Wolfgang Schillkowski

W 1964 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio, gdzie zajął, mimo wielkich ambicji, 17. miejsce w rywalizacji skoczków wzwyż. To jednak nie był koniec jego sportowych osiągnięć. W 1966 roku na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w Dortmundzie zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Wałerijem Skworcowem ze Związku Radzieckiego.

W tym samym roku Schillkowski wystartował również w mistrzostwach Europy w Budapeszcie, gdzie zakończył rywalizację na 6. miejscu. W latach 1965 i 1966 odniósł znaczące sukcesy na światowych igrzyskach wojskowych, zdobywając tytuły mistrza.

Na krajowym podwórku Wolfgang Schillkowski stał się niemalże legendą w skoku wzwyż. Zdobył tytuł mistrza RFN w tej dyscyplinie w latach 1964, 1965 i 1967, a w 1966 roku zajął drugie miejsce, uzyskując tytuł wicemistrza. Dodatkowo, w 1962 roku był brązowym medalistą w tej samej konkurencji.

Jego sukcesy nie ograniczały się jedynie do zawodów na świeżym powietrzu. Wolfgang Schillkowski z powodzeniem startował również na halowych mistrzostwach, gdzie zdobył złote medale w latach 1963, 1965 i 1966, a także medal srebrny w 1964 oraz brązowy w 1967 roku.

W ciągu swojej kariery dwukrotnie poprawił rekord RFN w skoku wzwyż, osiągając wynik 2,14 m podczas zawodów, które miały miejsce 15 października 1965 roku w Meksyku.