Paul Siefert

Urodziny Sieferta miały miejsce w Gdańsku, w rodzinie o prawniczych tradycjach. Jego ojciec, Paul Siefert senior, pełnił funkcję prokuratora miejskiego, a zmarł w 1604 roku. Zuzanna, jego matka, wychowała go w duchu muzycznym, co zaczęło kluczowo wpływać na jego przyszłe losy. Ochrzczony został w kościele Mariackim 23 maja 1586 roku.

W latach 1607-1608, dzięki stypendium od Rady Miejskiej, Siefert studiował w Amsterdamie, ucząc się u znanego kompozytora Jana Pieterszoona Sweelincka. Po powrocie do rodzimego miasta, zyskał ekspercką wiedzę oraz umiejętności jako asystent organisty kościoła Mariackiego, Cajusa Schmidtleina. Po przedwczesnej śmierci Szmidtleina w 1611 roku, Siefert wziął udział w konkursie na stanowisko organisty nowo zbudowanych organów tego kościoła, jednak wyniki okazały się dla niego niepomyślne. Wybór padł na Krzysztofa Vatera z Holsztynu.

Decydujący moment w życiu Sieferta nastąpił, gdy poprosił Radę Miejską o zwolnienie z obowiązków i przeniósł się do Królewca, gdzie objął posadę organisty. Jego życie uczuciowe również się rozwijało; 16 lutego 1612 roku w Królewcu poślubił Marię Schwiris. Po kilku latach, w 1616 roku, zrezygnował z posady w Królewcu, przyjmując rolę organisty dworu królewskiego w Warszawie, gdzie posiadał roczną pensję wynoszącą 200 florenów na utrzymanie rodziny.

Powrotem do Gdańska w 1623 roku, Siefert ponownie spróbował swoich sił w konkursie na pierwszego organistę kościoła Mariackiego, gdzie tym razem odniósł sukces. Po śmierci Andreasa Hakenbergera Siefert ubiegał się o stanowisko kapelmistrza, jednak przegrał je na rzecz Kaspara Förstera starszego, co rozpoczęło długotrwały konflikt muzyczny między nimi.

Siefert był również innowatorem w zakresie muzyki wokalnej, łącząc słowo z dźwiękiem. Przykładem jego talentu jest dzieło "Te Deum laudamus" na głosy, instrumenty oraz basso continuo, skomponowane w 1642 roku. Dla Gimnazjum Akademickiego oraz gminy wyznaniowej w kościele św. Piotra i Pawła stworzył "Psalmen Davids nach französischer Melodey oder Weise in Music componirt" (1640) oraz "Psalmorum Davidicorum ad gallicam melodiam" (część 2, 1651). Te wydania były jedynymi drukowanymi utworami muzycznymi tego kompozytora, które wykazują wpływ Psalmów Dawida wydanych przez Sweelincka.

Siefert nie uniknął także krytyki, zwłaszcza ze strony środowiska muzycznego, co doprowadziło do rozwoju sporu dotyczącego jego twórczości z innymi kompozytorami, w tym z Marco Scacchim, który publicznie skrytykował jego psalmy w dziele "Cribrum musicum ad triticum Siferticum". Siefert próbował odpowiedzieć na zarzuty w swojej polemice "Anticribratio musica ad avenam Scacchianam" (1645), ale mimo jego wysiłków, krytyczne głosy nie ustawały.

Paul Siefert zmarł w Gdańsku, a jego życie muzyczne oraz konflikty z innymi kompozytorami wywarły znaczny wpływ na ówczesną scenę muzyczną w Polsce i Europie. Po jego śmierci, 10 maja 1666 roku, został pochowany w kościele Mariackim, zostawiając po sobie trwały ślad w historii muzyki barokowej.