Diabełkowo

---

Historia

W przeszłości Diabełkowo, które przez pewien czas wchodziło w skład wsi Rutki, a później stanowiło część rozległej wsi Suchanino, pozostawało w rękach gdańskich patrycjuszy przez długi okres. Już w XVII wieku istniała tam karczma, natomiast w XVIII wieku powstała cegielnia. Mapy z XIX wieku ukazują, że w Diabełkowie znajdowało się dziesięć domostw. Wiele wskazuje na to, że po I wojnie światowej ostały się jedynie dwa z nich.

Wieś, ze względu na korzystną lokalizację, została wybrana do realizacji planowanej przez senat Wolnego Miasta Gdańska linii tramwajowej, która miała łączyć Wrzeszcz (równolegle do ulicy Sobieskiego) z Siedlcami przez Suchanino. Prace ziemne, prowadzone w latach 1919–1921, osiągnęły znaczący postęp, z szczególnym uwzględnieniem niwelacji terenu na odcinku Wrzeszcz-Suchanino. Niestety, kryzys gospodarczy lat 30. XX wieku zatrzymał te projekty, a prace nigdy nie zostały wznowione.

Na trzy lata przed wybuchem II wojny światowej, pomiędzy obecną ul. Wileńską (wcześniej Robert-Ley-Weg do 1945 roku) a ul. Grodzieńską (dawniej Dietrich-Eckart-Weg do 1945 roku), hitlerowski związek zawodowy Deutsche Arbeitsfront zrealizował budowę 34 jednopiętrowych domów z ogródkami, według projektu architekta Ottona Schrödera. Prace budowlane trwały od 1936 do 1943 roku; w jednym z większych obiektów urządzono przedszkole i świetlicę. Osiedle nosiło nazwę Albert-Forster-Siedlung. W dniu 18 września 1939 roku na jego zapleczu rozpoczęto realizację planu, który miał połączyć obecną ul. Grodzieńską z planowaną odnogą do Gdańska wzdłuż autostrady Berlin–Królewiec. Po dwóch latach zrezygnowano jednak z tego projektu.

Gdy w 1945 roku zakończyły się działania wojenne, do Albert-Forster-Siedlung wprowadzili się Polacy, którzy, ze względu na bogatą historię tego miejsca, nadali mu nową nazwę – Diabełkowo.

---

Oceń: Diabełkowo

---