Max Baumann

Po ukończeniu gimnazjum państwowego w Gdańsku w 1895 roku, Baumann podjął studia prawnicze na Królewskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, a następnie kontynuował naukę na Królewskim Uniwersytecie Alberta w Królewcu. W 1899 roku wrócił do Gdańska, gdzie otworzył własne biuro notarialne, które prowadził aż do listopada 1938 roku. Mimo sukcesów w zawodzie, jego prawdziwa pasja tkwiła w teatrze – był autorem sztuk teatralnych oraz drobnych scen i dialogów, które publikowano w gdańskich gazetach.

W 1923 roku, jego pierwsza sztuka, zatytułowana „Kampf um Danzig”, zyskała uwagę czytelników i widzów. Utwór ten przedstawia historię walki, jaką toczył Gdańsk z królem Zygmuntem Augustem.

Kolejnym ważnym wydarzeniem w jego karierze była prapremiera sztuki „Glückel van Hameln fordert gerechtigkeit” w 1937 roku, która odbyła się w Teatrze Miejskim w Łodzi. Warto podkreślić, że w tej sztuce wystąpiła znana aktorka żydowska, Ida Kamińska, co przyczyniło się do znacznej popularności utworu.

W 1938 roku, z obawy przed rosnącym zagrożeniem, Max Baumann opuścił Polskę w towarzystwie żony. W 1939 roku emigrował do Wielkiej Brytanii, a w 1948 roku osiedlił się w Szwecji. Tam, w 1953 roku, zmarł i został pochowany na cmentarzu żydowskim Södra w Sztokholmie.

Najważniejsze dzieła teatralne autorstwa Maxa Baumanna obejmują:

• „Kampf um Danzig” (1923),
• „Glückel van Hameln fordert gerechtigkeit” (1937),
• „Morgengrauen” (1938),
• „Kiwa’s Schnke”,
• „Neues Ägypten”.