Paulina Ołowska, urodzona w 1976 roku w Gdańsku, to znacząca postać w polskim świecie sztuki, obejmująca swoją twórczością zarówno malarstwo, fotografię, jak i kolaż. Jej prace często eksplorują tematykę przecięcia sztuki z socialnymi aktami i performansem, co czyni ją artystką z niezwykle szerokim spektrum działań. Ołowska odnajduje inspirację w modernistycznych utopiach oraz podejmuje badania nad osiągnięciami artystów XX wieku, ożywiając idee, które mogą zostać zapomniane w natłoku współczesnej twórczości.
W jej twórczości pojawia się również wyraźny wątek badań nad postawami kobiecymi w sztuce. Artystka poszukuje „protoplastek”, czyli inspiracji w pracach wcześniejszych artystek, wśród których wyróżniają się m.in. Alina Szapocznikow i Zofia Stryjeńska. Te odniesienia pozwalają jej łączyć przeszłość z teraźniejszością, nadając nową perspektywę ideom i wartościom wyrażanym w sztuce.
Obecnie Paulina Ołowska mieszka i pracuje w Rabce-Zdroju, gdzie kontynuuje swoje artystyczne poszukiwania, nieustannie przekształcając atrybuty sztuki w różnorodne formy twórcze.
Życiorys
Edukacja
Paulina Ołowska rozpoczęła swoją artystyczną przygodę studiując w prestiżowej ASP w Gdańsku, gdzie w latach 1997-2000 zgłębiała tajniki malarstwa i grafiki. Wcześniej, w latach 1995-1996 miała przyjemność studiować w School of the Art Institute of Chicago. Jej rozwój artystyczny wsparły liczne stypendia, w tym w Królewskiej ASP w Hadze (1988) oraz w Centro de Art Communication Visual (Arco) w Lizbonie(1998/1999). Oprócz tego, miała okazję współpracować z Center for Contemporary Art Kitakyushu (1999/2000) oraz Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (2001/2002).
Twórczość
Twórczość Pauliny Ołowskiej to niezwykła synteza rozmaitych form sztuki. Artystka w swoich realizacjach chętnie sięga po malarstwo, kolaż, instalację oraz performance, wplatając w nie również elementy mody oraz muzyki. Dzięki temu powstają wyjątkowe kompozycje, które odzwierciedlają jej aktualne zainteresowania i doświadczenia. Wspólną cechą wszystkich jej prac jest romantyczna wizja sztuki jako nośnika utopijnych idei i przekonanie, że „sztuka może zmienić świat”. Ołowska szczególnie fascynuje się artystycznymi utopiami z okresu modernizmu, czerpiąc z osiągnięć wczesnego Bauhausu, szczególnie w projekcie „Bauhaus Yoga” z 2001 roku oraz idei rosyjskich konstruktywistów i wczesnej awangardy europejskiej z XX wieku.
W maju 2003 roku, Ołowska i Lucy McKenzie otworzyły podziemny bar Nova Popularna przy ul. Chmielnej w Warszawie, gdzie organizowały koncerty i występy artystyczne. Artystki nie tylko zadbały o estetykę wnętrza, projektując wszystkie elementy, od murali po meble, ale również osobistą obsługę gości przy wsparciu znajomych i lokalnych mieszkańców. Po zamknięciu lokalu, zaczęły pracować nad projektami, które miały upamiętnić jego historię. Powstałe kolaże bazowały na materiałach wizualnych, które inspirowały bar, w tym na takich dziełach jak „A Bar at the Folies-Bergère” autorstwa Édouarda Maneta oraz „The Absinthe Drinker” Edgara Degasa.
Ołowska aktywnie angażuje się także w sztuki performatywne. W 2015 roku zaprezentowała w Tate Modern swój projekt „The Mother An Unsavoury Play in Two Acts and an Epilogue”, który jest adaptacją sztuki awangardowego twórcy Stanisława Ignacego Witkiewicza. W tej surrealistycznej opowieści ojczyzna halucynacji spotyka się z problemami alkoholizmu oraz narkomanii.
