Andrzej Wlazło, który przyszedł na świat 15 maja 1947 roku w Gdańsku, to wybitny przedstawiciel polskiego sportu, szczególnie w dyscyplinie piłki ręcznej.
Jako doświadczony zawodnik, zdobył wiele osiągnięć, w tym tytuł mistrza i reprezentanta Polski, co stanowi znaczący kamień milowy w jego karierze.
Dodatkowo, jego talent i ciężka praca zaowocowały także tytułem mistrza Austrii, co podkreśla jego wszechstronność i umiejętności na arenie międzynarodowej.
Życiorys
Andrzej Wlazło jest postacią o bogatej karierze sportowej, która zaczęła się w gdańskim klubie Spójnia. W 1960 roku rozpoczął swoją przygodę z drużyną młodzików, a już rok później, w 1961, zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w tej kategorii wiekowej. Jako junior, w 1962 roku, zadebiutował w seniorskiej drużynie Spójni w I lidze, mając zaledwie 15 lat. Jego trenerem w tym okresie był Janusz Czerwiński.
W trakcie swojej kariery z drużyną Spójni, Andrzej osiągnął wiele sukcesów. W 1965 roku zdobył wicemistrzostwo Polski, a w latach 1968, 1969 i 1970 wywalczył tytuł mistrza kraju. Równocześnie, w 1966, 1968 i 1970 roku Spójnia triumfowała w Pucharze Polski.
Debiut w reprezentacji Polski miał miejsce w 1966 roku, a rok później, podczas mistrzostw świata, zajął z drużyną 9-12 miejsce. Wystąpił w dwóch z trzech meczów, zdobywając przy tym dwie bramki. W tym samym czasie zdobył także srebrny medal na Światowych Igrzyskach Młodzieży, będących nieoficjalnymi mistrzostwami świata juniorów. W do reprezentacji występował regularnie do wiosny 1969, po czym powrócił w czerwcu 1972. Niestety, z powodu problemów zdrowotnych związanych z podejrzeniem wady serca, nie mógł uczestniczyć w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium.
W ciągu całej kariery wystąpił w 40 spotkaniach reprezentacji, zdobywając 95 bramek. W 1972 roku jego kariera sportowa skierowała się do Austrii, gdzie dołączył do zespołu Union Krems. Po przeprowadzeniu nowych badań lekarskich, które nie potwierdziły wcześniejszych diagnoz, Wlazło w 1973 roku zdobył mistrzostwo Austrii oraz tytuł króla strzelców.
Jego kariera sportowa uległa drastycznej przerwie po tragicznym wypadku samochodowym 14 czerwca 1973, w którym zginął jego towarzysz Helmut Pniociński. Po niespełna dwuletniej rehabilitacji powrócił do piłki ręcznej jako trener drugoligowego Stoczniowca Gdańsk. W 1975 roku znów wyjechał do Austrii, gdzie został grającym trenerem drużyny SC Eggenburg, z którą awansował do II ligi w 1976 roku i do I ligi w 1977 roku. Niestety, tragiczny wypadek w pierwszym meczu sezonu 1977/1978 zakończył jego karierę sportową.
Po powrocie do Polski w 1978 roku, Andrzej Wlazło zaangażował się w prowadzenie sekcji piłki ręcznej kobiet w Starcie Gdańsk, a także był aktywnym działaczem AZS-AWFiS Gdańsk. W 2008 roku uczestniczył w reaktywacji klubu Spójnia-Wybrzeże Gdańsk. W kolejnych latach prowadził własny sklep, a ostatecznie przeszedł na rentę, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego sportu.
Przypisy
- Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 1062
- Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 1061-1071
- a b c d e f g h i j Władysław Zieleśkiewicz As Czerwińskiego, w: Handball Polska, nr 7 (74)/czerwiec 2013, s. 44-46
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Zbigniew Andruszkiewicz | Maciej Rompkowski | Zdzisław Puszkarz | Łukasz Szukała | Alicja Żbikowska | Łukasz Dzióbek | Tomasz Wałdoch | Leszek Martewicz | Katarzyna Kryczało | Jan Kielas | Lech Nikitin | Benno Wandolleck | Marcel Szymko | Kinga Gacka | Siegfried Lefanczik | Helmut Kronsbein | Dariusz Wójtowicz (piłkarz) | Marek Sząszor | Sławomir Wojciechowski | Karol UrbanowiczOceń: Andrzej Wlazło