Janusz Gęsicki

Nauka i edukacja

Janusz Tadeusz Gęsicki to postać niezwykle ważna dla polskiego systemu edukacji i pedagogiki. Urodził się 17 listopada 1951 roku w Gdańsku, a zmarł 28 stycznia 2019 roku w Warszawie. Jego kariera naukowa obejmowała wiele dziedzin humanistyki, w której osiągnął znaczące sukcesy.

Gęsicki był doktor habilitowanym nauk humanistycznych oraz profesorem nadzwyczajnym Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Jako dziekan Wydziału Nauk Pedagogicznych tej uczelni, przyczynił się do rozwoju kierunków pedagogicznych oraz promowania nowoczesnych metod nauczania.

W swoich badaniach Gęsicki koncentrował się na zagadnieniach dotyczących edukacji specjalnej i integracyjnej, co miało ogromne znaczenie dla praktyki pedagogicznej w Polsce. Jego wkład w tę dziedzinę zostanie zapamiętany przez wielu studentów i współpracowników.

Życiorys

Janusz Gęsicki urodził się jako syn Tadeusza i Barbary. Po zakończeniu studiów w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1969–1974, uzyskał tytuł magistra socjologii. W 1983 roku w Instytucie Badań Pedagogicznych w Warszawie zdobył stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Kontynuując swoją ścieżkę akademicką, w 1993 roku na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, na podstawie swojego dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej „Spory o reformę polskiej szkoły (analiza lat 1945–1990)” został odznaczony tytułem doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie pedagogika.

W okresie 1974–1986 Gęsicki pracował w Instytucie Badań nad Młodzieżą, gdzie pełnił różne funkcje, od asystenta po adiunkta. Następnie, w latach 1986–1994, był adiunktem w Instytucie Badań Edukacyjnych oraz, w latach 1987–1989, zasiadał w Sekretariacie Komitetu Ekspertów do spraw Edukacji Narodowej. W latach 1993–1996 był profesorem w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze, a w latach 1994–1998 pełnił rolę dyrektora departamentu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Od 1998 do 2003 roku pracował na stanowisku profesora w Wyższej Szkole Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej w Warszawie, jednocześnie będąc profesorem w Instytucie Badań Edukacyjnych oraz szefem Gabinetu Politycznego Ministra Edukacji Narodowej w latach 2001–2002.

W 2003 roku rozpoczął nowy etap kariery jako profesor w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Dwa lata później, w 2005 roku, uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie, gdzie również pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Pedagogicznych i kierownika Zakładu Polityki Edukacyjnej.

Gęsicki był zaangażowany politycznie, należał do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, z ramienia którego w 2011 roku startował w wyborach na posła. W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Janusz Gęsicki zmarł 28 stycznia 2019 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie został pochowany 1 lutego 2019 roku.

Wybrane publikacje

Janusz Gęsicki jest autorem wielu znaczących publikacji, które wpływają na rozwój myśli pedagogicznej oraz refleksję nad systemem edukacji w Polsce. Poniżej przedstawiono wybrane pozycje jego autorstwa, które ukazują różnorodność tematów i podejść w dziedzinie edukacji.

  • Jak nie zwariować w szkole, Warszawa 1992,
  • Gra o nową szkołę, Warszawa 1993,
  • Typy ładu społecznego i odpowiadające im pedagogie oraz typy polityki edukacyjnej, W: Acta Universitatis Nicolai Copernici. Zeszyt 285 (1994),
  • Problemy edukacji (współautor: J.J. Wiatr), Koszalin 2001,
  • Przemiany w edukacji, W: Wymiary życia społecznego, red. M. Marody, Warszawa 2002,
  • Granice decentralizacji zarządzania w oświacie. W: Zarządzanie edukacją a kreowanie społeczeństwa wiedzy, red. E. Walkiewicz, Gdańsk 2002,
  • Edukacja trzeciej fali, W: Podmiotowość w edukacji ery globalnego społeczeństwa informacyjnego, red. K. Pająk, A. Zduniak, Warszawa-Poznań 2004,
  • Dlaczego i po co zdawać egzamin? (2005),
  • Koncepcje uwarunkowań polityki edukacyjnej, W: Edukacja, moralność, sfera publiczna, red. J. Rutkowiak, D.Kubinowski, M. Nowak, Lublin 2007,
  • Funkcje rankingów uczelni wyższych. W: Poszukiwanie modelu szkoły wyższej w procesie integracji z Unią Europejską, red. J. Mączyński, W. Damecki, Legnica 2007,
  • Akredytacja a jakość kształcenia w szkole wyższej, W: Studia trzystopniowe a jakość kształcenia w szkole wyższej, red. B. Sitarska, R. Droba i K. Jankowski, Siedlce 2007,
  • Czy mamy samorządowy model zarządzania oświatą?, W: Ku dobrej szkole. Cywilizacyjne dylematy współczesnej edukacji, red. Cz. Plewka, Radom 2009,
  • Kultura organizacyjna szkoły a przywództwo nauczycieli, W: Przywództwo edukacyjne w teorii i praktyce, red. S.M. Kwiatkowski, J.M. Michalak, Warszawa 2010,
  • Zmiany prawa oświatowego a reforma edukacyjna, W: Edukacja z perspektywy przemian kulturowo-społecznych, red. J. Bielecki, A. Jacewicz, Białystok 2010,
  • Prawa dziecka – pedagogika – sztuka, W: Słowa, obrazy, dźwięki w wychowaniu, red. Sz. Kawalla, E.Lewandowska-Tarasiuk, J.W. Sienkiewicz, Warszawa 2011,
  • Kultura organizacyjna uczelni a jakość kształcenia, W: Jakość kształcenia akademickiego w świecie mobilności i ryzyka, red. H. Kwiatkowska, R. Stępień, Pułtusk 2011,
  • Szkoła a zmiany społeczności lokalnych, W: Przestrzeń edukacyjna – dylematy, doświadczenia i oczekiwania społeczne, red. K. Ferenz, K. Błaszczyk, I. Rudek, Kraków 2011.

Powyższe tytuły odzwierciedlają bogaty dorobek Gęsickiego oraz jego zaangażowanie w różnorodne aspekty edukacji i polityki oświatowej, dostarczając cennych obserwacji i analiz, które są niezwykle istotne w kontekście złożoności współczesnego świata edukacji.

Oceń: Janusz Gęsicki

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:8