Jan Witold Grajewski urodził się 13 lutego 1932 roku w Gdańsku i zmarł tamże 22 maja 2009 roku. Był uznawanym prawnikiem oraz profesorem nauk prawnych, który przez wiele lat pełnił rolę nauczyciela akademickiego. W swojej karierze zawodowej Grajewski był związany Uniwersytetem Gdańskim, gdzie wykształcił wiele pokoleń prawników.
W latach 1984–1990 sprawował funkcję dziekana Wydziału Prawa i Administracji, a następnie przez dekadę, w latach 1990–2000, pełnił rolę sędziego Izby Karnej Sądu Najwyższego. Jego wkład w rozwój dziedziny prawa w Polsce oraz kształcenie przyszłych prawników jest niezwykle ceniony.
Życiorys
Jan Grajewski urodził się jako syn Leona i Kunegundy. W 1955 roku uzyskał dyplom w zakresie prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie pod okiem Antoniego Peretiatkowicza napisał pracę dyplomową. Przez dwadzieścia lat po ukończeniu studiów pracował jako prokurator, ale jego rozwój kariery w tej roli był ograniczany przez brak przynależności do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).
W 1975 roku obronił doktorat z nauk prawnych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego rozprawa nosiła tytuł Zażalenie jako środek odwoławczy w polskim procesie karnym, a pierwsze jej zarysy powstały na seminarium prowadzonym przez Jana Habera. Jeszcze w tym samym roku podjął pracę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego, zajmując się działalnością naukowo-dydaktyczną.
W 1980 roku stał się członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Trzy lata później, w 1983 roku, uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego dzięki swoim osiągnięciom naukowym oraz rozprawie na temat Ściganie na wniosek w polskim procesie karnym.
W latach 1984–1990 sprawował funkcję dziekana Wydziału Prawa i Administracji UG. Następnie, w okresie 1990–2000, zasiadał jako sędzia w Izbie Karnej Sądu Najwyższego. Warto zaznaczyć, że był także kierownikiem Zakładu Prawa Karnego Procesowego i Kryminologii (1990–1992), który przekształcił się później w Katedrę Prawa Karnego Procesowego i Kryminologii na Uniwersytecie Gdańskim, funkcjonującą w latach 1992–2002 oraz 2004–2009. W 1998 roku otrzymał zaszczytny tytuł profesora nauk prawnych.
Jan Grajewski publikował około 120 prac naukowych zarówno w kraju, jak i za granicą. Był także współautorem trzech komentarzy dotyczących kodeksu postępowania karnego z lat 1969 i 1997 oraz autorem dwóch podręczników poświęconych procedurze karnej.
Był ekspertem Sejmowej Komisji Śledczej, która badała znaną aferę Rywingate. Ponadto, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim w 1995 roku oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 2000 roku.
Wybrane publikacje
Jan Grajewski jest autorem licznych publikacji, które mają znaczący wpływ na dziedzinę prawa karnego. Poniżej przedstawiamy wybrane prace, które wzbogacają wiedzę z tego obszaru.
- Przebieg procesu karnego, C.H. Beck Warszawa 2004,
- Kodeks postępowania karnego i inne teksty prawne Wydanie X, C.H. Beck Warszawa 2004,
- Prawo karne procesowe – część ogólna, C.H. Beck Warszawa 2007.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Krystyna Kowalik-Bańczyk | Dobrochna Bach-Golecka | Konrad Kornatowski | Ernst Plagemann | Marzena Toumi | Adolf Friedrich von Wernich | Maciej Wierzbowski | Władysław Andrzej Czapliński | Tomasz SnarskiOceń: Jan Grajewski