Stacja Ornitologiczna Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w Gdańsku


Stacja Ornitologiczna, działająca w ramach Muzeum i Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, to ważny ośrodek badawczy koncentrujący się na różnych aspektach biologii ptaków.

Placówka ta odgrywa istotną rolę w krajowych badaniach ornitologicznych.

Co więcej, Stacja pełni również funkcję jedynej w Polsce krajowej centrali obrączkowania ptaków, co znacząco przyczynia się do monitorowania i ochrony avifauny na terenie naszego kraju.

Historia

Stacja Ornitologiczna została utworzona w 1931 roku w Warszawie. Wówczas nosiła nazwę Stacja Badania Wędrówek Ptaków, będąc częścią Państwowego Muzeum Zoologicznego, które obecnie znane jest jako Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, placówka wznowiła swoją działalność pod nową nazwą: Stacja Ornitologiczna. W 1957 roku, Stacja zmieniła lokalizację i przeniosła się do Górek Wschodnich, które obecnie są częścią Gdańska, blisko Wyspy Sobieszewskiej. Proces transferu trwał przez większą część lat 50. XX wieku, a zakończył się w 1959 roku.

W połowie lat 80. XX wieku Stacja została rozbudowana, a w 1990 roku przeszła pod zarząd Instytutu Ekologii Polskiej Akademii Nauk. Z dniem 1 stycznia 2002 roku uzyskała status samodzielnego jednostki badawczej jako Zakład Ornitologii PAN. Z kolei od 1 października 2007 roku ponownie znalazła się w obrębie Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w Warszawie.

Początkowo głównym celem Stacji było prowadzenie organizacji obrączkowania ptaków na terenie Polski. Jednak z biegiem lat zaczęły się rozrastać również jej zadania badawcze. W współczesnych czasach, oprócz zarządzania systemem znakowania dzikich ptaków w Polsce, Stacja realizuje wiele samodzielnych programów badawczych, które obejmują różnorodne aspekty biologii i ekologii ptaków.

Przypisy

  1. Waldemar Nocny, Wyspa Sobieszewska, Gdańsk 2008 r.

Oceń: Stacja Ornitologiczna Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w Gdańsku

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:18