Artystka regularnie wraca do postaci Zofii Stryjeńskiej, zgłębiając jej wizjonerskie koncepcje. W projekcie „Bożki słowiańskie” interpretuje balet Stryjeńskiej, projektując kostiumy wzorując się na jej dziełach z 1918 roku. Przez surrealistyczne kostiumy z niezwykłymi nakryciami głowy, aktorzy ożywiają postacie z mitologii słowiańskiej, łącząc różne elementy kulturowe i równocześnie przywracając pamięć o tych zapomnianych symbolach.
Inspiracją dla projektu „Alfabet” stała się książka „ABECEDA” Karela Teige, kluczowej postaci czeskiej awangardy. Tworząc interaktywny performance, Ołowska zderza litery alfabetu z gestami i ruchem. W ten sposób artystka konfrontuje pisany język z jej autorską formą wyrażania znaczeń. „Alfabet” był po raz pierwszy prezentowany w Berlinie w 2005 roku (Galerie Meerrettich), a następnie wystawiony w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2014 roku.
W 2004 roku Paulina Ołowska podjęła się rekonstruowania historycznych neonów, które oświetlały Warszawę w latach 60. i 70 XX wieku. Neon Siatkarki z 1961 roku, pierwotnie zaprojektowany przez Jana Mucharskiego, był jednym z projektów, który postanowiła przywrócić do życia. W 2006 roku zorganizowała wystawę w Fundacji Galerii Foksal, składającą się z neonu, co było częścią większej idei renowacji lokalnej sztuki komercyjnej.
Stworzony przez Ołowską projekt odzwierciedla jej zaangażowanie w platformy aktywizacji społecznej, odzwierciedlające różnorodność regionalnych stylów modernizmu. W 2010 roku artystka malowała wielkoformatowe murale, inspirowane projektami Jerzego Koleckiego, na fasadach budynków. Dążąc do ożywienia sztuki w przestrzeni publicznej, łączyła wybrane fragmenty archiwalnych prac ze swoim oryginalnym stylem.
W obrębie swojego dorobku, Ołowska nie unika również angażujących pod względem społecznym inicjatyw, takich jak seria obrazów inspirowanych fotografiami mody z kultowego pisma „Ty i Ja”. Jej prace często odnoszą się do Ewy Wawrzoń, ujmując zapomniane artystki i ich wpływ na kulturę, starając się zbudować przestrzeń dla ich historii oraz twórczości. To podejście sprawia, że Paulina Ołowska staje się istotnym głosem w narracji o sztuce kobiet.
W latach 2018–2022 artystka była członkinią Kapituły Nagrody Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven. Aktualnie prowadzi Dom Twórczy Kadenówka w Rabce-Zdroju, gdzie zachęca twórców do wspólnej pracy i współpracy w tworzeniu sztuki.
Pavilionesque
Paulina Ołowska jest autorką czasopisma Pavilionesque, które zgłębia rozmaite aspekty sztuki współczesnej oraz teatru.
Publikacja ta pełni rolę nie tylko informacyjną, ale również stanowi aktywną formę archiwum.
W ramach swojej działalności, Pavilionesque poszukuje i odzyskuje niepublikowane materiały archiwalne związane z takimi dziedzinami jak teatr, performance oraz lalkarstwo.
Nagrody i odznaczenia
W 2014 roku, Paulina Ołowska osiągnęła znaczące wyróżnienie, zdobywając Aachen Art Prize, prestiżową nagrodę przyznawaną co dwa lata przez Stowarzyszenie Przyjaciół Ludwig Forum. Wyróżnienie to jest dedykowane wybitnym artystom, których twórczość miała istotny wpływ na rozwój międzynarodowego świata sztuki.
Kolejnym ważnym osiągnięciem Ołowskiej było zdobycie nominacji do nagrody Bessie w 2017 roku. Nominacja ta dotyczyła kategorii „Outstanding Visual Design” za jej performance zatytułowany Slavic Goddesses—A Wreath of Ceremonies, który odbył się w The Kitchen w Nowym Jorku.
Wystawy indywidualne
Paulina Ołowska jest uznaną artystką, której twórczość została zaprezentowana w licznych wystawach indywidualnych. W poniższej tabeli znajdą Państwo szczegóły dotyczące jej wystaw oraz miejsc ich odbywania.
