Wybrzeże Gdańsk (piłka ręczna)


Wybrzeże Gdańsk to legendarny polski męski klub piłki ręcznej, którego historia sięga 1951 roku, kiedy to powstał w Gdańsku jako część Gwardii. W 1957 roku klub przeszedł przekształcenie w GKS Wybrzeże, co stanowiło ważny krok w jego rozwoju.

W 2003 roku zespół szczypiornistów został przekazany do AZS-AWFiS Gdańsk, co wpłynęło na dalszą ewolucję klubu. Jednak w 2010 roku, aby kontynuować tradycję i osiągnięcia, klub został reaktywowany jako niezależne stowarzyszenie. W latach 2011-2012 przyjął nazwę Spójnia Wybrzeże Gdańsk, co również przyczyniło się do wzbogacenia jego historii.

Wybrzeże Gdańsk ma na swoim koncie dziesięć mistrzostw Polski oraz dwa finały Pucharu Europy, które miały miejsce w latach 1986 i 1987. Obecnie klub występuje w Superlidze, rywalizując z najlepszymi drużynami w kraju.

Historia

Wybrzeże Gdańsk, znane z bogatej historii, istniało w latach 1951–2003 i zdobyło aż dziesięć tytułów mistrza Polski. Pierwszą taryfę mistrzowską klub uzyskał w sezonie 1965/1966, odnosząc 17 zwycięstw, dwa remisy oraz trzy porażki. Decydujący mecz, który zapewnił im tytuł, odbył się przeciwko Śląskiem Wrocław, gdzie gdańscy zawodnicy triumfowali różnicą trzech bramek (19:16). W tym historycznym sezonie wyróżniał się Robert Zawada, autor 166 zdobytych bramek, który zakończył rozgrywki na drugim miejscu w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi.

Ostatni tytuł mistrza Polski klub z Gdańska zdobył w sezonie 2000/2001, w którym odniósł 25 zwycięstw w 32 meczach, minimalnie wyprzedzając drugi w tabeli Orlen Płock o dwa punkty. Zwycięska gra na wyjeździe z tym zespołem została rozstrzygnięta wynikiem 23:22, po tym jak w pierwszej połowie Gdańsk przegrywał 8:11. W tamtym zespole grali znaczący zawodnicy, tacy jak Patryk Kuchczyński, Rafał Kuptel, Marcin Lijewski, Damian Moszczyński, Dawid Nilsson, Marcin Pilch, Artur Siódmiak, Sebastian Suchowicz, Bartosz Walasek, oraz Damian Wleklak, który był najlepszym strzelcem Wybrzeża w tym sezonie z 145 bramkami na koncie.

Ostatni mecz ligowy Wybrzeża miał miejsce w sezonie 2002/2003, w którym pokonali Anilanę Łódź na własnym terenie wynikiem 38:15. W 2003 roku doszło do przeniesienia drużyny do AZS-AWFiS Gdańsk. Wybrzeże miało również przyjemność wystartować w międzynarodowych rozgrywkach. W Pucharze Europy zadebiutowało w sezonie 1966/1967, aczkolwiek odnotowało porażkę w dwumeczu z rumuńskim Dinamem Bukareszt (13:23, 14:16).

W latach 80. gdański zespół dwukrotnie dotarł do finału Pucharu Europy. W sezonie 1985/1986 pokonał w półfinale Atlético Madryt (25:21, 21:21), ale w finale musiał uznać wyższość jugosłowiańskiej Metaloplastiki (29:24, 23:30), mimo że pierwsze spotkanie wygrał pięcioma bramkami. Na następnym etapie, w sezonie 1986/1987, Wybrzeże trafiło do finału z radzieckim SKA Mińsk, przegrywając (24:32, 25:30). Gdańscy szczypiorniści brali także udział w Lidze Mistrzów, gdzie w sezonie 2000/2001 odnieśli porażkę w każdym z sześciu meczów grupowych. W roku 2001/2002 Wybrzeże również nie awansowało dalej, odpadając w drugiej rundzie eliminacyjnej z CSKA Moskwa.

