Edward Müller

---

Życiorys

Edward Müller jest postacią o bogatej historii związanej z polskim ruchem oporu. W 1977 roku zdobył wykształcenie w Zasadniczej Szkole Zawodowej Przemysłu Okrętowego dla Pracujących. W 1980 roku wstąpił do „Solidarności”, a jego życie w Gdańsku zakończyło się we wrześniu 1980, kiedy to przeniósł się do Słupska.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, był aktywnie zaangażowany w organizację podziemnych struktur tego związku w województwie słupskim. W 1982 roku został członkiem Okręgowego Komitetu Oporu w Słupsku, a wcześniej, w latach 1981–1985, zasiadał w tajnym zakładowym komitecie oporu w ZPC Pomorzanka.

W styczniu 1982 roku został dyscyplinarnie zwolniony z pracy. Wkrótce, w tej samej jesieni, aresztowano go i internowano w obozie wojskowym w Chełmnie. W 1983 roku nałożono na niego wyrok w wysokości 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Po kolejnym aresztowaniu w lutym 1985 roku, spędził czas w zakładzie karnym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, gdzie również otrzymał karę 1 roku i 2 miesięcy, lecz zwolniono go w listopadzie tego samego roku.

Po wyjściu na wolność, podjął współpracę z Liberalno-Demokratyczną Partią Niepodległość, a wiosną 1986 roku zdołał uciec, skacząc z pierwszego piętra, co uratowało go przed ponownym aresztowaniem. Wkrótce potem skorzystał z amnestii.

W 1987 roku zgłosił się do Komitetu Helsińskiego w Polsce i objął stanowisko przewodniczącego Międzyregionalnej Komisji Koordynacyjnej Pomorza Środkowego Koszalin-Słupsk. W latach 1986–1989 pełnił rolę przewodniczącego Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej Miasta Słupska. W drugiej połowie lat 80. zajął się wydawaniem pism takich jak „Pobudka” oraz „OKO”, a także redagowaniem „Ucha” i „Rewersu”, organizując kolonii letnie dla dzieci represjonowanych działaczy.

W 1989 roku był jednym z aktywnych uczestników ponownej rejestracji NSZZ „Solidarność”. Od 17 kwietnia tego roku pełnił funkcję przewodniczącego Tymczasowego Zarządu Regionu Słupskiego, a do 1990 roku był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej związku oraz kierował zarządem Regionu Słupskiego aż do 1994 roku.

W 1989 roku, podczas wyborów do Sejmu, odkrył podsłuch zainstalowany w Komitecie Obywatelskim. Pełnił funkcję posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, gdzie zasiadał w dwóch komisjach: Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Nadzwyczajnej, zajmującej się kontrolą działalności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1991 roku uzyskał reelekcję na Sejm I kadencji, gdzie kontynuował pracę w komisjach.

W latach 1996-1997 przewodniczył regionalnym strukturom Ruchu Odbudowy Polski. W roku 2000 powrócił do aktywnej pracy w NSZZ „Solidarność”, gdzie pełnił rolę przewodniczącego regionalnej komisji rewizyjnej, a później przewodniczył komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Słupsku.

W 2017 roku wojewoda Dariusz Drelich powołał go do Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych, gdzie działał do 2024 roku.

Edward Müller jest również ojcem Piotra Müllera, co podkreśla jego rodzinne więzi w regionie.

Odznaczenia

W 2001 roku, Edward Müller otrzymał wyróżnienie przyznane przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego, co zaowocowało odznaką Zasłużonego Działacza Kultury. Na mocy postanowienia z dnia 28 sierpnia 2009 roku, został uhonorowany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. To wyróżnienie było nagrodą za jego wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce.

W 2016 roku, Edward Müller otrzymał kolejny zaszczyt, a mianowicie Krzyż Wolności i Solidarności, który nadał mu prezydent Andrzej Duda. Ponadto, uzyskał status pokrzywdzonego, co zostało nadane przez Instytut Pamięci Narodowej.

---

Oceń: Edward Müller

---