Parafia Ewangelicko-Metodystyczna w Gdańsku


Parafia Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Gdańsku to instytucja religijna operująca w obszarze Gdańska, Sopotu, Gdyni oraz Elbląga. Siedzibą parafii jest Wrzeszcz, co stanowi ważny punkt odniesienia dla lokalnej wspólnoty. Zrzeszona w zachodnim okręgu Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej, parafia ta odgrywa istotną rolę w działalności duchowej regionu.

Nabożeństwa mają miejsce w kaplicy Emanuela, usytuowanej przy ul. Pniewskiego 8. W każdą niedzielę zgromadzenia zaczynają się o godzinie 16:00, a w święta odbywają się zgodnie z informacjami podawanymi w ogłoszeniach.

Historia parafii

Początki

W drugiej połowie XVIII wieku, około roku 1770, na scenie metodystycznej w Gdańsku pojawiła się znacząca postać. Daniel Gottlieb oraz Johann Benjamin Tolkienowie, jako pionierzy w tym ruchu, dołączyli jako pierwszi gdańszczanie do wspólnoty metodystycznej w Londynie. Zarządzana przez ks. Johna Wesleya, ta organizacja odegrała kluczową rolę w inicjowaniu i rozwoju metodystycznego odrodzenia, które wpłynęło także na Kościół Anglii.

Episkopalny Kościół Metodystyczny (Bischöfliche Methodistische Kirche)

W historii parafii istotnym momentem było utworzenie szkółki niedzielnej, które miało miejsce 11 lutego 1894 roku. Rodzina Dirksen, mieszkająca przy ul. Stare Domki (Spendhaus-Neugasse) w Gdańsku, stała się domem dla tej inicjatywy, prowadzonej przez Otto Gniecha oraz Wilhelma Kaufelda. Młodzi mężczyźni byli członkami berlińskich parafii Episkopalnego Kościoła Metodystycznego, gdzie zostali powołani do służby wojskowej.
Wkrótce po tym, pierwsze nabożeństwa metodystyczne odbyły się w pomieszczeniu przy ul. Rybaki Górne (Hohe Seigen) 23. Z troski o rozwój lokalnej społeczności, ks. Karl Schell, superintendent okręgowy z Berlina, zlecił opiekę duszpasterską nad gdańskim zborem pastorowi Hugonowi Güntherowi. Dodatkowo, w celu zapewnienia funduszy na działalność misyjną w regionie, zwrócił się do baronowej Amelii von Langenau, wdowy po austriackim dyplomacie, o pomoc finansową. W 1895 roku parafia została formalnie erygowana, a nowym pasterzem został pastor Paul Wenzel. Dzięki jego pracy oraz następcy Richardowi Ramdohr, który przyjął 120 nowych członków, parafia rosła w siłę.

Pasterz Jürgen Rasmussen sen. wynajął dla powiększającej się wspólnoty domy przy ul. Św. Ducha 117 oraz Żabi Kruk 11, a do 1906 roku gdańska parafia liczyła 140 członków. Jego następca, Heinrich Holzschuher, aktywnie wsparł budowę metodystycznego obiektu modlitewnego, której trudności napotykano aż do 1909 roku. Poświęcenie domu parafialnego Immanuel miało miejsce 25 września 1910 roku i był on usytuowany na rogu ulic Igielnickiej i Katarzynki.

Wewnątrz budynku znajdowała się przestronna kaplica, a także mieszkania dla duchowieństwa i pomieszczenia do wynajęcia. Architektoniczne detale, w tym dwie wieże z krzyżami, nadawały mu szczególny wygląd. Niestety, podczas Wielkiego Tygodnia 1945 roku, w wyniku działań wojennych, dom parafialny uległ zniszczeniu, a jego dalsze wykorzystanie stało się niemożliwe.

Kościół Metodystyczny w Polsce

Po zakończeniu I wojny światowej oraz zmianach granicznych, metodyści w Gdańsku musieli zmierzyć się z nowymi wyzwaniami. Regionem tym zakrólowały nowe regulacje prawne, które ograniczyły działalność kościołów niemieckich w Wolnym Mieście Gdańsku. W 1921 roku zbór przystąpił do Misji Południowego Episkopalnego Kościoła Metodystycznego w Polsce. W tamtym czasie lokalna społeczność liczyła 341 członków oraz 14 miejsc kazań. Gdańska parafia w tym okresie miała 129 członków, a także 80 dzieci uczestniczących w szkółce niedzielnej.

Rok 1922 przyniósł decyzję o utworzeniu okręgu gdańsko-poznańskiego, lecz jego istnienie trwało zaledwie przez rok, gdyż następna Konferencja zmniejszyła obszar działania do granic Wolnego Miasta. W latach 1921-1927, dzięki superintendencji Jürgena Rasmussena, gdańska parafia stała się największym zborem Misji PEKM w Polsce. W 1927 roku, parafia wróciła pod nadzór Północnowschodniej Konferencji Niemiec, a pastorami w kolejnych latach byli Albert Gräßle oraz Erich Steffen.

Okres powojenny

Nowy rozdział w historii parafii zaczyna się 3 września 2016 roku, kiedy to ks. Sławomir Rodaszyński, superintendent okręgu zachodniego, powołuje na stanowisko pastora ks. Sebastiana Marię Niedźwiedzińskiego. W 2018 roku parafia podjęła decyzję o stworzeniu stacji kaznodziejskiej w Gdyni, co stało się kolejnym krokiem w dynamicznym rozwoju wspólnoty metodystycznej w regionie.

Wykaz proboszczów (pastorów parafii)

W historii parafii ewangelicko-metodystycznej w Gdańsku możemy odnaleźć wielu duchownych, którzy z zaangażowaniem służyli społeczności lokalnej. Oto szczegółowy wykaz osób, które pełniły funkcję proboszcza w kolejnych latach:

  • 1895–1896 – ks. H. Paul Wenzel,
  • 1896–1902 – ks. Richard Ramdohr,
  • 1902–1906 – ks. Jürgen Rasmussen,
  • 1906–1911 – ks. Heinrich Holzschuher,
  • 1911–1914 – ks. Ernst Voigt,
  • 1914–1920 – ks. Richard Güther,
  • 1920–1927 – ks. superintendent Jürgen Rasmussen,
  • 1927–1933 – ks. Albert Gräßle,
  • 1933–1945 – ks. Erich Steffen,
  • 1945–… – brak danych,
  • 19…–… – Stanisław Rindejko,
  • 2000–2016 – ks. Wawrzyniec Markowski,
  • od 2016 – ks. Sebastian Niedźwiedziński.

Przypisy

  1. a b c Historia Parafii Ewangelicko-Metodystycznej w Gdańsku. metodyscipomorze. [dostęp 30.03.2020 r.]
  2. a b c d e f KrzysztofK. Wolnica KrzysztofK., Episkopalny Kościół Metodystyczny w Gdańsku (1894–1945), KE-M, s. 1-5.

Oceń: Parafia Ewangelicko-Metodystyczna w Gdańsku

Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:16