Klub został reaktywowany w 2010 roku, startując w rozgrywkach II ligi, w której nie przegrał ani jednego meczu, co pozwoliło na awans do I ligi. W 2011 roku Wybrzeże osiągnęło porozumienie z Akademią Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku, co umożliwiło klubowi korzystanie z ich hali na treningi i mecze. W tym samym roku klub zmienił nazwę na Spójnia Wybrzeże Gdańsk, co miało na celu uhonorowanie wsparcia, jakie otrzymali od osób związanych z nieistniejącą Spójnią Gdańsk, co jednak wzbudziło protesty kibiców. Po utworzeniu w Gdyni nowego klubu o nazwie Spójnia, zarząd zdecydował na powrót do pierwotnej nazwy Wybrzeże Gdańsk latem 2012 roku.

W swoim pierwszym sezonie po powrocie do I ligi w sezonie 2012/2013, drużyna gdańska wygrała 21 z 24 meczów, co pozwoliło im zająć drugie miejsce w tabeli i starać się o awans do Superligi. W pierwszej rundzie baraży ponieśli porażkę z Nielbą Wągrowiec (21:23, 23:22).

Na początku sezonu 2013/2014, z bilansem 24 zwycięstw w 26 spotkaniach, Wybrzeże zdobyło mistrzostwo I ligi i awansowało do najwyższego poziomu rozgrywkowego. W sezonie 2014/2015, w rundzie zasadniczej Superligi, osiągnęli jedynie cztery zwycięstwa w 22 meczach, co oznaczało, że znów znaleźli się w strefie spadkowej. W rywalizacji o miejsca 9–12 odnotowali trzy wygrane i trzy porażki, co spowodowało ich degradację do I ligi.

W sezonie 2015/2016 Wybrzeże kończyło ligę na trzecim miejscu, a dzięki dzikiej karcie zagrało w nowo powstałej lidze zawodowej, co pozwoliło im na powrót do Superligi. W rundzie zasadniczej sezonu 2016/2017 odnotowali 13 zwycięstw oraz 13 porażek, dzięki czemu zakończyli rozgrywki na 7. miejscu. W ćwierćfinale play-off musieli uznać wyższość Azoty-Puławy (24:27; 21:28), a następnie w grupie Selecet osiągnęli dwa zwycięstwa i jedną porażkę, kończąc rozgrywki na 6. miejscu. Najlepszym strzelcem Wybrzeża w sezonie 2016/2017 był Łukasz Rogulski, który zdobył 123 bramki i otrzymał nominację do tytułu najlepszego obrotowego ligi. Także Paweł Niewrzawa oraz Damian Wleklak byli w gronie nominowanych do podziału nagród w Superlidze.

W sezonie 2017/2018 drużyna zdobyła 44 punkty, co pozwoliło jej zająć 5. miejsce w grupie pomarańczowej oraz 10. w tabeli zbiorczej. Pozytywnym wynikiem była gra o dziką kartę do fazy play-off. W meczach z MMTS Kwidzyn (30:23; 25:30) awansowali do ćwierćfinałów, gdzie zmierzyli się z Wisłą Płock, kończąc swoją przygodę w rozgrywkach po dwóch porażkach (25:36; 32:37). Łukasz Rogulski z 150 bramkami zdobył tytuł najlepszego strzelca tej drużyny, a także został nominowany do tytułu najlepszego obrotowego Superligi.

W końcu, w sierpniu 2018 roku, nowym sponsorem tytularnym klubu została spółka Energa. W sezonie 2018/2019 gdańska drużyna odnotowała 9 zwycięstw oraz 17 porażek, co pozwoliło im na 9. miejsce w tabeli oraz grę w fazie spadkowej. W tej części rozgrywek gdańszczanie wygrali pięć z dziesięciu meczów, co pozwoliło im na utrzymanie się w lidze. Adrian Kondratiuk był najlepszym strzelcem, zdobywając 193 gole oraz otrzymując nominację do dwóch nagród, a Paweł Salacz z 90 bramkami także zyskał uznanie jako najlepszy obrotowy sezonu.

Sukcesy

Wybrzeże Gdańsk w historii polskiej piłki ręcznej może poszczycić się licznymi osiągnięciami, które odzwierciedlają jego silną pozycję w tym sporcie.

