Andrzej Runowski jest postacią, która znacząco wpisała się w historię Polski, zwłaszcza w okresie PRL. Urodził się 6 kwietnia 1958 roku w Gdańsku, gdzie dorastał i rozpoczął swoją zawodową karierę jako ślusarz.
W czasach, gdy w kraju panowała autorytarna władza, Andrzej zaangażował się w ruch antykomunistyczny. Jego działalność opozycyjna przyczyniła się do walki o wolność i demokrację w Polsce, co czyni go nie tylko działaczem, ale również świadkiem znaczących zmian, które miały miejsce w kraju.
Życiorys
W 1976 roku Andrzej Runowski ukończył ZSZ w Gdańsku. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w latach 1977–1981, gdy pracował w Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku. Już od 1979 roku aktywnie angażował się w działania Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. Współpracował w zakresie kolportażu niezależnych wydawnictw oraz oświadczeń organizacji takich jak WZZW, KSS KOR, KPN czy ROPCiO.
Runowski brał także udział w licznych akcjach ulotkowych oraz protestach, które miały miejsce w Gdańsku i Słupsku. Działał na rzecz bojkotu wyborów do Sejmu PRL, a także uczestniczył w manifestacjach rocznicowych Grudnia ’70. Obchody Święta Niepodległości i Konstytucji 3 Maja również były dla niego okazjami do działania oraz obrony praw prześladowanych robotników. W szczególności, protestował przeciwko zwolnieniu działacza WZZ, Jana Karandzieja, co skutkowało przeniesieniem Runowskiego na gorsze stanowisko.
W kwietniu 1980 roku Runowski został powołany do wojska. Mimo to, kontynuował swoją opozycyjną działalność, rozprowadzając ulotki wśród żołnierzy i odmawiając złożenia przysięgi na wierność Związkowi Radzieckiemu. W sierpniu tego samego roku postanowił wyrazić swoje poglądy w formie 19-dniowej głodówki. Za tę postawę, w wyniku decyzji wojskowych, został zwolniony z wojska we wrześniu 1980 roku.
Na początku lat osiemdziesiątych aktywnie uczestniczył w działalności Solidarności oraz był członkiem Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Niestety, 13 grudnia 1981 roku przeszedł do historii jako dzień, w którym został internowany w Strzebielinku. W sierpniu 1982 roku odzyskał wolność, a we wrześniu tego samego roku opuścił Polskę, emigrując do Niemiec.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jacek Bendykowski | Georg Nicolaus Kahlen | Tadeusz Kazimierz Żabczyński | Marek Zająkała | Sławomir Czarlewski | Michał Bąkowski | Johann Christian von Lindenowski | Artur Glebko | Karl August Groddeck | Bogdan Derwich | Jarosław Suchoples | Iwona Guzowska | Hartmut Perschau | Helmut Kater | Karol Okoński | Piotr Bauć | Curt Hans Birckholtz | Constantin Ferber I | Kurt Block | Robert ZaborskiOceń: Andrzej Runowski