Marianna Selonke

Marianna najprawdopodobniej pochodziła z Kaszub, a jej nazwisko, które przed germanizacją brzmiało Zielonka, świadczy o jej lokalnych korzeniach. Mieszkając w Sopocie, zyskała zaufanie zarówno kuracjuszy, jak i mieszkańców. Po 1820 roku, gdy na stanowisko intendentury sopockiej powołano kapitana Gütte, Marianna zaczęła pełnić rolę posłańca pocztowego. Już latem 1823 roku stała się kluczowym łącznikiem pomiędzy Sopotem a Gdańskiem, zmierzając z wymownym, dużym koszem na plecach.

Jej trasa obejmowała Szlak z Sopotu przez Oliwę, Polanki, Strzyżę oraz Wrzeszcz aż do siedziby poczty głównej, gdzie znajdowała się ulica Długa w Gdańsku. Na tej trasie dostarczała nie tylko korespondencję, ale także pobierała przesyłki, które były niezbędne dla wypoczywających w Sopocie kuracjuszy. Co więcej, spełniała rolę lokalnej dostawczyni, realizując zakupy drobnych artykułów, takich jak tytoń, prasę czy kosmetyki.

Popularność Marianny rosła, a mimo jej znanych słabości do alkoholu i tabaki, klienci darzyli ją dużym zaufaniem. Jej usługi, zwłaszcza w obliczu złej jakości dróg i kłopotów komunikacyjnych, były niezwykle istotne dla kuracjuszy, co pozwoliło jej na zdobycie przydomków takich jak "poczta sopocka" czy "sopocki ekspres pocztowy". Marianna była również bohaterką licznych wierszyków i artykułów prasowych, a jej postać została uwieczniona na litografii autorstwa gdańskiego artysty Gustawa Stelmachera około 1840 roku.

Wizerunek Marianny przez lata zdobił miejsca w Gdańsku i Sopocie, a także był szeroko rozpowszechniany na widokówkach. Jej wpływ na życie kulturalne Sopotu był niebagatelny; regularnie występowała jako statystka w przedstawieniach teatralnych, podkreślając swoją obecność w społeczności. Pracę posłańca wykonywała przez dziesięciolecia, aż do późnej starości, jednak tragicznie zakończyła swoje życie. 7 lipca 1865 roku, w trakcie codziennego przemarszu, została zamordowana w lesie w Strzyży podczas napadu rabunkowego.