  • Mistrzostwa Polski:
    • 1. miejsce: 1966, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2000, 2001,
    • 2. miejsce: 1956, 1959, 1960, 1967, 1968, 1981, 1982, 1983, 1989, 1990,
    • 3. miejsce: 1958, 1965, 1969.
  • Puchar Polski:
    • 2. miejsce: 2x 1960, 1978,
  • Puchar Europy:
    • 2. miejsce: 1986, 1987.

Trenerzy

Historia trenerów Wybrzeża Gdańsk obfituje w wiele znanych nazwisk, które przyczyniły się do rozwoju piłki ręcznej w tym klubie. Oto lista osób, które prowadziły drużynę na przestrzeni lat:

  • Leon Wallerand (1951–1957),
  • Tadeusz Breguła (1957–1961),
  • Jan Wadych (1961–1963),
  • Leon Wallerand (1963–?),
  • Aleksander Stankiewicz (lata 70.),
  • Leon Wallerand (lata 70.),
  • Leszek Hoft (lata 70.),
  • Józef Zawadzki (1979–1982),
  • Zdzisław Czoska (1982–1987),
  • Eugeniusz Reichel (1987/1988),
  • Piotr Rembieliński (1988/1989),
  • Wiesław Predehl (1989–1992),
  • Zdzisław Czoska (1992–1994),
  • Bronisław Olejniczak (1994–1995),
  • Daniel Waszkiewicz (1996–2003),
  • Marek Mońko (2010–2011),
  • Daniel Waszkiewicz i Damian Wleklak (2011–2015),
  • Damian Wleklak (2015–2017),
  • Marcin Lijewski (2017–2019),
  • Thomas Szwed-Ørneborg (2019),
  • Krzysztof Kisiel (2020–2021),
  • Mariusz Jurkiewicz (2021–2023) i Jakub Bonisławski (2022–2023) [duet trenerski],
  • Patryk Rombel (2023–).

Każdy z wymienionych trenerów wniósł coś unikalnego do klubu oraz przyczynił się do jego sukcesów na boisku. Wspomnienia o ich osiągnięciach pozostają w pamięci fanów oraz środowiska sportowego.

Drużyna

W kontekście drużyny piłki ręcznej Wybrzeża Gdańsk z sezonu 2019/2020, warto zwrócić uwagę na ich znaczną kategorię – piłkarzy ręcznych, którzy stanowili fundament zespołu. Poznanie składu drużyny oferuje ciekawy wgląd w jej możliwości oraz dynamiczne zmiany, które miały miejsce w tym okresie.

LpImię i NazwiskoRoląData urodzeniaWzrost (cm)
1Paweł KiepulskiBramkarz07.01.1987194
4Maciej GaudenObrotowy11.12.1998196
5Ramon OliveiraRozgrywający01.05.1993186
6Artur SadowskiRozgrywający15.07.1991180
7Patryk PieczonkaRozgrywający11.06.2000198
8Krzysztof GądekRozgrywający16.09.1998190
9Michał FrańczakSkrzydłowy21.10.1999193
12Artur ChmielińskiBramkarz09.12.1992190
14Michał BednarekRozgrywający30.05.1988196
16Przemysław WitkowskiBramkarz10.02.1993187
17Jacek SulejRozgrywający05.12.1986187
20Wojciech PrymlewiczSkrzydłowy25.07.1994181
21Piotr PapajSkrzydłowy19.08.1992178
24Krzysztof KomarzewskiSkrzydłowy18.09.1998190
29Mateusz WróbelRozgrywający07.03.1993193
33Paweł SalaczObrotowy07.07.1997207
35Paweł MalińskiObrotowy05.04.1999188
44Kamil AdamczykRozgrywający07.05.1998196
68Ksawery GajekRozgrywający07.06.1997195
75Kelian JanikowskiObrotowy10.05.1996190
77Damian DidykRozgrywający07.03.1998188
Źródło: Zespół. wybrzeze-gdansk.pl. [dostęp 2019-08-30].

Transfery

W sezonie 2019/2020 transfery w drużynie były znaczącym elementem. Przybycie nowych zawodników miało na celu wzmocnienie składu i zwiększenie konkurencyjności drużyny na boisku. Na tym etapie ważne jest przeanalizowanie zarówno przybyłych, jak i opuszczających drużynę graczy, aby zrozumieć strategię klubu i redefine jego ambicje na przyszłość.


Oceń: Wybrzeże Gdańsk (piłka ręczna)

Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:8