Rok | Tytuł wystawy | Miejsce ekspozycji |
---|---|---|
2023 | Squelchy Garden Mules and Mamunas | Pace Gallery, Londyn |
Visual Persuasion | Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turyn | |
Resonance | Kurimanzutto, Meksyk | |
2022 | Her Hauntology | Kistefos Museum, Jevnaker |
2021 | Haus Proud | Metro Pictures Gallery, Nowy Jork |
30 Minutes Before Midnight | Simon Lee Gallery, Hong Kong | |
2019 | Destroyed Women | Simon Lee Gallery, Londyn |
2018 | Belavia | Metro Pictures Gallery, Nowy Jork |
Amoreski: intelektualny koktajl erotyki kobiecej | Galeria Foksal, Warszawa | |
2017 | Slavic Godesses | Fundacja Galerii Foksal, Warszawa |
Paulina Olowska: Slavic Goddesses – A Wrath of Ceremonies | The Kitchen, Nowy Jork | |
The Method | Galeria Miejska, Gdańsk | |
2016 | Wisteria, Mysteria, Hysteria | Metro Pictures, Nowy Jork |
2015 | Needle / Nadel | Ludwig Forum, Akwizgran |
Matka. Niesmaczna sztuka w dwóch aktach z epilogiem | Tate Modern, Londyn | |
2014 | Czar Warszawy | Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa |
2013/2014 | Au Bonheur des Dames | Stedelijk Museum, Amsterdam |
2010 | Applied Fantastic | Metro Pictures Gallery, Nowy Jork |
Accidental Collages | Tramway, Glasgow | |
The Magnificent Seven | CCA Wattis Institute for Contemporary Arts, San Francisco | |
2009 | Niezgrabne przedmioty. Alina Szapocznikow | Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa |
„Head-Wig” (Portrait of the exhibiton), selected by Paulina Ołowska | Camden Arts Centre, Londyn | |
2008 | Punkty odniesienia | Muzeum Narodowe, Warszawa |
2007 | Salty Water | Portikus, Frankfurt |
Noël sur le balcon / Hold the Color | Sammlung Goetz, Monachium | |
Nowa Scena | Metro Pictures Gallery, Nowy Jork | |
2006 | Pożegnanie wiosny (z Joanną Zielińską) | CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa |
Rainbow Brite | CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa | |
Hello To You Too | Cabinet Gallery, Londyn | |
Obraz – Wymiana – Neon / Painting – Exchange – Neon | Fundacja Galerii Foksal, Warszawa | |
2004 | „Suspicious?”, billboard project | New Context Gallery, Chicago |
Asymmetric Display | Galerie Daniel Buchholz, Kolonia | |
Sie musste die Idee eines Hauses als Metapher verwerfen | Kunstverein Braunschweig, Brunswick | |
2005 | Istalacja | Museum Abteiberg, Mönchengladbach, Sammlung Provinzial Versicherung |
Metaloplastyka | Galerie Daniel Buchholz, Kolonia | |
2003 | In Lubelian | Cabinet Gallery, Londyn |
Nova Popularna (z Lucy McKenzie) | Warszawa | |
2002 | Romansując z awangardą | Państwowa Galeria Sztuki, Sopot |
2001 | Heavy Duty (z Lucy McKenzie) | Inverleith House, Edynburg |
2000 | Abstrakcja w procesie | Zebra Gallery, Tartu |
Na wiosnę | Galeria Entropia, Wrocław | |
Summer Discount | Bagatte Gallery, Gdańsk | |
1999 | Triumph of Youth | ASP, Gdańsk |
Who likes sport style | Telhal 59 Gallery, Lizbona | |
Two Strangers on Satumus (z H. Lund) | Królewska Akademia Sztuk Pięknych, Haga |
Wybrane performansy
Paulina Ołowska to artystka znana z wyjątkowych performansów, które oszałamiają zarówno formą, jak i treścią. Jej prace są prezentowane w różnych miejscach na całym świecie, gdzie przyciągają uwagę widzów i krytyków sztuki.
