożną” oraz redakcją sportową TVP, jednak w 1977 roku jego kariera w telewizji zakończyła się w wyniku publikacji w drugim obiegu.

W 1979 roku związał się z Ruchem Młodej Polski, a w 1980 roku wstąpił do „Solidarności”. W 1981 roku stał się jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Angażował się w pisanie artykułów do gazet, takich jak „Bratniak”, „Głos” czy „Więź”. Latem 1980 roku współtworzył pismo strajkowe „Naprzeciw” oraz uczestniczył w tworzeniu struktur NSZZ „Solidarność” w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej.

Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuował współpracę z działaczami RMP, publikując w prasie podziemnej, w tym „Polityce Polskiej”. Z zaangażowaniem organizował pomoc dla rodzin internowanych. Pracował także w pismach katolickich: w latach 1983–1984 redagował miesięcznik „Młodzież Katolicka”, a w latach 1984–1990 był zaangażowany w „Królową Apostołów”.

Tomasz Wołek był również aktywnym działaczem Forum Prawicy Demokratycznej. Od 1990 roku pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Życia Warszawy”, a w latach 1993–1995 objął stanowisko redaktora naczelnego. W 1996 roku został redaktorem naczelnym nowego dziennika „Życie”, które prowadził do 2001 roku oraz ponownie w latach 2004-2005 po reaktywacji pisma.

W 1999 roku towarzyszył Michałowi Kamińskiemu i Markowi Jurkowi w ich wyjątkowej podróży do Wielkiej Brytanii, aby spotkać się z generałem Augustem Pinochetem, uwięzionym w areszcie domowym. W trakcie tej wizyty przeprowadził jeden z pierwszych wywiadów z Pinochetem po jego zatrzymaniu, co miało duże znaczenie w kontekście międzynarodowym.

Wołek publikował swoje teksty w renomowanych pismach, takich jak „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza” czy „Polityka”. Napisał także kilka książek o tematyce katolickiej oraz opracowań poświęconych piłce nożnej, ze szczególnym uwzględnieniem futbolu południowoamerykańskiego. Wraz z Stefanem Kisielewskim był współtwórcą „Abecadła Kisiela”.

W 2005 roku objął stanowisko dyrektora redakcji publicystyki w stacji Tele 5, gdzie prowadził program publicystyczny „Plusy dodatnie, plusy ujemne” oraz komentował mecze piłkarskie. Jego felietony były również publikowane w zbiorze wydanym przez Wydawnictwo Nieoczywiste w czerwcu 2020 roku, zatytułowanym „Historia pewnej prowokacji”. Od 2003 roku regularnie komentował wydarzenia w Poranku Radia Tok FM.

Prywatnie był ojcem Marcina Wołka, który również zajął się działalnością w obszarze ekonomii i samorządów. Tomasz Wołek odszedł z tego świata, zostawiając za sobą bogate dziedzictwo i został pochowany na cmentarzu w Kobyłce.

Odznaczenia

W 2011 roku T. Wołek otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu za swoje wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa. Jego działalność na rzecz przemian demokratycznych oraz wolności słowa i mediów stanowiła istotny wkład w budowanie demokracji w Polsce.

W jego dorobku znajduje się również Nagroda Kisiela, którą zdobył w 1997 roku.

---

Oceń: Tomasz Wołek

---