Leszek Kucharski

---

Kariera sportowa

Leszek Kucharski, syn Małgorzaty Skuratowicz, uznawanej za znakomitą tenisistkę stołową i wielokrotną reprezentantkę Polski, dorastał w rodzinie z tradycjami sportowymi. Jego rodzeństwo, brat Zbigniew oraz siostra Małgorzata, również postanowili podążać śladami matki w świecie sportu.

Swoją sportową karierę zaczął w klubie Start Gdynia, a potem grał w MRKS Gdańsk. Od 1972 roku występował w AZS Gdańsk, przyjmując różne nazwy, takie jak AZS UG, AZS-WSWF i AZS-AWF Gdańsk. W swojej karierze grał również w szwedzkich drużynach, w tym BTH Halmstadt (1987-1988) i BTK Record Helsingborg (1989-1990), a później grał dla Baildonu Katowice (1991-1992), Euromirexu Radom (1992-1995), powrócił do AZS Gdańsk (1995-1996), a także występował w Pogoni Lębork (1996-1998), Olimpii Grudziądz (1999-1999) oraz Odrze Księginice (2000).

Jego osiągnięcia sięgają początku lat 70-tych, kiedy to w 1971 roku po raz pierwszy zdobył tytuł mistrza Polski w kategorii młodzików. W 1974 miało miejsce jego wejście na arenę międzynarodową, debiutując na mistrzostwach Europy juniorów, gdzie po raz drugi zdobył złoty medal w grze pojedynczej dla młodzików. Jego kariera rozwijała się dynamicznie, a w 1976 roku zdobył brązowy medal mistrzostw Europy juniorów w grze mieszanej, partnerując Jolancie Szatko. W 1977 roku triumfował jako mistrz Europy juniorów oraz mistrz Polski juniorów w grze pojedynczej. Tego samego roku zadebiutował także na mistrzostwach świata seniorów.

W 1976 roku zdobył swój pierwszy medal na mistrzostwach Polski seniorów, a w latach 1978-1979 pierwszy raz sięgnął po złoto w grze podwójnej. Przez wiele lat zdobywał cenne medale, w tym 34 medale mistrzostw Polski seniorów w latach 1976–1998, w tym 11 z nich to złote. Jego najwyższa pozycja w rankingu światowym to 11 miejsce. W latach 1994–2003 był trenerem reprezentacji Polski juniorów, a w latach 2004-2009 zajmował się drużyną seniorek.

Mistrzostwa świata

Leszek Kucharski brał udział w mistrzostwach świata seniorów osiem razy (1977, 1981, 1983, 1985, 1987, 1989, 1991 i 1993). Jego największymi sukcesami były wicemistrzostwo w grze podwójnej w 1989 roku, które zdobył razem z Zoranem Kalinicem. Oprócz tego zdobył brązowe medale w 1985 roku w turnieju drużynowym (wraz z Andrzejem Grubbą, Stefanem Dryszelem i Andrzejem Jakubowiczem) oraz w 1987 roku w grze podwójnej (w parze z A. Grubbą). W 1981 i 1991 roku dotarł do ćwierćfinału w grze podwójnej.

Mistrzostwa Europy

Na arenie mistrzostw Europy seniorów, przedstawionych osiem razy (1978, 1980-1992), osiągnął cztery medale: srebro w grze pojedynczej w 1986 roku, srebro w turnieju drużynowym w 1984 roku (wspólnie z Andrzejem Grubbą, Stefanem Dryszelem i Andrzejem Jakubowiczem; rezerwowym był Piotr Molenda), brąz w turnieju drużynowym w 1986 roku (obok A. Grubby, S. Dryszele i innych) oraz brąz w grze podwójnej z A. Grubbą w 1988 roku. Wielokrotnie stawał na ćwierćfinałach w grze podwójnej w latach 1982, 1984, 1986, 1990 i 1992.

Igrzyska olimpijskie

W swoim dorobku ma również dwa występy na Igrzyskach Olimpijskich. W 1988 roku zajął 6. miejsce w grze podwójnej (w parze z Andrzejem Grubbą), a w grze pojedynczej odpadł w 1/8 finału. W 1992 roku natomiast odpadł na etapie pierwszej rundy gry podwójnej, ponownie z A. Grubbą.

Inne turnieje

Leszek uczestniczył w Pucharze Świata, gdzie w grze pojedynczej zajął kolejno: 14. miejsce w 1985, 4. w 1987, 9. w 1988 oraz 7. w 1989 roku. W grze podwójnej zagrał w 1990 roku, dochodząc do półfinału (ze S. Dryszelem), a w 1992 roku osiągając ćwierćfinał. W ośmiu edycjach Europa Top 12, jego wyniki przedstawiały się następująco: 10. miejsce w 1982, 11. w 1985, 5. w 1986, 5. w 1987, 4. w 1988, 6. w 1989, 7. w 1990 oraz 11. w 1991 roku. W latach 1987 i 1988 jego drużyna triumfowała w superlidze (z A. Grubbą, S. Dryszelem i J. Szatko).

Leszek był także akademickim mistrzem świata w 1980 roku w turnieju drużynowym (obok A. Grubby i A. Jakubowicza), a w 1985 roku zdobył Klubowy Puchar Mistrzów z AZS AWF Gdańsk (razem z A. Grubbą i L. Kucharskim).

Mistrzostwa Polski

Na indywidualnych mistrzostwach Polski seniorów zdobył 34 medale, w tym w grze pojedynczej: zdobył dwa złote (1980, 1987), osiem srebrnych (1979-1992) oraz trzy brązowe (1993, 1994, 1996). W grze podwójnej wyróżnił się sześcioma złotymi medalami (w latach 1978, 1979, 1980, 1981, 1984 i 1988 z A. Grubbą), dwoma srebrnymi (1982, 1996) oraz pięcioma brązowymi (1976, 1985, 1991, 1994, 1998). W grze mieszanej zdobył trzy złote (1978 i 1979 z J. Szatko, 1989 z D. Bilską), dwa srebrne (1985, 1996) oraz trzy brązowe (1980, 1981, 1995).

Osiągnięcia trenerskie

Od 1994 do 2003 roku był odpowiedzialny za prowadzenie reprezentacji Polski juniorów. Pod jego przewodnictwem, jego zawodnicy dwukrotnie zdobyli mistrzostwo Europy juniorów w turnieju drużynowym (w 1999 i 2000 z Daniel Górakiem, Bartoszem Such i Jakubem Kosowskim). W 2001 roku Daniel Górak zdobył indywidualny tytuł mistrza Europy juniorów oraz w grze podwójnej. W 2004 roku stał się trenerem juniorek (do 2007) oraz seniorek (do 2009), osiągając brązowy medal mistrzostw świata juniorek w 2007 roku w składzie z Natalią Partyką, Natalią Bąk i Katarzyną Grzybowską, a także srebrne oraz brązowe medale mistrzostw Europy juniorek. W 2001 roku odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi za znaczące osiągnięcia w dziedzinie rozwoju tenisa stołowego.

---

Oceń: Leszek Kucharski

---