Rok | Nazwa performansu | Lokacja |
---|---|---|
2022 | The Revenge of the Wise Woman | Program Art in Mayfair, Hanover Square, Londyn |
Naughty Nymphs in the Courtyard of the Favorites | Instytut Sztuki w Chicago, Chicago | |
2021 | Groteskowy Alfabet (po Roland Tapor) | Walker Art Center, Minneapolis |
2019 | Abeceda (po Milca Mayerova) | Mimosa House, Londyn |
2018 | Słowiańskie Boginie i Kustosze | Furla Series #01: Czas po Czasie, Przestrzeń po Przestrzeni, Museo del Novecento, Mediolan |
Wise Woman | NGV Triennial, Narodowa Galeria Victorii, Melbourne | |
2017 | Słowiańskie Boginie—Wianek Ceremonii | The Kitchen, Nowy Jork |
2015 | Matka: Niesmaczna Gra w Dwóch Aktach i Epilogu | TATE, Londyn |
2012 | Alfabet | Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Nowy Jork |
Każdy z tych występów jest świadectwem jej zdolności do łączenia tradycji z nowatorskimi pomysłami, tworząc doświadczenia, które są zarówno osobiste, jak i uniwersalne.
Prace w zbiorach
Prace Pauliny Ołowskiej zachwycają swoją unikalnością i można je podziwiać w wielu prestiżowych zbiorach na całym świecie. Wśród instytucji, które posiadają jej dzieła, znajdują się:
- Centrum Pompidou w Paryżu,
- nowojorskie MoMA,
- Tate Modern w Londynie.
Przypisy
- HeatherH. Robles, The Bessie Awards Announce 2017 Nominees and Recipient for Outstanding Emerging Choreographer Award [online], The Bessies [dostęp 22.03.2023 r.] (ang.).
- Kolekcja – Paulina Ołowska – Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie [online], artmuseum.pl [dostęp 03.07.2021 r.] (pol.).
- a b Paulina Ołowska | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 03.07.2021 r.] (pol.).
- Paulina Olowska, Lucy McKenzie. Nova Popularna. 2003 | MoMA [online], The Museum of Modern Art [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
- AcatiaA. Finbow AcatiaA., Paulina Olowska, The Mother: An Unsavoury Play in Two Acts and an Epilogue 2014 [online] [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
- Biennale Gherdëina | Paulina Ołowska [online] [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
- Paulina Ołowska „Alfabet” [online], Culture.pl [dostęp 03.07.2021 r.] (pol.).
- DavidD. Crowley DavidD., Paulina Olowska Natasza, Workers Canteen and Flowers Onethousandsixhundredseventeen Neons in Warsaw, Vienna: Springer Vienna, 2011 [dostęp 03.07.2021 r.].
- Redakcja, Rabcio jak za Koleckiego [online], Dziennik Polski, 03.07.2010 r. [dostęp 03.07.2021 r.] (pol.).
- Paulina Ołowska – Ewa Wawrzoń w kostiumie z performance „Nosorożec” (1961) – Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie [online], artmuseum.pl [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
- Gala pierwszej edycji nagrody im. MARII ANTO i ELSY VON FREYTAG – Wydział Zarządzania Kulturą Wizualną [online], wzkw.asp.waw.pl [dostęp 03.07.2021 r.].
- Dom Tworczy Kadenowka [online], Kadenowka [dostęp 03.07.2021 r.] (pol.).
- Magazyn Pavilionesque [online], Cricoteka [dostęp 03.07.2021 r.] (pol.).
- Paulina Olowska receives Aachen Art Prize [online], www.e-flux.com [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
- www.aachen.de – Aachen Art Prize [online], www.aachen.de [dostęp 03.07.2021 r.].
- ''Metoda'' [online], ggm.gda.pl, wrzesień 2017 r.
- Tate, Paulina Olowska born 1976 [online], Tate [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
- Paulina Olowska [online], Centre Pompidou [dostęp 03.07.2021 r.] (ang.).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Halina Łabonarska | Stefania Brill | Friedrich Richard Faltin | Marek Hasso-Agopsowicz | Adam Ksieniewicz | Waldemar Woźniak | Jerzy Adamski (krytyk) | Ewa Kuklińska | Hans Sönnke | Bronisław Tusk | Roman Przylipiak | Kuba Mańkowski | Enoch Seeman (młodszy) | Krzysztof Cezary Buszman | Marcin Świerczyński (muzyk) | Paul Siefert | Łukasz Lewandowski | Ryszard Ziarkiewicz | Buka (raper) | Jadwiga Jankowska-CieślakOceń: Paulina Ołowska